ilk aşka dair hatırlananlar

müthiş heyecan ve tavlamaktan dolayı duyulan gurur

kepçe.

karlı bir yolu kapatmış, insanların kolunun altından geçtiği bir kepçe, evet.
çok saçma ama o yani.

mutluluktan uyunamayan gecelerin sabahına dinç ve etrafa pozitif enerji saçarak kalkmak. sonrasında bu gecelerin mutluluğunun siyaha boyanması ve ertesi günlerin keşke.. acaba.. gibi düşüncelerle negatife dönmesi. bir kere tattım aşkı üzerinden 3 sene geçti. aşkı doğru kişide yaşamak önemli olan. tüm o hayaller, mutluluklar hayal kırıklığına dönmemeli. sonu kötü bitse de başındaki o güzel duygular ve çekilen aşk acısının şiire, edebiyata, sanata yaklaştırması için yine olsa yine yaşamak isterim. ama bu sefer güzel devam edip bitmemesi dileğiyle...

o'na dair hiçbir şeyi unutamam ki ben. bundan 10 yıl öncesi. ergenliğimin başındayım ve şu an ki halimin bin beter durumundayım.

mahallede bir çocuk var. sabah akşam sürekli bir şekilde karşılaşıyoruz. kendisi benden küçük ama olsun. zaten aynı dershaneye gidiyoruz. gidişte dönüşte hep birlikteyiz ama ben nasıl çekiniyorum, hiçbir şekilde tanışmak için girişimde bulunmadım.

aylar geçiyor ve bir gün feci kar yağıyor. dershaneden dönüşte otobüs bizi yarı yolda bırakınca başlıyoruz yan yana sessizce yürümeye. ortam nasıl romantik... bir yandan kar yağıyor ama hava yumuşak. tanıştık neyse ki efendim.*

aynı kulaklıktan ilk defa onunla şarkı dinlemişim. nasıl unuturum ki onu?

bir fevri anımda aramızdaki ilişkiyi koparıyorum ve ona dair ne varsa siliyorum. en büyük pişmanlıklarımdan biri. ondan sonra asla kimsenin numarasını silmedim. olur da bir gün halini hatrını merak eder de ulaşmak istersem diye.

acı... nefret... hastalık ve avuç avuç yutulmak zorunda kalınan ilaçlar ve tedaviler... benim için buydu. 3 yıl tedavi gördüm hasta oldum. sonra doktorların bu ilacı içmek zoeundasın zorlamaları. uykuyla geçen günler. sersem gibi gezmeler. sonra ne oldu biliyor musunuz? unuttum ve tedavim bitti fakat 4.yıl karşıma tekrar çıktı! hoppala başa döndük. bu sefer aşıktı bana köpek gibi pişmandı. sonra 3 sene önce bana yaptığı ihanetleri döktü ortaya. o affettiğimi sandı bense hala sevdiğimi. taaki ablam dediğim kişiyle geçmişte beni ayakta uyuttuklarını öğrenene kadar. sözlendik ve 6 ay sonra onun beni bıraktığı gibi çekip gittim. pişmanmıyım? asla! ben yüklerimden kurtuldum. beni hak etmeyen biri ile devam etmediğim için şuan mutluyum

herkes kendini âşık sanıyor. bu çok hoşuma gitmiyor açıkçası.

cümbür cemaat aşk. kulağa çok saçma geldi ama açıklayınca ya ''adam haklı ya'' diyeceksiniz ve kader arkadaşı olacağız ya da ''ya bu adam salak ya'' diyeceksiniz ve bu benim için pek bir sorun olmayacak haha.

aşk mesleğine ben çok erken yaşta başladım. yaş yedi. çocukluk aşkı sayılmaz demeyin ben beş yıl sevdim bu kızı hala her şeyini hatırlarım. fotoğrafları bile duruyor. neyse, o zamanlar aşk kolektifti. emekçi aşıklardık. bireysel aşkı tanımamıştık henüz. çocuğuz abi. sınıftaki en güzel kıza cümbür cemaat aşık oluyoruz. hatırladığım ilk şey bu benim. kız o kadar güzeldi ki, düşünüyorum, şu an kesin afet-i devran olmuştur her neredeyse. yirmi arkadaş aşık olduk biz bu kıza. sınıfın tüm erkekleri. yakışıklısı, çirkini, şişmanı, zayıfı, fakiri, zengini, sümüklüsü, az sümüklüsü(o dönem sümüksüz olmak mümkün değil) cümbür cemaat abayı yaktık kıza. beş yıl geçti böyle. ben taşınana kadar o ilçeden. hiçbirimiz birbirimizi dövmedik, kırmadık. kıza açıldık, kız hiçbirimizi sevmediğinden birlikte üzüldük. aynı kızı sevdik, birbirimizle dertleştik. bu nasıl bir hoşgörü seviyesi lan? bu nasıl bir medeniyet? resmen aşkta sosyalizmi getirmiştik küçücük ilçeye. biz aşkta çok ileriydik ya. sizin o iki kişilik aşklarınız çok yavan geliyor bana o yüzden. aşk dediğin cümbür cemaat olur.*

evi bizim eve yürüme mesafesinde ama uzak bir yerdeydi. kış vakti sırf biraz göreyim diye o civarda oturan çok da arkadaşım olmayan bir arkadaşımın yanına gitmiştim. pencerelerinden benimkinin mahallesi görünüyordu, kar vardı baya yerde, çıkıp kar topu oynadığı vakit ben de ordan geçiyor gibi yapmıştım da göz göze gelmiştik. o zamanlar arkadaş değildik diye sadece bakışmıştık. sonra evlendi gitti. hetero kızlar kapatılsın.

sarı saçlı, mavi gözlü, çok tatlı yanakları olan bir çocuktu.*

susun susun ne siz sorun ne ben söyleyeyim yaralıyım

ilkokul döneminde bir kız vardı, o dönemde hoşlandığın kızları sinir ederdin genelde ve bizim okulda kızlar tuvaletine girmek falan çok büyük bir utanç,yenilgi gibi bir şeydi , çocuktuk işte 1.-2. sınıftık. işte o hoşlandığım kız zorla kızlar tuvaletine sokmuştu beni. bu arada lise döneminde garip şekilde karşılaştık tabii benim artık hiç ilgimi çekmeyen bir kızdı orası ayrı mesele.(çirkin değil güzel kız ama benim güzellik anlayışım çok farklılaşmış,birde ilkokulda o dönem yüz vermediğim kız vardı şimdi onu görsem kesin hoşlanırım. hayat işte zamanla değişiyor insan...) o değilde o benden hoşlanan kızın soyadını bilsem sosyal medyadan bakacağım ama hatırlamıyorum gerçi şimdi o bana bakmaz hahahah . şimdi düşününce hiç kıymetini bilememişim kızın yaa. bal satarım yağ satarım oyununu bilen bilir, bu oyunda mendili hep benim arkama koyardı istisnasız bende hep hoşlandığım diğer kıza koyardım. bunla sınırlı olsa iyi.. hırsız-polis miydi neydi adını hatırlamıyorum, bir oyunu vardı. 5 kişi falan tahtaya çıkardı sonra diğer kişiler masaya kollarını koyup yüzlerini gömerler ve bir kolunu kaldırıp, işaret parmağını havada tutardı, sonra bu 5 kişi istediği kişilerin parmaklarını sıkardı ve daha sonra parmağı sıkılan kişiler parmaklarını kimin sıktığını tahmin edersi, doğru tahmin eden bildiği kişinin yerine geçiyordu. işte benim parmağımı hep o sıkardı ve her seferinde ben bilirdim, ona rağmen sonraki oyunda yine yapardı. bende aynısını hoşlandığım kıza yapıyordum oda beni biliyordu hep. işte bunlarda böyle bir anımdır işte. dilara bul beni kıymetini bilemedim ...

sınıfın gözdesi ve ağırbaşlı diğerleri gibi cıvık cıvık hâl ve hareketleri olmayan her daim dikkatimi çeken biri…

insan böyle bir anıyı nasıl unutur ? üç yaşlarında sevimsiz bir coxukken tanışmıştık. okula beraber başladık bisiklet sürmeyi aynı yıllarda öğrendik. aynı binanın içinde oturduk. aşırı kıskanç bir çocuktum. tüm dünyadan kıskandım onu. sonuçta benim oyun arkadaşım bana özel kalmalı. öyle işte.

ilkokul öğretmenim...kısa küt saçlı, dolgun yüzlü, yörük, çekik gözlü....adını bile ezbere biliyorum.
beni 1 sene tenefüse çıkardı...ben bununla uğraşamam, benim sınıfım var, onun düzeyine çıkamam diye...ilkokul 5 i tenefüste geçirdim....

nafing.

ilkokul 1-ci sınıf, kızıp dövmüştüm kızı. hala hatırlayıp utanırım

ben 4-5 yaşımı hatırlıyorum. amcamın kızı vardı 23 civarı yaşında ve nişanlıydı.
beni nişanlısının yanında asıl nişanlım goça dır kıskan diye sever şapur şupur da öperdi manyak. yaw inandık. uğruma onu bırakacak sandık, aşık olduk kuzene. ablam da aptal aşık der dururdu bana.

ne zaman aşık oldum, nasıl oldum hatırlamıyorum ama bi bakmışım aşık olmuşum 4. sınıfta bi kıza. tüm ilköğretim boyunca kızı ne zaman görsem put gibi kasılıp kalır, görüş menzilimden çıkana kadar da izlerdim. ara ara açılacak gibi olsam da hiç cesaret edemedim karşısına çıkıp "senden hoşlanıyorum" ya da "seni seviyorum" demeye ama peşini de hiç bırakmadım.

8. sınıfın son günlerinde biriyle haber yolladım artık haberi olsun, bilsin sevildiğini diye. demiş ki; " farkındaydım zaten. ben de ne zaman söyleyecek diye merak ediyordum" bi an heyecanlandım. o kadar heyecanlandım ki kalbimin atışını, vücuduma pompalanan tüm kanı hissettim. buz gibi oldum bu beklenti karşısında ve o ufak ihtimalin peşinden giderek karşısına dikildim kıpkırmızı suratımla.

-seninle konuşabilir miyiz biraz serpil?
+konuşacak bir şey yok doğu.
-sadece tek bir şey soracam, biliyordun da neden bir şey demedin bunca zaman?
+ne diyecektim ki?
-ne bilim, olmaz diyebilirdin.
+gerek yoktu. sen beni severken bile başkalarıyla da sevgili oldun. gerçi beni sevdin mi ondan bile şüpheliyim ama neyse. kısaca gerek yoktu.
-ya onların hiç biri önemli değildi, senden bi işaret görseydim ben....
+onlardan önce söyleseydin o zaman. neden o kadar kızdan sonra okulun son günü gelip söylüyorsun ki?
-bi şansım olur muydu?
+olmazdı.
-e o zaman neden öncesinde gelseydin diyorsun ki?
+offf uzatma doğu, hadi iyi tatiller.

bu konuşmanın üzerinden seneler geçmişken parkta arkadaşla yürüyorduk bi gün. kafamı çevirmemle göz göze geldik. o an ben yine olduğum yerde mıhlanmış gibi kalakaldım, o ise geçip gitti. tanıdığına eminim beni ama bir kere bile dönüp arkasına bakmadı. ben ise gözden kaybolana kadar kalbimin atışını dinleyerek kıpkırmızı bi suratla izledim gidişini. bir kaç sene sonra da evlendi. mutludur umarım.

ilkokul 4. hacer di adı. siyah önlüğümüzün beyaz yakalığı vardı. tenefüste itiş-kakışta benim yakalığın düğmesi koptu. öğretmen nezdinde bu dayak gerektiren bir suç. korku içinde ne yapacağımı, öğretmenden nasıl gizleyeceğimi düşünüyorum. hacer güleryüzü ve kırmızı yanaklarıyla elinde iğne iplik bana yaklaştı ve yakalığımın kopuk düğmesini dikti. o dikerken ben hep onun yüzüne baktım. yüzü yüzüme ne kadar da yakındı. neredeyse büyükler gibi dudaktan öpüşecektik. kalbim delice atıyordu. muhtemelen yüzüm de kızarmıştı. hacer melek düğmemi dikip usulca uzaklaştı. hiç bir şey demedi. hiç bir şey demedim. nasıl benim derdimi farketmişti, iğne-ipliğineredem bulmuştu. tam bir muamma. ertesi gün hacer'e aşık olduğumu anladım. sürekli onu düşünüyor mutlu hissediyordum. sokaklarda 'seni neden daha önce farketmedim' içerikli bir şarkıyı (o zamanın meşhur bir şarkısı olmalı, 1979-80) söyler gezerdim. hacer ile konuşmadım, hep aşık kaldım. ilkokul bitince de bir daha hacer'i görmedim. ne yazık bize... o bir melekti, güzelim yüzü hala en net şekliyle hafızamda.