hoşlanılan kişinin evli çıkması

ailem ile yaşıyorum demişti. nereden bilebilirim kocasını/karısını kast ettiğini ..

hoşlanma son bulur. erkek adam başkasının helaline bakmaz. neyse krolugu bir kenara bırakırsak etmeyin eylemeyin günah.

sıkıntı yok aslan arkana yaslan sana da bir şeyler illâ ki kabarır.

ulan şimdiye kadar kaçınız bu mevzudan sebep oturup susmayı tercih ettiniz ?

başıma gelmeyen olay. mümkünse hiç gelmemesini diliyorum.

ilk ne zaman gördüm tam hatırlamıyorum ama sabahları işe giderken durakta bekleyen bir kadınla bakışıyorduk. ben ışıklardan sola dönüp tam durağın önünden geçerken gözüm ona takılıyor, başım ona doğru dönüyor ve görüşümden çıkana kadar göz kontağımız kopmuyordu. 1, 2, 3... bir gün durdum tam önünde, göz dahi kırpmadan bakıştık bir kaç saniye. ben camı indirdim o da yaklaşıp selam verdi.
''istersen ben bırakayım seni bu sabah?''

genelde suratsız biriyimdir, konuşkanlığım iş yerinde zoraki durumlarda devreye girer. insanlarla uzun ve gergin sessizliklere alışık bünyem, hemen yan koltukta heyecanlı ve meraklı bir kadın görmeye kayıtsız kalamasa da lafa nereden gireceğini bir türlü kestiremedi.

+kahveni nasıl içersin?
öyle bi anda sordum ki bu soruyu, konu neydi, ne anlatıyordu ne ara kahveye geldi mevzu der gibi baktı bi süre.
-az şekerli.
1-2 dakika sonra ara sıra işe giderken kahve aldığım yerde durdum.
+ben tam anlamadım az şekerli nasıl oluyor, istersen sen de gel benimle kahve almaya.
-olur.
içeri girdiğimizde kararsız ve etrafı anlamaya çalışan bakışlarından bu tarz yerlerle pek arasının olmadığını anladım.
+....... 2 tane, biri az şekerli. bakalım beğenecek misin?
biraz çekingen bir ses tonuyla ''bilmiyorum, bakalım''
-lütfen, kahveleri bari ben ödeyeyim.
+ilk kahvemiz belki ama son değil, bir sonrakini sen ödersin.

gözlerinin içi güldü o an. tebessüm ettiğindeki gamze, ayrı bir güzellik katıyordu yüzüne. birinin bana karşı bu şekilde heyecanlı ve ilgili olması tuhaf hissettirdi. arabaya döndüğümüzde tüm dikkatim ve ilgim onun üzerindeydi. ilk başlarda kayıtsız kaldığım iş yeri dedikodularına kadar dinliyor, arada bir lafa girip alakalı alakasız şeyler soruyor ya da anlatıyordum. birine karşı en son ne zaman böyle bi heyecan hissettiğimi düşündüm bir an. önemi yoktu tüm bu kafamdan geçenlerin. mutluydum sadece.

+iş yerin baya uzak, zor olmuyor mu her sabah ......'dan buraya gelmek?
-oluyor da ne yapalım hayat şartları. yakında taşınacağız ama ne zaman bilemiyorum.

tüm yol boyu ''ben'' olan anlatı ''biz'' e evrilmişti. bi an bu ''biz'' zamirini anne-babası için değil eşi için kullandığını hissettim. yüzüm ve modum tekrar ilk ana geri döndü. suratım her zamankinden daha da asıldı. evli olduğunu anladığımı farketti o da.

-ben binmemeliydim hiç.
iş yerine çok kalmamıştı ve karar vermem gerekiyordu. bir kaç dakika daha düşünmek için hızımı azaltmaya başladım. 60, 55, 50...
artık yapacağımız her şey baştan sona yanlış olacaktı. o da ben de durumun, nereye gideceğinin farkındaydık ve bu farkındalık canımızı sıkıyordu. o gergin sessizlik ilk defa huzurdan çok acı veriyordu bünyeme. 30, 25, 20...
arabanın yavaşlamasını farkedince doğruldu. artık durmasını bekler bir tavırla inmek için hazırlanıyordu. iş yerine 1 km kala durdum sağda.

+ben yanımda olduğun için mutluyum. bu aramızdaki şeyi bozmayalım lütfen.
-biz diye bir şey olmayacak ben boşanmadan.
+biz diye bir şey çoktan oldu. sadece üzerine düşünmek bize iyi gelmeyecek. akşam kaçta çıkıyorsun?
-6 da.

bu tanışmanın üzerinden 2 sene geçti. ne o boşandı ne de biz kopabildik. haftada bir iki işe ben bırakıyordum onu ve fırsat buldukça da görüşüyorduk. artık sona geldiğimizin ikimizde farkındaydık ama her sabah karşılaşmak sanırım bizim kopmamızı engelledi. taşınmamış olsam belki de hala görüşürdük ama bitmesi ikimiz için de en iyisi olacaktı, bitirdim.

bundan daha çok o kişinin de benden hoşlanması beni şaşırtmıştı

istemeye giderken problem olabilir.

boşanır. böyle basit şeylere de takılmayın artık lütfen.

yüce rabbimin beni çokça sinadigi bir olay.imtihan bu ya..

evliyim hem de 3 eşim var. kadro da bir kişilik açık var isteyen taliplerim sıraya girsin.

sevgiliden bir önceki basamakta yakalandığım durum.

böyle konuşuyoruz falan elemanla hemde gece gündüz. bir kaç ay sürdü bu. buluştuk bir kaç kere falan.

yav nasıl mükemmel bir şahsiyet inanmıyorum o derece. hayır bana genelde yamuk yumuk tipler denk gelir. ben böyle temkinli davranıyorum yinede. fikirler uyuyor, hayata bakış uyuyor ee hisler uyuyor falan derken bir sabah bir mesaj geldi. (ahmet diyelim. niye ahmet dedik bilmiyorum ama olsun.) ahmet evli ve iki çocuğu var haberin olsun. ona göre hareket et bundan sonra. ben şok ben kilit.

ama bir rahatlama oldu yani çünkü ne dedik bana düzgün adam denk gelmez herif az kalsın o tabuyu yıkacaktı vay hıyar şuna bak sen hahah.

kadıncağız anlamış benim bilmediğimi güzel bir dille uyardı. takdir ettim kendisini genelde çünkü şey olur. kemalim yapmaz. (tüh lan keşke adını ahmet değil kemal koysaydık.) neyse kemali yapmayanlar genelde kadına saldırır ve tüm kadınların kocasını elinden almaya çalıştığını düşünür. bu yönde kadına saldırır ve kocalarına sahip çıkar. aman bana ne be işte. ben ucundan döndüm siz dikkat edin. memlekette bu işler arttı çünkü.

(bkz: o hıyar ben değilim)

adım çıkacak yav evli diye. hıh.

olay normal..
sonrası anormal..

yaş ilerledikçe denk gelme oranı artan durumdur.

30 ve üzeriyseniz normal gibi.

o yüzden uzaktan hoşlanmayın, önce tanıyın sonra hoşlanın.

yüzük takmiyorsa onun i*neliğidir. takiyorsa sizin körlüğünüz...

1buçuk yıl beraber olunan sevgilinin evli çıkması kadar kötü olmayan durum..

not: yaşanmıştır
gelen mesajlar üzerine not2: erkek olan benim, evli olan kadın..

ve bunun onu daha çekici kılması... sonuçta ulaşılamayanın cazibesi artıyor.

bi arkadasim yasamisti bu durumu* hatta evli ve cocuklu cikmisti adam. yasi o kadar genc duruyodu ki sasirmistik evlenmis bi de cocuk yapmis diye. oyle cok ustunde durulmasi gereken bir sey degil bence. koymaz yani insana. baska insan mi yok sanki* * *