hiçbir amacı ve hedefi olmayan tip

amerikalı bir zengin, iş seyahati sırasında meksika’nın küçük bir kıyı kasabasına uğramış. limanda gezerken, bakmış ağzına kadar balık dolu bir tekne ve içinde keyifli bir balıkçı.
“merhaba balıkçı” diye seslenmiş. “bu balıkları ne kadar sürede tuttun?”
“bir iki saatimi aldı” demiş balıkçı.
iştahlanmış bizim işadamı; “e, niye biraz daha kalıp daha fazla tutmadın?” diye sormuş.
“bu kadarı bize yetiyor da ondan” diye omuz silkmiş balıkçı.
şaşmış balıkçının bu kanaatkarlığına işadamı; “kalan zamanını nasıl geçiriyorsun peki” diye üstelemiş. balıkçı, özetlemiş bir gününü:
“sabahları açılır, biraz balık tutarım. sonra çocuklarımla oynarım. öğleyin karımla biraz siesta yaparım. akşamları amigolarla beraber gitar çalıp şarap içer, geç vakte kadar eğleniriz. oldukça meşgul sayılırım senyor.”
amerikalı:
“bak” demiş. “ben sana yardımcı olabilirim. bu işe daha çok zaman ayırmalısın. daha büyük bir tekne bulup daha çok balık tutmalısın. oradan elde edeceğin gelirle daha büyük tekneler alırsın. kısa sürede bir balıkçı filosuna sahip olursun. böylece, yakaladığın balığı aracılara değil, doğrudan işletme tesislerine satarsın. hatta zamanla kendi balık fabrikanı bile kurabilirsin. kısa zamanda balıkçılık sektöründe bir numara olursun.”
balıkçı merakla; “bunları yapmak kaç sene alır senyor” demiş.
adam:
“15-20 yılda halledersin” demiş. “ama sonrası daha parlak; “zamanı gelince şirketini halka açarsın, hisselerini iyi paraya satarsın, kısa zamanda zengin olup milyonlar kazanırsın.”
“milyonlar ha,” diye tekrarlamış balıkçı. “eeee... sonra?”
“sonra emekli olursun. küçük bir balıkçı kasabasına yerleşirsin. istersen zevk için balık tutarsın. çocuklarınla oynar, karınla keyfince siesta yaparsın. akşamları da arkadaşlarınla şarap içip gece yarısına kadar gitar çalarsın.”