iç dökme seansı

biraz akıtıp gideceğim.
son zamanlarda oldukça zorlanıyorum ve kendime itiraf edemediğim çok şey var. belki de bu yüzden yazdıklarım hiç susmuyor. moralim çok bozuluyor. eylülden beridir uzunca bir kpss süreci geçirdim. ne kadarını oldurabildim sınavda bilmiyorum. ciddi anlamda bilmiyorum. öabt.. harbiden de çalışmadım gelmiyor. biri bana bu akşam pes mi ettin nova diye sordu. hayır etmedim bilmem ne diye gevelerken bunu düşünmeye başladım.
nasıl bir nova var şu an karşımda ben bilmiyorum. tanıyamıyorum.
hayatım boyunca bir kez bile evlilik fikri aklımdan geçmemişken keşke bir ailem eşim olsa diye düşünmeye başladım. aile evinin handikapı mı etrafımda çok fazla evlenen çift var ondan mı bilmiyorum. ciddi anlamda çok üzülüyorum.
mutluluk niye bu kadar zor? biz ne zaman kavuşacağız o prime döneme. gerçekten üzülüyorum. ilk defa birilerine öykünerek bakıyorum. çok sinir bozucu bir duygu. üzücü yıpratıcı. mutlu olmak istiyorum. bir hayatım bir ailem olsun istiyorum. bu da mı gol değil diye sadri alışık misali bu gece sigaralar çiftlensin.
iyi geceler herkese.

ne gemiler yaktım
sonunda aynaya baktım
kendimden yıldızlar kadar
uzaktım

sevgili dijital günlüğüm aynı zamanda normal sözlüğüm.
bugün bir garip hissettim kendimi. tam olarak da ne hissettim onu da bilmiyorum aslına bakarsan. çoooook uzun bir zamandır hayatımda özenme ya da imrenme gibi bir kavram yok. ben kendi tabağından yiyenlerdenim. dolayısıyla pek kimse ile işim olmaz. ama önemsenmek, gözlerinin ta içine en güzel duygularla bakılması güzel olsa gerek diye düşünüyorum. bu da beni ister istemez hayatımda pek yeri olmayan o iki kavrama götürüyor.
güzel arkadaşım bebek gibi seviliyorsun ve bunu görüyorum umarım daim olur. çünkü ben bu duyguyu biliyorum. bu sevgiyi de.. her ne kadar bizden geçti modunda da olsam.
o yüzden senin adına mutluyum ama kendi adıma buruk.

giden gittiği yeri mutlu etsin. mottomuz bu artık. ancak şöyle bi pencere var ki.. sanki giderken bütün duygularımı götürdü gibi hissediyorum. heveslerimi heyecanımı umudumu mutluluğumu. üzülmüyorum gittiğine hatta mutluyum. çok üzgünüm ama bana yapabileceği en ama en büyük iyilik gitmekti. bunun için teşekkür bile etmeliyim sanırım.

.. giden duygulara bir çözüm yok sanırsam. gözlerim bile dolmuyor bunları yazarken. bomboş bir tahtaya döndüm ve üzerime yazılan her şey siliniyor zannımca.
öylesine işte..
öylesine yaşıyorum.
nefes alıyorum.
arada yeme atakları geçiriyorum. çünkü çoğu zaman niye yediğimi bilmiyorum.
epeydir ağlamıyorum.
özel eğitim öğretmeni olarak ücretli öğretmenlik yapıyorum. çocuklarımı çok seviyorum. çok saflar temizler. onlara sarılmayı ve okulumu seviyorum.
danışanlarımı çok seviyorum. attkları her adımda mutlu oluyorum.
iyileşmeyi bilmiyorum belki ama iyileştirmeyi biliyorum.
sevgili nova.. geçecek biliyorsun ama içindeki bu giden bu duygulara neden bu kadar üzülüyorsun.
sevgili kendim ya o topraklar taşa dönüştüler ve bir daha asla çiçek açmazsa..

okumadım.
çok uzun
özet geç.

sakın kusmayın içmede olanlar.

morning pages (sabah sayfaları) diye bir meditasyon yöntemi var. sabah kalktığınızda içinizden geçen ne varsa yazıyorsunuz, çok güzel zihin boşaltma yöntemi. sabah duru bir kafa olduğu için de daha ılımlı, yaratıcı ve özünde ki senle ilgili kelimeleri kaleme dökebiliyorsun.