idealist olmak

uluslararası ilişkiler bağlamında idealist olmak, sistem yapısında olanı değil olması gerekeni inceleyen yaklaşımdır.

idealistlere göre (realistlerin dediğinin tam tersi) insan doğası gereği iyidir ancak şartlar kötü olduğu için insanlar savaşır, çatışır, kötüleşir. realistler gücü (özellikle askeri gücü) ön planda tutarken, idealistler için uluslararası sistem esası barıştır ve öyle ol-malıdır.

idealist yaklaşımın birinci dünya savaşından sonra kurulan milletler cemiyetinin başarısızlığıyla popülerliğini yitirdiğini söyleyebilirsiniz. bu durum yaklaşımı savunan teorisyenlerde dahi soru işareti oluşturmuştu. daha sonra savaşı ve insanın/insanların oluşturduğu sistemin doğası gereği kötü oluşunu inceleyen realist yaklaşım yükselişe geçmiştir.

bireysel anlamda idealist olmanın kayıplara yol açtığından aksini gözlemlememiş bir insan olarak fuck the idealism diyorum. realizm kazandırır, realizm ne istediğinize değil neyin mümkün olduğuna işaret eder, duygusallaşmaya gelmez, kaybedebilir, kaybedeceğinizi önceden bilebilirsiniz.... idealist olmak kalbinizi kırabilir.

pembe rüyalar içinde o hedefe doğru giden duygusal karaktere uygun kişilere denir. ne yazık ki hayat idealistlere pek adil davranmaz.

güncel türkçe sözlükte ülkücü olarak tanımlanan kavram.

eskiden ben de kendimi idealist zannederdim, sonra bir baktım, tembelmişim sadece.

yaşla arasında ters orantı olduğu su götürmez gerçek olan.

(bkz: alman idealizmi)

ıdealist insan mukemmeliyetcidir ve çok üzülür hayat onun istedigi gibi olmaz her zaman hatta hicbir zaman. en küçük işte bile idealistligi belirlediği için defalarca yapıp memnun olmaz. maalesef benim de içinde olduğum durumdur.

kapitalist sistemde yaşamını sürdürebilmek adına iş hayatının başlamasıyla bertaraf olan şeydir. mesela türkiye'de gençken idealist olan 68 ve 78 kuşağında 12 eylül darbesini ucuz atlatanların çoğu çoluk çocuğa karışıp ideallerini terk etmiş ya da bazıları da parayı götürüp sistemden yararlanmışlardır.

biraz da savunduğu idea dışındaki fikirlere kapalı olmaktır.

nsanı hem ileriye taşıyandır idealist olmak hem de kendi kendini tüketmesini sağlayandır . yani hem insanı var eder hem de mahveder idealizm. tıpkı hırsın iskenderi hem dünyanın en büyük imparatoru yapıp hem de genç yaşta babilde sıtmadan öldürmesi gibi.

ta ki, karl marx adında bir aksakallının, "ulan ben bu meseleyi tee iki asır önce çözmedim mi, yine mi aynı bok?!" homurtuları eşliğinde ebedi istirahatgahından kalkıp, yarasa misali tavanda baş aşağı asılı duran siz gafili birkaç usta işi diyalektik darbesiyle yere sereceği güne kadar süregelen hergelelik dönemi.

geçim derdiyle biten bir duygu.

uçuk bir hayal oluyor genelde bu tanım ülkemde.

kimseye umutsuzluk aşılamak istemem. nedenine gelecek olursam benim yaşadığım, başkalarında gördüğüm bu durumdur belki ama çoğumuz iyi bir iş, yurtdışında bir hayat, bunlar değilse bile gezelim tozalım istiyoruz. on yedi on sekiz yaşlarımda daha hayallere ve ideallere odaklanırdım ve bu üniversite mezuniyetine kadar azalarakta olsa sürdü. ama sonrasında hem birleşik krallıktaki iş başvuru sürecini hem pandemi sürecinde türkiye'de iş başvuru sürecini gören biri olarak ideallerle hayallerin çok uzak olduğunu gördüm. arkadaşlarımda da gözlediğim çoğunlukla siz hayatı değil hayat sizi şekillendiriyor. sizin görevinizse fırsatlar doğrultusunda elinizdeki kartlara göre oynamak oluyor. bu demek değil ki hala umutsuzum hayattan ama toz pembe gözlüklerini çıkartıp güzelliğe inan ama hayalinde kaybolmama prensibiyle yaşamayı tercih ediyorum.

idealizmin tanımı bu değil knk o seninkiler hayal idealizm daha çok bir fikri ortaya varlığını koyarak gelişmesi ve egemen olup egemen kalması için mücadele etmektir.ışidde idealisttir mesela liberallerde sadece fikirler farklı.

ülkemiz şöyle kötü, böyle olanaksız, bu ortamda mümkün mü bu? demek yerine daha fazla mücadele etmeniz gerekiyor. belki başka ülkelerde bu hedeflere daha kolay ulaşılabilir. ancak ne her tarafta böyle kolay ulaşılıyor ne de ciddi ideallere ulaşmak bu kadar basit bir durumdur. azim ve çalışkanlık her sorunun anahtarı. yeter ki deneyin. olmadığı zaman da en azından denedim dersiniz.

idealist olan bir kişi ne olursa olsun yanındakilere, hedeflerinin ayrıntılarını vererek hatta mümkünse bu hedefler gerçekleşinceye kadar bahsetmemek lazım. zira, düştüğün anlarda gülen, koştuğun zaman yürümeyi bilmiyor diyen ayaktakımı insanlarla muhatap olmak zorunluluğu doğuyor. her ne kadar onları iplemesen bile, gereksiz yere sarf ettikleri enerjilere üzülüyor insan.

bunu o kadar çok yaşadım gördüm ki. yani anlat anlat bitmez. o kadar yalan yanlış ve samimiyetsiz ki. idealist olmak nedir nereye kadardır.
yok öyle bir şey.

türkiye'de en son olunması gereken hatta olunmaması gereken bir olgu. bu topraklarda idealist olmak hiçbir şey kazandırmaz dahası elinizde ne var ne yok alır. akıl sağlığınız da dahil.

tembel olmaktan iyidir.

türkiye'de var olmayan olgudur.