hayatta fiziken çok güçlü olmak gerektiği hissi

bana lise 1. sınıfta gelen histir.
okulda bazı çok gelişmiş yada sınıfta çaktığı için yaşça bizden büyük olanlar bizi hırpalar sesimizi çıkaramazdık.
kavgadan nefret eden biri olduğum için ben de dedimki ulan öyle kondüsyon öyle kas yapayım ki kimse bana bulaşamasın...
hergün asimetrik güç sporuna başladım, mahallede bi taş yığını vardı, ilk gün taşıya taşıya o taş yığının yerini değiştirdim, sonra aynı yerine tekrar geri aldım. 10 kilo dambıl, ve yay aldım, koşu, kütük itme, çevremde ne bulduysam zorladım.
önceleri pek bişey farketmiyordu, hatta olmuycak bu iş diye düşünüyordum ama 3 yılın sonunda fiziğimi
bana bulaşan bi kişinin çok pişman olacağı bi noktaya getirdim.
mecburen ettiğim kavgalar ortalama ikişer dakka sürdü ve karşımdakinin bana saldırması ve bir sağ kroşe ile zeminle buluşması şeklinde gerçekleşti. hiç şaşmaz. ayağa kalkacak olursa aynı şekilde kendini yerde bulur bu değişmez...
yıllardır kavga etmedim, kavgadan da nefret ederim, bana saldırcak adamın yere yapışacağından ve pişman olacağından eminim. bu nedenle özgüvenim yüksek.
özetle fiziğin güçlü olması büyük avantajmış iyiki zamanında spor yapmışım.

türkiye'de yaşayan bir kadın olarak söylüyorum. fizikten güçlü olmak zorundayız. en azından kendimizi koruyabilmek zorundayız ama olamıyoruz işte. fizikten güçlü yaratılmış bir erkekten daha da güçlü olabilmek çok zor. bu yüzden mental açıdan en azından olabildiğince güçlü olmamız gerekiyor. allah biz türk kadınlarını ve tüm kadınları erkeklerin şerrinden, cinayetinden, tecavüzüne korusun...