hukuk okumak

bazen yeter artık diye bağırtan bazen bıktıran bazen nereden seçtim allah kahretsin dedirten bölümdür. ama sorsan bir daha seçer miyim seçerim. kendimi başka bir bölümde göremiyorum çünkü. ama bakıyorum girilen entrylere okumak isterdim diyenleri görünce ya bunun neresini okuyacaksın diyorum. ilk kazandığım zamanki mutluluğumu unutturmuş bana bu geçen üç yıl. yazmasam içimde kalırdı. iyi ki de yazdım

hep kalbimin bir köşesinde duran, fakat vatandaşlık denen kpss belasından sonra "acaba köşede kalmaya devam etse daha mı iyi?" dedirten bölüm.

"benim vatandaşlığa tahammülüm yok, hukuku sittin sene yapamam" diye vazgeçiyorum her yıl

hukuk, eşit ağırlık alanında en popüler bölüm. anne ve babalar da böyle olunca en mantıklı ve favori bölüm olarak hukuk fakültesini görüyorlar ve çocuklarını bu konuda seçim yapmaya zorluyorlar. tabi seçim yapacak olan öğrenci de hem parasal yönden, hem insanlarla olan diyalog yönünden garanti bir meslek olarak gördüğü için hukuk bölümünü tercih ediyor, yani üniversiteye atılıp rahat etmek düşüncesi ve biraz da yanılgısı var. tabi bunun birinci sınıfta yaşanan soğuk duş etkisi hissedilir. kütüphaneden çıkılamayan, kalın kitapların içine gömüldüğü bir başlangıç yaşar.
hukuk alanında her ay yeni yasalar gelişiyor. yalnızca türkiye'de değil, dünya'da da gelişmeler oluyor. yasalar ve yönetmelikler değişiyor ve o bakımdan hukuk, devamlı araştırma gerektiren bir bilim dalı. o sebeple üniversitedeki bilgiyle kalan bir bilim değil, devamlı güncelleme gerekiyor.
hukuk çok zorlu bir bölüm. yasaları öğreniyorsunuz, o kadar fazla ezber ve sınav gerekiyor. bir de mezuniyet süreci vardır. mezun olduktan sonra öğrenci değilsiniz, çalışan da değilsiniz, o an da elinize geçen bir para olmuyor. eğer ki avukatlık tercih edilecekse staj dönemi sonrası piyasadaki avukat enflasyonu arasında iş ve hayat mücadelesi, fiziksel ve psikolojik açıdan zorlu bir koşuşturmaca başlıyor.

hiçbir hakim/savcı grubunun bile kanunları yeterli bulmadığı bir dönemde gereksiz bir travma sebebidir.

sanırım en kıdemli ben olmalıyım. 78'de bitirdim ankara hukuk. (muhtenelen çekemeyenlerim vardı ki, ben bitirdim diye, onlar da hukuku "hepten bitirdiler".. )
sorarlar birgün sorarlar...!

ileride bir gün yaşlandığımda yapmayı düşündüğüm eylem.

çok cazip.
dört yılı hiç ödev yapmadan bitiriyor insan. bundan iyisi can sağlığı.

çalışma şartları kötü değildir zira ortada şart mart kalmamıştır. he ne mezunuzun, ne işle meşgulsün veya ne olmak istiyorsun gibi soruların cevapları hala forsludur ancak biliniz bakalım eksik olan nedir?

ancak tutkulu, sevdalı ve gönülden bağlı herkesi tenzih eder; onlara da şu birkaç satırı armağan etmek isterim:
"dağ tepesinde bir çam olamazsan,
vadide bir çalı ol.
ama dere kenarındaki en iyi küçük çalı sen olmalısın."

nedense en hukuksuzluklar da hep hukuk okuyanlardan cikiyor lan.