günlük tutan insan

yazmadan duramayan insandır
aslında ileride okunduğu zaman yuzumuze ufak bir tebessum bırakan aktivite.

ben genelde "3-4 günlük", bazen "10 günlük" günlük tutuyorum. bazen önemli bi şey olduysa günbegün yazıyorum. günlük tutmak iyi bir şeydir.

kendini tanımaya hevesli insandır.
günlük tutmak, okuma yazmayı öğrendikten sonra yapılan en anlamlı aktivite bence. ilkokul dönemlerinden beri yazarım. öyle bugün şunu yaptım bunu yaptım gibi değil ama, bir öz eleştiri, hatalarını ayıklama başarını kutlama ritüeli, başkasının pansuman yapamayacağı yaralarını sarıp, mutluluğa bir adım yaklaşma çalışması gibi. yazmak iyileştirir, bakış açısını geliştirir ve yaşadığına değdiğini hissettirir. yazacak birşeyin yoksa keza, yaşamıyorsun demektir. (naçizane, bende böyle.)

ben sözlük tutuyorum hah.

gün içinde yaşadıklarını, duygularını, karşılaştığı insanları vs vs belki unutmamak belki içini o satırlara dökmek için tarihe notlar düşen insandır.

bir dönem bende yapıyordum bunu. sonra ne var ne yok yaktım. sebebi şu. sen daha kaç yaşındasın açık açık herhaltı ne yazıyorsun. anam bir döktürmüşüm bir döktürmüş. sonra tabi bunları okuyan anam da beni döktürdü hah.

şimdilerde nadir yazıyorum. haftalık, aylık.. bazen aylar aylar sonra bir iki duygumu döküp kapatıyorum kapağını. güzel bir duygu deneyin derim.

günlük değilde kitaplarımın köşelerine o günle ilgili notlar düşüyorum
kimse ne yazdığımı anlamasın diye de rus alfabesiyle yazıyorum notları

aile fertlerinin eline geçerse eğer kişiye özel olmaktan çıkar.

heveslendiğim ama bir türlü başlayıp devam ettiremediğim işi başarmış kimsedir.

çok severim ama tutamıyorum. çünkü küçüklükten beri günlüğümü kim bulsa evde okudu. ve sınırsızca yazamadım. o yüzden buralarda takılıyorum.

anı biriktirmeyi seven insandır, sadece sonradan okumak için bile yazılabilir. ayrıca bazı zamanlarda yazarak düşünmek insanı daha doğru düşünmeye itebiliyor.

tutmaya devam etmesini niyaz ederim. tarifsiz yasayamayanlar derneği kuracağız bilgileri dm den atarız.

edit: kilitli ajanda şartı aranıyor. herkes kendi getirecek.

onlardan biri değilim ama bu yüzden pişmanım. şimdiki aklım olsa, en ince detayına kadar yazardım o güzel yılları.

sonradan gelir hep aklıma.

başkasının okunmasından korkmuyor merakımı besleyen insandır. sahi korkmuyor mu? cilt cilt tutanlar var bir de. sandık dolusu günlüğünğ bi açıyorlar, her şeyin ortada. çıplak olmaktan farksız bence.

hatıralara önem veren ve bir gün bu günlüğün başka birinin eline geçebileceğini de hesap ederek yazan kişidir.

genellikle kız olur.

bazen dönüp eski günlerini okur kendi kendine dertleşir yalnızdır.

yazmak iyidir. insanın zihnini açar ufuk çizgisinden ötesini gösterir.

insanların beni anlamayacağını düşündüğüm şeyleri ara ara yazarım. yaşadığım sevinci, üzüntüyü kendimle konuşmak, bunun üzerine düşünmek, ilerde o sayfaları açıp baktığımda nelerin değiştiğini görmek iyi geliyor bana.

en sevdiğim iç dökme terapilerimden biridir günlük tutmak. bu arada efendim şunu söylemeliyim ki bende günlükler günlük olarak yazılmaz her zaman bazen ayları hatta aylar sonrasını bile bulabilir yazılar arasındaki süre. yaklaşık 9 yaşından beridir günlük tutma işine aşırı merak salan tatlı bir çocuk olarak başladım günlük tutmaya. ne yazık ki bir başkası okuyacak endişesiyle çocukluğumun en saf hallerinde hissettiğim tüm duygularımı yok ettim bir bir. hep yazdım sonra yazdıklarımdan bazen utandım bazen de dedim ya bir başkası okur endişesiyle hep yok ettim. ancak artık kendime bunu yaparak haksızlık ettiğimin çok geç farkına vardım ve yaklaşık 15, 16 yaşlarından itibaren yazdığım her şeyi saklamaya başladım. okudukça keyif aldım, yazdıkça ne kadar değiştiğimi ve dönüştüğümü gördüm. şimdi tekrar yazmaya devam ediyorum ancak demiştim ya bazen her gün yazabilirken bazen ise ayları bulabiliyor. tabi arada geçen tüm yaşanılanları uzun uzun aktararak telafi edebiliyorum. şuan için yazdığım şeylere geri dönüp baktığımda içimdeki çocuğu görebiliyorum ve ona bazen gülerek çoğu zaman da şefkatle baktığımı hissediyorum. eğer 80 yaşına gelirsem ve geriye dönüp okumaya fırsatım olursa yazdıklarımı, eski günlerimde yaşadığım hazları tekrar hissetmek istiyorum, yazdığım satırlarda kaybolmak istiyorum. genç arkadaşlarım günlük tutmak size birçok açıdan faydalı olacaktır, günlük tutun ve yazdıklarımızdan sakın ola utanmayın. son bir hatırlatma yazdıklarınızı sakın yok etmeye kalkmayın çünkü onlar sizin yaşamınızın en değerli anılarını emanet ettiğiniz değerli kağıt parçalarıdır.

günlük değilde haftalık hatta aylık tutarım. çok güzel anılar biriktirdiğim onlarca defterim hüzünlerimi biriktirdiğim göz yaşı dolu sayfalarım vardır. içine kapanık insanlar bilir ki bizi en iyi anlayan insan yine biziz. o yüzden yazmaya devam. kalemine kuvvet.

(bkz: pussy)