halk ozanı

aşağıdaki söylemi ilk defa duydum... zaten donelerim vardı, aluviliğin, aleviliğe evrilmesi hakkında, devrilmesi de diyebiliriz. koyu "ali"ci bir alevilik var evet, tam bir zırva...müslümanlıkla alakaları yok ama ali deyince şoka giriyorlar, tutuluyorlar...lan ali kim? muhammedin damadı değil mi? aynı hikayenin, aynı senaryonun, aynı uydurmanın bir konuğu değil mi? ali diye biri var mı? yaşadı mı? hepsi kurgu...neyse konuya geleyim, erdal erzincan burada neşet ertaş'a halk ozanı değil diyor, yorumcu diyor sadece...çok sinirliyim bu arada...lan yapraaammmm ali ali demedi diye mi ozan olmadı? musa dedem de hiç haz etmez ali muhabbetinden, çünkü zırvadır. türkmen, yörük, abdal, tahtacı, kızılbaş aleviliğinin alici aleviliğinden ayrıldığı yere geldik.
şaman temelleri, luvi temelleri onlara batıyor, araya ille ali koymak lazım...neyse narsist narsist konuşmayayım yine, şürekam kızıyor...

halk ozanı, adı üstünde kendi halkının sözlü geleneğinin kulaktan kulağa ve kağıda yazarak yüzyıllardır sonraki nesile aktaran halk sanatçılarıdır. türkiye'deki halk ozanlarının çoğu alevi olup sünni halk ozanları da vardır. halk ozanlığı, islam öncesi orta asya'da türk atalarımızın şamanizm'den beri getirdiği köklü bir gelenektir. (bkz: dede korkut hikayeleri)
halk ozanları, bir toplumun yaşayan hafızasıdır ve kültür belleğidir. sosyolojik olarak halk ozanları, eserlerinde daha çok toplumsal aksaklıkları işler.