hatıra

anı. kökeni arapçaymış.
hatıralarda kaybolmak, anılarda kaybolmak gibi.
fazlası zarar.

hatır'a gelen.

hafızam sağ olsun bazı şeyleri hatırlamakta zorlanmıyorum. bazı ânları, anıları, hisleri.

hislerin hatırlanması ise çok daha garip. yaşadığınız o anki içsel şeyleri sanki tekrar yaşıyorsunuz. sanki etkili bir kopyası tekrar yaşanıyor. bu şeyin bir adı olmalı. bende ise o kelime yok maalesef.

dalgalı denizler
cesur denizcileri bekler
yorulamazsın
bekleyemezsin

savaşmadan savaşmak gibi
kemâl bir komutan edasıyla

o nasıl bir dinginliktir öyle
fırtınalar koparır
dalgalı denizlerde

imgesi kadar güçlü
hayali kadar gerçek...

bir şarkı çalıyor şimdi
ne melodisi
ne sözleri...
hiçbir şeyi yok
sus desem susmaz..

herhangi bir hatıranın parçası bile olamamak.

her zaman olumsuz hatıralar insanı mahvetmez. bazen güzel hatıraların hatıra olarak kalması mahveder insanı. son selamlaşmanın, son buluşmanın, son kucaklaşmanın hatıraları da insanın zihninde dolaşır ve dolaşırken insanı manevi ölüme bir adım daha yaklaştırır. insan tozlu hatıraları ziyaret ettiğinde hayatın ne kadar anlamsız ve beyhude olduğunu anlıyor. evet, güzel olayları hatırladığımızda çoğu zaman üzüntüyle hatırlarız. çünkü bazen biten güzel olaylardır. artık ne kadar mücadele edersek edelim onlara ulaşamıyoruz. bazen ölümün bizden götürdüklerinin tozlu fotoğraflarına bakarak saatlerce ağlar, ama o günlere asla geri dönemeyeceğimizi anlarız. sevilen bir kişinin ölümünden sonra albümdeki tozlu fotoğraflar insan için bir teselli yeridir. ama o resimlere baktıkça, geçirdikleri güzel günleri hatırladıkça, içi daha çok hasretle yanar.

şimdi anı diyorlarsa da hatıra kelimesinin bile hatırası vardır .

sana karşı işlenen cinayetin delili.

eğer ki ölmeden önce her şey gözümün önünden film şeridi gibi geçecekse tek bir hatıra için durura basmak istiyorum.

bildiğim en hüzünlü şarkı ilan ediyorum. nesrin sipahi'den bir şans verin dinleyin. ne demek istediğimi anlayacaksınız.

hüzünlü bir nesrin sipahi şarkısı.

hatıra kavramına önem veriyorum. belki de biraz, genel tanımından farklı olarak tanımladığım için böyle oluyor.
bende bir dönemler yer edinmiş insanları, kendi hayatımla birleştiriyor ve hatıralarına anlamlar yüklüyorum; bunu bazen onlarla da paylaşıyorum.
hayatında iz bıraktığımı, hayata bakışlarında ufak da olsa bir etkim olduğunu düşündüğüm ve şu an görüşmediğim insanlar da var. çok değil ama, bu kişilerde önemli hatıralar bıraktığımı düşünüyorum, aynı şekilde onlar da bende.
umarım hatıralar unutulmuyordur.

saçma sapan bir yerde, saçma sapan bir zamanda gelir bazen gözünün önüne. gelmesi önemli değil de, gitmez bazen. insan orada yaşar durur. nefes alamaz olur. konuşamaz, gülemez, ağlayamaz olur ama o hatıradadır hep. o anın kokusunu da sesini de görüntüsünü de getirir göz önüne. bazı hatıralar vardır, can gibidir; zor çıkar. bazı hatıralar vardır her seferinde o anı yaşatır. bazı hatıralar vardır sırf bir saniye daha uzun olsun diye hayatının yarısından vazgeçersin. bazı hatıralar, o an'dan kıymetlidir. bazı hatıralar acı verir. yaşadığını anla diye, canını anla diye.

eskiden ölmeden önce mutlaka dinleyeceğim beş şarkı belirlemiştim. artık oldu altı. ben de nasıl bir keyif pezevengiysem artık, ölmeden önce şarkı seçiyorum. o anlarda çevremde birileri olursa film, kitap bile önermeyi düşünüyorum. sanırım gözüm hâlâ ziyadesiyle bu dünyada.

halk arasında kısaca "geçsin günler haftalar" olarak bilinen eser. en güzel yorumlarından biri nesrin sipahi'ye aittir.