her insanı biri kandırmalı

her insanı, çok inandığı, koruyan-kollayan biri kandırmalı, diye düşündüğüm için açtığım başlık.
çocukluğumdan beri, beni kandıran kişi babam olmuştur.
her sorduğumuz soruya cevap verirdi. benim için baba demek, her şeyi bilen demekti.
sonradan bazı şeyleri kendinden uydurduğunu anladım. ama alıştım o güzel uyduruşlara, hala tav oluyorum.
babamla iyi geçinemem ama ona çok inanırım.
doktor olduğu için sağlıkla, psikolojiyle hatta siyasetle, ilişkiler ile ilgili her alanda ne derse inanırım.
-baba midem ağrıyor
-şu ilacı iç geçer
-baba belim ağrıyor
-şu ilacı iç geçer
-baba zayıfladım, bu kötü mü
-hayır gayet iyi, keşke ben de zayıflasam
bla bla bla.
bu gün bile beni kandırdı. kendimi iyi hissetmeye başladım.

her insanı biri ufak tefek kandırmalı. korumak için, gönlünü eylemek için... yalana varmayacak kadar kandırmalı. konuşup duran küçük çocuğu kandırmalı diğer deyişle.

bu galiba özdemir asaf’ın ‘yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, incinirsin’ diyerek katılmadığı bir önerme olurdu. bizi olgunlaştıracaksa olabilir belki ama aynı zamanda incitecektir de. zaten incinmeden olgunlaşmanın da bir yolu var mıdır zannetmiyorum. velhasılı günün sonunda kandırılmanın yarattığı incinme durumu, onun bize verdiği hazdan çok daha büyük sonuçlar doğurmayacaksa biraz yağmur kimseyi incitmez diyorum.

"zaten her insanı mutlaka birileri kandırıyor, kimi iyi kimi kötü şekilde" dedirten başlıktır. prestige filmindeydi sanırım, "siz kolayca kandırılıyorsunuz çünkü kandırılmak için geliyorsunuz" minvalinde bir replik vardı.