hiciv

taşlama, yergi.

daha çok divan edebiyatında bu isimle anılır.

(bkz: neyzen tevfik)

şiirdeki en bilindik üstadlarından biri de nefi'dir. öyle ki hiciv ve nefi beraber anılır haldedir. nitekim yukarıda da yazılan şu şiir nefi'ye aittir.
"müftü efendi bize kâfir demiş
tutalım ben o’na diyem müselman(müslüman)
lâkin varıldıktan ruz-ı mahşere
ikimiz de çıkarız orda yalan."
ancak büyük devlet adamlarını dahi hicvetmekten çekinmeyen ve hatta hicvetmeden duramayan nefi 4. murad zamanında bu hicivleri yüzünden idam edilmiştir.

kullanması zeka isteyen bir olaydır.
bence ferhan şensoy en iyi hiciv yapan üstatlardandır.

insan davranışları ile alay etmek veya sosyal kötülükleri teşhir etmek için, mizah ve ironikullanarak kaleme alınmış çalışmalardır.

zeka isteyen türdür. eski zamanların diss atması da diyebiliriz.
en güzel örneklerinden biri de nefi'nin kendisine kelp yani köpek diyen devrin kadısı tahir efendi'ye yazdığı hicivdir.
"tâhir efendi bana kelp demiş,
iltifâtı, bu sözde zâhirdir.
mâlikî, benim mezhebim zirâ…
itikâdımca kelp, tâhirdir."

sözlük anlamı eleştiri olan bir kelimedir. edebiyatta ise iğneleyici sözlerle, alaycı ifadelerle eleştiren tür demektir. bu alanda yazılmış şiirler de hiciv şiirleri denir. iyi pekiştirmek için sümbülzâde vehbi efendi'nin şiirlerine bakabilirsiniz. rücu tarafı biraz ağır basar ama şaheser şiirlerdir.

böyle yapılırdı. sanırım artık yapacak kimse kalmadı.

hicivde levent kırcanın üstüne tanımam.

taşlama da aynı türdür.

(bkz: seyrani)