hücre 211

ispanyol yapımı hapishane filmi. türkçe manası "hücre 211" şeklindedir. atandığı yeni hapishanedeki ortamı görmek için göreve başlayacağı tarihten önce hapishaneyi ziyarete giden bir gardiyan, yeni mesai arkadaşları ile hapishaneyi gezip bilgi topladığı sırada mahkumlar isyan çıkarır ve o sırada da yaralanır. diğer gardiyanlar ona yardım etmeye kalksa, ortalığı yakıp yıkan mahkumlara yakalanacakları için onu hemen boş bir hücreye (211 numaralı hücre) bırakırlar ve kaçarlar. daha sonra da filmin başkahramanı olan arkadaşımız kendine gelmeye başlar ve mahkumların onun bulunduğu hücreye doğru geldiğini görünce üzerinde gardiyan olduğunu belli eden ne kadar şey varsa hepsini çıkarıp hücredeki klozete atar ve kendisini mahkum gibi göstermeye kalkar. mahkumlar onun bulunduğu hücreye ulaşınca da artık kendisini zorlu bir sınavın içinde bulur ve izleyici bir taraftan isyanın nasıl biteceğini merakla beklerken, diğer yandan da karısı hamile olan ve kendisini bir mahkum gibi gösterip isyan çıkaran mahkumların arasında onlardan biriymiş gibi rol yaparak hayatta kalmaya çalışan gardiyanın akıbetini merak eder.

not olarak şunu da belirteyim ki, filmde en dikkat çekici karakter ise, mahkumların başı, yani hapishanenin reisi olan "malamadre" karakteridir. adamda öyle bir görüntü ve ses var ki, sanki gerçekten de hapishane mahkumu gibi izlenim vermekte.

yönetmen koltuğunda, daniel monzon'un oturduğu, 2009 yapımı hapishane filmi.
aksiyonu bol, dramı bol, oyunculuklar eh işte, verdiği mesajlar oldukça düşündürücü, mutlaka izlenmesi gereken bir film. yaw gel de ispanyol sinemasına hayran olma, ölme, bitme.
filmin içeriğine gelelim:
göreve yeni başlayan juan'ın ilk iş gününde hapishanede isyan çıkıyor ve kendisi bu hengamenin ortasında mahkummuş gibi davranmak zorunda kalıyor.
oyunculuğunu çok beğendiğimi söyleyemeyeceğim.
filmdeki en dikkat çeken karakter ise şüphesiz "malamadre".
kötü biriymiş gibi görünen, başta gıcık kapacağınız ama sonra çoook seveceğiniz bir karakter, tam karizma.
haksızlığa göz yummayan, zeki ve cesur bir karakter kendisi.
filmin özeti niteliğinde olan şu cümlesini de eklemeden geçmeyeceğim:
"hayat farkında olmadan bazen s*k*yr seni
"
beni en çok üzen kısım ise şurası oldu:

bir daniel monzon filmidir.

filmin senaryosunu fransisco perez gandul’un romanından daniel monzon ile jorge guerricaechevarria uyarlamıştır. başrol oyuncuları ise benim çok beğendiğim bir aktör olan luis tosar ve alberto ammann’dır.

aslında filmin konusu daha önce defalarca rastladığımız türden. bir suç örgütünün içine karışan kanun adamı. bu kanun adamı kendini suçlulardan biri olarak gösterip hayatta kalmaya çalışır. daha önce defalarca izledik bu tür filmleri. ama bu filmi farklı kılan şey oyunculuklar ve asla azalmayan gerilim unsuru oldu benim için.

gardiyan olarak işe başladığı hapishanede oryantasyon turu esnasında bir talihsizlik eseri bilincini yitiren genç gardiyan kendine geldiğinde 211 numaralı hücrede bulur kendini ve tam da çığ gibi büyümekte olan bir hapishane isyanının kalbindedir.

tek çaresi bir mahkum gibi davranıp hayatta kalmayı ummaktır ve o da tam olarak bunu yapar. isyanın lideri olan mahkumla arkadaşlığı ilerler ve isyanın liderinin en güvendiği insanlardan biri olan saatler içinde. ve olaylar kimsenin ummadığı şekilde gelişmeye, isyan büyüyüp başka hapishaneler sıçramaya, siyasi olaylar neden olmaya başlar.

gerilim dozunu düşmemesi ve insan psikolojisine dair çözümlemelerle izlenmeye değer bir film. stockholm olmasa biz ne yapardık!