ilahi işaretler

bazen olmasını çok istediğim bir şeye sürekli bir şeyler mani olur ve sen buna çok kızarsın ve olmaz, ancak bir süre sonra bir felaketten son anda döndüğünü fark edersin ve o şeyin olmamasının senin açından ne kadar hayırlı ve faydalı olduğunu fark edersin, işte bu ilahi işarettir

bu işaretlerin varlığına inanmak, dahası bu işaretleri almak ve anlamlandırmak hepimizin zaman zaman yaptığı.
kişisel kararlardaki sorumluluğu azalttığına, sonuçları katlanılır kıldığına inanıyorum.

bana da gelse belki imana gelirim...

iskenderun veya arsuz'da yaşamayı istiyordum. bize iki adımlık yol ama iş bulamıyordum. bazı kişilerden yardım istedim. ellerinde imkân olmasına rağmen uğraşıyormuş gibi yapıyorlardı. iskenderun'da oturmak istediğim yerlere google haritadan bakıyordum. bir deprem oldu; eda apartmanı, mustafa kemal gibi çok istediğim yerler yerle bir oldu. yaşadığım yer olan erzin ise "hatay'ın yıkılmayan tek ilçesi" başlığıyla yerli ve yabancı basına sürmanşetten haber oldu.

genelde bir taraflarımızdan anlam atfettiğimiz şeylerdir.

istifa etmişim, birkaç aydır işsizim, bir bilinmeze atmışım kendimi. girdiğim bir sınavın sonucunu bekliyorum. daha doğrusu ailece bekliyoruz. hayatımın önemli bir kırılma anı olduğunu biliyorum ve takdir edersiniz ki epey stresliyim. o günleri yaşarken bir sabah odamda beyaz bir kuş tüyü gördüm. tüy çok güzel görünüyordu, ben de kalemliğime koydum. bir kuşun tüyünün balkondan odaya doğru savrulması gayet olağan bir durum ama insan stresli, umutsuz dönemlerinde ilahi meselelere biraz daha meylediyor. kahvaltımı yaptıktan sonra google’ladım. beyaz kuş tüyleri, meleklerin bize geleceği dair güzel haberleri müjdeleme yöntemidir gibi bir şey okuduğumu hatırlıyorum. ya hadi ordan dedim geçtim. hafta içinde sınav sonucu açıklandı ve beklediğimin de ötesinde çok iyi bir netice almıştım. sonra o tüy aklıma geldi, gülümsedim. ne zaman evimin içinde beyaz bir kuş tüyü görsem güzel haberi beklemeye koyuluyorum. hoşuma gidiyor.

istediğin kadar dinsiz imansız da olsan o yalnızlıkla, umutsuzlukla, kaygıyla, öfkeyle mücadele verirken bir şeylere sarılma ihtiyacı hissediyorsun. benim kimliğimi, özümü kucaklama hikayem o dönemde başlamıştı.