gurur kırıcı şeyler

bir konu hakkında fikrimi söylediğimde küçümseyici bir tonla. "ya senin yaşın kaçtı?" diye sorulması. ya da yaşın küçük anlamazsın sen bakışları.

bir şey anlatırken karşımdaki insanın bir anda alakasız bir şeyden bahsetmeye başlaması. resmen boşuna konuşup çenemi yormuşum diyorum. dinlememiş bile.

makyajını sil tecavüzden kurtul, kafasında olan bir kesimin olduğunu bilmek.

makyajını silmezsen kurtuluşun yok, öleceksin, taciz edileceksin, ama makyajın olduğu için, hakkını arama hakkın da yok, kafasında olan bir kesimin yaşıyor olduğunu görmek.

senin iraden bir makyaja, bir makyaj silmeye bakıyorsa, git öl.

maddi imkansızlıklar yaşadığın bir dönemde çocuğunun basit ihtiyaçlarını giderecek parayı babandan istemek. ezilip büzülmenin kitabını yazarsın.

bir turistin sizin yanınızda sizin ülkenizde alışveriş yaparken fark ettiğiniz rahatlığı. (muhtemelen gtüyle gülüyordur bu fiyata bunu aldığıma inanamıyorum diyerek.)
gerçekten gurur kırıcı.

dayak yemek.

aşağılanmak.

görmezden gelinmek falan diyeceğimi bekliyorsanız yanılıyorsunuz.
sevmezden gelinmek.
evet, sevmezden gelinmek! beni neden sevmedin ? kaderimde yoktun herhalde, neyse.

aldatılmak.

toplum içinde azarlanmak, rencide edilmek gurur kırıcı olabilir. hatta aldatılma k kandırılmak, inandığın bir insanın yalanını yakalamak da gurur kırıcı olabilir.

kırılacak bir gururunun kalmadığını hissetmek.
gururunu geri kazanmak için yeni bir başlangıç yapma isteği doğurur.
yaparsın sen, kazanırsın. hadi göreyim seni minnoşum :)

şimdi gece gece aklıma geldi birden.

bundan 9 sene öncesi, lise 1 deydim. o zamanlar böyle hafif tonton, çirkin bir şeydim. okuldaki hocalar da sınıftaki kızlar ve erkekler arasından seçerek 29 ekim’de vals gösterisi yapmamızı istiyordu. neyse efendim erkekleri bir tarafa, kızları bir tarafa dizdi ve rastgele seçip eşleştirmeye başladı. onu seçtim bunu seçtim derken sıra geldi, ve beni eşleştirdiği kız benimle eş olmamak hocaya yalvarıp yakarmaya başladı. adeta tiksinç gözlerle baktı bana.

o gün ilk defa iyi çocuk olmanın bir işe yaramadığı gerçeği yüzüme tokat gibi çarptı desem yeridir. o an gözümden yaş gelmemesi için kendimi çok zor tutmuştum ve çok incinmiştim. sadece sinirden hiçbir şey demeden hızlı adımlarla oradan kaçmaya çalıştım ve hoca da beni teselli edip tutmaya çalıştı. ama neticede istemediğimi tekrar tekrar söyleyince hoca da beni danstan çıkardı.

yıllar geçti gitti ve şu an bu anının acısını fazlasıyla çıkardım. ama yine de aklımda hep bir travma olarak yer etmeye devam etti. ah ulan şerefsiz kız…