hatıra defteri

bir zamanlar yazdırmanın ve saklamanın moda olduğu defter.şimdi bakınca ne kadar değerli olduğu anlaşılıyor.özellikle vefat eden sevdiğinizin yazısı varsa.

her kesin zevkine göre bir tane hatıra defteri olurdu. kimi çok kalın, kimi çok süslü olurdu.
genelde bana bu kalbin kadar temiz sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim diye başlardık.
çok güzel bir el yazısı ile çok güzel kalemle yazardık o deftere. cici bici zamanlarda.

aldı götürdü beni ortaokul yıllarıma
(bkz: işte bu yüzden kafa sözlük)

bizim yaş grubu iyi bilecektir. böyle bir defter vardı.
bu defterler kilitli olurdu genelde, sayfaları kokulu olanlar da vardı.
benim defterim yanlış anımsamıyorsam üzerinde şeker kız candy olan çok özenerek aldığım güzel bir defterdi.

sanki ilkokul sevdiklerimize kalbimiz kadar temiz bir sayfa ayırmak için çok erkendi de, lisede de onlara yetecek kadar kalbimizde temiz sayfa kalmamıştı. olsa olsa ortaokul sıralarında yazdık biz bunu ya da ilkokul biterken olabilir.

hatıra defteri yazmak ciddi bir işti ve bunu çok iyi yapanlar vardı. eminim dikkatli okursak onların kim olduklarını bile bulabiliriz.
inci gibi, tertemiz, süslü süslü yazardık. bütün sınıf birbirini sevmese de birbirinin benzeri cümlelerle sevgimizi ifade ederdik birbirimize. nasıl ki komşudan gelen tabak boş geri gönderilmez ise hatıra defteri de geri çevrilmezdi bizim zamanımızda. hatta eline tutuşturulmuş olan bu defter ile ne yapacağını bilemeyip de bir önceki kalbimiz kadar temiz sayfadan kopya çeken çok sevgili arkadaşlarımız bile olurdu. keşke standart bir yazı olsaydı da altına imza atılsaydı, sonuçta çoğu gerçekten hissetmeden yazılmış cümlelerdi. 30 kişilik sınıfın hepsini sevecek halimiz yoktu çünkü, bazılarını sever gibi yapardık, bazılarına onu bile yapmazdık.
bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar da gerçekten sevdiklerimiz vardı. hani sonraki dönemde "kanka" dediler kısaltıp. kısalınca içi de boşaldı sanki bu yakın arkadaşlığın, sırdaşlığın. işte gerçek duygular onlara yazılırdı. ama o da şöyle yapılırdı herkes yazardı, o canımız ciğerimiz arkadaşımız en son yazardı. çünkü onun yazdıkları gerçekten bize özeldi. kimse okusun istemezdik onun yazdıklarını.
ilerleyen yıllarda özledikçe açıp okuduk, bazen gerçekten görevini yapıp güzel anılara götürdü bizi bu defterler, güldürdü-ağlattı bazen de geri dönüşümler vs kaybolup gitti o anılar.
benim sakladığım bir hatıra defterim var, evet evet o candy'li olan şekerli defter.
hala kalbim kadar temiz ama artık oraya yazacak kadar temiz insanlar kaldı mı emin değilim...

sahi o insanlar nerede, yazıları uçup gitmedi oysa ki!

hemen her sayfasında arkadaşlarımızın yazdığı aşağıdaki dörtlüğün bulunduğu defterdir:
seviyorum ama kimi
en tatlı birisini
nasıl anlatsam sana
ilk harflerine baksana.

geçmişin izlerini taşıyan defter. benim de vardı. bir ara bakayım kaybolmamışşa tabi. ergenius dönmelerimden kalma defter. bir iki tane fotoğrafın da olması lazım.

off old olmuşuz ameka, bir de kilidi vardı, anamın benim için sakladığı, bana dair en eski şeylerden biri olabilir.

seni seveni sen de sev..

ilkokuldan beri en nefret ettiğim şey olan "bana kalbin kadar temiz olan bu sayfayı ayırdığın için..." ile başlayan hiç cümle kurmadığım defterlerdir.
gerçekten de çok güzel cümleler kurardım. sırf güzel yazdığım için hep ilk sayfaları bana ayırırlardı.

ilkokulda pembe ve kokulu olanına sahip olduğum defter. modaydı ve ben de modaya uymuşum tabi. sonra kayboldu sanarken, bundan birkaç gün önce eşyalarım arasında buldum. nasıl yıllarca göremedim şoku yaşattı. sanki yoktu da o an oraya gelmiş gibi. defter kilitliydi ve tabii ki anahtarı yoktu. kapağını kesip, yazılanları okudum ve dedim ki ne salak salak işlerle uğraşmışız çocukken.* büyük bir hissizlikle attım elbette.
çocukken oluyor öyle şeyler.

hayat hatıradır, unutursan ölürsün.

bugün sütlaç yedim

sevgili ayşe fatma hayriye diye başlar. kalbin kadar temiz bu sayfayı bana ayırdığın için teşekkür ederim diye devam eder. dostluktan, arkadaşlıktan söz edilir. yaşanan güzel günler kayda geçer. kırgınlık varsa onun için de sitem edilir. sayfaya kişiye göre gül, ortasından ok geçen kalp çizilir. şimdilerde yok bunlar. püü ne çabuk yaşlandık.

fakirlerin tuttuğu defter.
zenginler jurnal tutar.
pis fakirler sizi

bugün ilk defa araba kullandım.
anladım ki arabayı durdurunca debriyaji kaldırmadan vitesi boşa almam lazım ki istop etmesin. neyse istop ettirmede rekor 3 eheheh :)))

birisi bana konser gecesi aşık olduğunu söyleyip, beni bulup, yazdı hatta bu duruma tepkisiz olmama rağmen bir hafta içinde sevgili olup olamayacağımıza kendi kafasından karar verip bana geçen gün ya insan sevgili olunca kendini unutuyo dedi ben çok düşündüm sen düşündün mü bilmiyorum ama şimdiden söylemem daha iyi olur birşeyler olmadan dedi ve ben ne olacağını düşünüyordun ki dedim ve hala bana kendini savunmaya devam etti gereksiz bir diyalogdu mantık?!! sifirsifirsifir smbsekbdembe

kızılayda komisyona girdim ;)