ikindi uykusu

olabilecek en kötü uyku.

uykusuzluğun bile daha iyi geleceği tek uyku. bu kadar iğrenç ve insanı aptallaştıran bir uyku yoktur. dağın taşın tepesinde uyunsa dahi ikindi uykusunun verdiği aptallığı, huzursuzluğu asla veremez.

insan uyandığında aptal gibi olur ve o an uyanan insanı bir haftadır uyuduğuna, tüm yaşananların bir rüya olduğuna, şu an yurtdışında olduğuna ya da tanrının varlığına dahi inandırabilirsiniz.

insanı içine içine çeken sinsi uyku.
dalarken dünyanın en tatlı hissini verir, uyanırken aykut elmas’ın mok mu yedim ben ya repliğini akıllara getirir.

en keyifli uykulardandır. bilenler bilir kötü olan her şeyin üst üste geldiği yoğun bir günde, öğleden birkaç saat sonraki zaman diliminde uyumak gibisi yok.

tek kötü yanı çok ütopik rüyalar görülmesi ve uyandığında sersemleştirmesidir. lisedeyken okuldan gelip hemen uyurdum o yorgunlukla ve abim beni “okula gideceksin kalk” diye kendince şakalar yaparak uyandırırdı. o kadar aptallaşıyordum ki havanın karardığını görmesem okul kıyafetlerimi giyerdim o derece yani. bi’ de ay kesin geç kaldım diye telaşlanırdım.* bünyede saçma bir depresiflik yaratan bir uyku çeşididir.

ikindi vakti dolaylarında gereksinim duyulur. uyanıklık ile dinlenme döngüsüne bağlıdır. mümkün olabildiğince kısa tutulması gereken bir uyku olmalıdır.

çok güzeldir uyuyup uyandığımda mutlu olurum

tatlı gelir ancak uyandıktan sonra ertesi güne kadar sarhoş gibi gezdirir.
şimdiye dek kaç kez aileme "sabahın körü hepinizin ayakta ne işi var?" demişimdir. her şey birbirine giriyor

iki gündür ağzıma eden uykudur. sıcak ve hastalık sebebiyle evdeki ufak rüzgar kaynağı yani pencere altında uyutmuştur. ancak zamanı ayarlayın dostlar, ikindi diye yatıp beş saat uyuyorsanız biyolojik saatiniz ayvayı yiyor.

en berbat rüyaları gördüğüm uykudur. yine de vazgeçemiyorum.