1.
işkence odası (martyrs) filmiyle korku dünyasını bile korkutan pascal laugier'nin 2018'de gösterime giren, şimdilik son filmi. kanada ve fransa ortak yapımıdır ve hem ingilizce hem de fransızca dillerindedir(ikisi ayrı tabii).
laugier eğer işkence odası'nı da aşacak bir film yapmak isteseydi yapabilir miydi bilinmez ama bunu başarabilirse başına bela da alabilir; film en "modern" denen ülkelerde bile sansürlenebilirdi. yani burada tanıttığım film o kadar manyak bir yapım değil anlayacağınız. yine de çok sıkı bir korku filmi. yer yer korku klişeleri kullanılsa da yapıtta, tansiyon hiç düşmüyor ve tüm o dehşetli sahneleri irkile irkile izliyoruz.
bu filmde bir yerden sonra gerçek ve hayalin iç içe geçtiğini fark ediyoruz ve aslında büyük travmaların psikolojik olarak insanları nasıl etkileyebileceğini, onların gerçeklik algısını sarsıp, yarattığı ilüzyonlar ve sebep olduğu delüzyonların nelere yol açabileceğine şahitlik ediyoruz. böyle durumlarda yakın akraba bağlarının da ne denli önemli olabildiğinin, bazen tutunabilecek tek dalımızın yakınlarımız olduğunun da yansıması diyebileceğim sahneler de filmde yer buluyor.
üç buçuk attıran bir film olmasa da, ghostland (filmin diğer/kısaltılmış adı) insanı kesinlikle gerim gerim geriyor. bir teksas elektrikli testere katliamı gibi klasikleşmeyecek belki bu film ama kalitesiyle de her zaman takdir görecektir bence. üstün yönetmenliği, çok inandırıcı oyunculukları ve çarpıcı senaryosuyla övülmeyi hak eden bir sinema eseri.
filmin yönetmeni laugier'yi takibe almanızı öneririm. şu ana kadar izlediğim tüm filmleri klas ve hepsi birbirinden farklı.
laugier eğer işkence odası'nı da aşacak bir film yapmak isteseydi yapabilir miydi bilinmez ama bunu başarabilirse başına bela da alabilir; film en "modern" denen ülkelerde bile sansürlenebilirdi. yani burada tanıttığım film o kadar manyak bir yapım değil anlayacağınız. yine de çok sıkı bir korku filmi. yer yer korku klişeleri kullanılsa da yapıtta, tansiyon hiç düşmüyor ve tüm o dehşetli sahneleri irkile irkile izliyoruz.
bu filmde bir yerden sonra gerçek ve hayalin iç içe geçtiğini fark ediyoruz ve aslında büyük travmaların psikolojik olarak insanları nasıl etkileyebileceğini, onların gerçeklik algısını sarsıp, yarattığı ilüzyonlar ve sebep olduğu delüzyonların nelere yol açabileceğine şahitlik ediyoruz. böyle durumlarda yakın akraba bağlarının da ne denli önemli olabildiğinin, bazen tutunabilecek tek dalımızın yakınlarımız olduğunun da yansıması diyebileceğim sahneler de filmde yer buluyor.
üç buçuk attıran bir film olmasa da, ghostland (filmin diğer/kısaltılmış adı) insanı kesinlikle gerim gerim geriyor. bir teksas elektrikli testere katliamı gibi klasikleşmeyecek belki bu film ama kalitesiyle de her zaman takdir görecektir bence. üstün yönetmenliği, çok inandırıcı oyunculukları ve çarpıcı senaryosuyla övülmeyi hak eden bir sinema eseri.
filmin yönetmeni laugier'yi takibe almanızı öneririm. şu ana kadar izlediğim tüm filmleri klas ve hepsi birbirinden farklı.
devamını gör...