hayatı yaşanır kılan şeyler

dalyaprak insanlardan uzak egosuz bir çevre edinmekle başlar.

sevgi, kahve, müzik, hoş kokular, çikolata, güzel kitaplar, güzel filmler ve diziler, mavi gökyüzü, ılık baharlar, serin rüzgar, dalga sesi, yeşil ağaçlar, dağlar, köpekler, kediler, kuşlar ve benim bakış açım.

aile ve sağlık cepte zaten, onları hiç saymıyorum. benim ana oyuncularım müzik ve merak. her gün yeni bir şeyler araştırmanın, öğrenmenin yanında eşlikçi bir bill evans albümü, bir de güzel bir kahve… tadından yenmez! bilime gönül vermiş arkadaşlarım beni gaayet iyi anladı.

bira içmek

kazanmak.

çok büyük bir tatmin duygusu. en azından benim için.

kaybetmeyi sevmiyorum. sevemedim. kaybettiğimde nasıl olur lan bu diye tekrar çıktım sahaya, daha güçlü geldim. pes etmemeyi öğretmişti hayat. onu distur edindim kendime. benden zeki kimse olamazdı. benden daha iyisini nasıl yapabiliyor diye diye motive ettim kendimi. ego var cepte. demek ki hırs da var. hırsın olduğu yerde fedakarlık da var. azim de var. üzüntü de var. bu yüzden bazen kazansanız da kendinizi üzgün hissedersiniz. amaçsızlığa ihtiyacım var internette ama gündelik hayatımda amacın bağımlısıyım. hedefsiz bir yaşama katlanamıyorum.

onca zaman sonra düşününce, bir duygunun tek başına anlam kazanamayacağının farkına varmıştım. nefret dediğinin bile elinden tutup karşıya geçmeni sağlayan alt duyguları var.

üstelik sadece tek başınayken başarmanın da bir getirisi olmuyor. birlikteyken kaybetmek bile daha anlamlı. öyleyse paylaştıkça güzel, birileri takdir ettikçe güzel, birileriyle bu sevinci paylaştıkça güzel. intoo dıı wayld filminin son sahnesi çok vurucu gelmişti ilk izlediğimde. film eleştirmeni bir ahbabım bulaşmıştı o yıllarda hayatıma. dümdüz film izleyemez olmuştum. şimdi düşününce farklı bir bakış açısı kazandırdığı için oturur teşekkür ederdim. geriye dönebilseydim eğer.

yaşamda her eylem birbiriyle bir şekilde bağlı işte. bizler de. bizler zaman içinde bütünüyle değişebiliriz ama birilerinin etrafımızda olması gerekliliği hiçbir zaman değişmez. en yalnız olmaktan keyif alıyorum sahtekarlığına düşenler bile. bu fikri birilerine anlatmak zorundadır.

çok karışık konular. birisi şu an öpse de geçse.

"insanlar, kendilerine baktıkları için yaşadıklarını sansalar da aslında sadece sevgiyle yaşadıklarını anladım."
(bkz: insan neyle yaşar) (bkz: lev tolstoy)

"dünyada cesaretini kıracak, itimadını yıkacak, hayatı sana zehir edecek ve seni yaşamdan soğutacak diye unutabilmek istediğin ne kâbuslar ne mekruhluklar görmüş olursan ol: bir tek şunu: sevginin nasıl imar ettiğini ve senin yaşamak için imar edildiğini aklından çıkarma!"

hayallerinin olması ve bunları gerçekleştirmek istemek. (haricin de bu hayat yaşanacak bir yer değil)

"sadece bir kişi tarafından dahi koşulsuz olarak sevilirsek zorlukları yenme gücüne sahip olabileceğimizi gördük."

ileride iyi olacağıma dair olan inancım,hata işte...biliyorum yanlış olduğunu ama hayatı
yaşatıyorsa hata bile olsa kabulüm.

biliyorum ama söylemem.

patates, seks, çikolata, incir, mangalda közlenmiş biber.

hayatla ilgili her başlığın altına intihar yazan yazarlar.

devam etmesi..