insan özünde iyi midir kötü müdür sorunsalı

insan hem iyidir hem de kötüdür. insanlar dünyanın bir yanında barış ve huzur içinde yaşarken, diğer yandan birbirlerini acımasızca öldürmeye devam etmektedir ve edecektir. çünkü insan iyi olduğu kadar acımasız, kötü olduğu kadar vicdan sahibidir. duruma, çevreye ve en önemlisi kendi değerlerine göre istemli veya istemsiz, bağımlı veya bağımsız olarak iyiyi de kötüyü de seçen konumundadır ve ikisini de yaşamında barındırır. kendi ideolojileri uğruna binlerce insanı öldürmek bir taraftan çok iyi gibi gözükürken diğer taraf için bu tam tersi olup çok kötü olabiliyor. dünya döndükçe ölümler olacaktır çünkü insanoğlu kendi çıkarları için yapmayacağı şey yoktur.

insan, özünde kötü bir varlıktır. neden mi:
1) insan, keyfi olarak doğaya zarar verir.
2) her şeyden önce kendi çıkarını düşünür.
3) insan, evrimleşmiş en vahşi ve kalleş canlıdır. vb.
özetle; insanlar, özünde kötü ve bencil varlıklardır.

(bkz: hangi insan)

insanın evrimine baktığımızda farklı türlerle karşılaşıyoruz, hangisi?

insan bir hayvandır. kedi gibi severseniz sizi sever. çoğu zaman yılışıktır. bazen sebepsiz çırmıklar. köpek gibi mamasını verirseniz sadık olur. en sadık köpekler bile bazen ısırır. böyle düşününce herşey daha mantıklı geliyor. yani insanı gözünüzde büyütmeyin. zira insan çok da kompleks değildir. mamasını verdiğiniz sürece sesini çıkarmaz.

insan özünde kötüdür, kaostan beslenir. çocukların ilk öğrendiği eylem vurma eylemi en hoşlarına giden sözler küfür sözleridir. iç güdüsel olarak hayvanları çekeler, çiçekleri ezerler ta ki bunları yapmalarının yanlış olduğu öğretilinceye kadar.

insan özünde ne iyidir ne de kötü ikisini de barındırır. hangisine yükleniyorsa ona göre şekil alır.

bu işin ozu yok .kötü insan hep kötüdür. ıyi insan hep iyidir değişmez. ..

(bkz: soylu vahşi)

---! alıntı !---

rousseau ise se­falet içinde yaşayan halk kitlelerini yöneten ve vergiye bağlayan, yoz, müsrif ve güçlü monarşilerin altını oymak istiyordu. rous­seau, mülk ve hükümetin icadına dek insanların özgürlük ve eşitliğe dayalı hayatlar sürdürdüğü iddiasındaydı. çağdaş top­lum, tarihin doğal bir ürünüydü fakat bu ürün çürümüş ve has­talıklıydı (günümüz çevre eylemleri sırasında, rousseau hiç yabancılık çekmezdi.)

unutmayın ki, nasıl toplum insanoğlu açısından doğalsa, düş­künlük de insan açısından doğaldır; nasıl yaşlılar koltuk değ­neklerine ihtiyaç duyuyorsa, güzel sanatlar, yasalar ve hükü­ metler de ırklar için gereklidir; ve insanın er ya da geç erişeceği ölçüsüz toplum halini göz önünde bulundurarak, çok hızlı iler­lemenin tehlikelerini ve mükemmeliyet sandıkları koşulların yarattığı perişanlığı onlara göstermekte fayda vardır.

1768 yılında, rousseau'nun soylu vahşi fikrinin yarattığı etki zirvedeyken, louis-antoine de bougainville tahiti adasını keş­federek, adaya, afrodit'in ilk kez denizden çıktığı yer olan peleponezya adası yeni cythera'nın adını verdi ve burayı cennet bahçeleri'ne benzetti. bougainville'in tedbirli tavırlarına rağ­men, kendisine eşlik edenlerin ada halkına dair betimlemele­ri -güzel, tutkulu, yarı çıplak, barış sever ve her şeye sahip - paris'in ve özellikle rousseau'nun arkadaşı deniş diderot'nun hayal gücünü ateşledi. diderot, bougainville'in adaya yaptı­ğı yolculuk hikâyesine ilave olarak, hayal ürünü bir yazı yazdı. bougainville'in hikâyesinde tahitili bir bilge, ada halkının varo­ luş erdemlerini sıralıyor "biz masumuz; biz mutluyuz, ve siz, bizim mutluluğumuzu bozmaktan başka bir işe yaramazsınız. biz doğanın katıksız sezgilerini takip ederiz: siz doğanın karak­terini bizim ruhlarımızdan silmeye uğraştınız. " ve bir hıristi­yan papaz, tahitili kadınların cömertçe ve davetkârca sunduk­ları cinsellikten dolayı mahcubiyet hissediyordu...

---! alıntı !---

erdemin kökenleri - matt ridley


tanım: insan, rekabet ve işbirliğinin bir bütünüdür.

iyilik ve kötülük insan tarafından uydurulmuş soyut kavramlardır. doğada bunun karşılığı yoktur. insan doğadan koptuğu noktada iyi, kötü ve buna benzer onlarca soyut kavram oluşturarak bir insanlık ideası kurmuştur. bu ideanın içinde dahi iyi ve kötü'nün net bir tanımı bulunmamaktadır. çünkü iyilik ve kötülük de fayda ve zarar üzerinden tanımlanır ve geçişkenlik içerir. aynı hareket farklı toplumlarda ve farklı koşullar altında iyi veya kötü olarak değerlendirilebilir.

doğuştan sakat sorunsal.
insan bir zihniyet değildir, canlıdır ve pek çok zihniyetten oluşur. eğer özden kastedilen herhangi bir insan zihniyetinin kaynağı ise, sorunun cevabı kişisel anlayışlara göre değişkenlik gösterecektir.
biz bir canlı türü olarak insanın özünü incelerken şöyle diyebiliriz : bir canlı ya da maddenin özü bilinç/zihin barındırmaz ve kavramsal açıdan iyi ya da kötü de olamaz haliyle. negatif ve pozitif olabilir, artık kime göre ve neye göreyse. bir başka nesne ya da canlıya göre negatif, zararlı, zehirli, öcü-böcü olabilir özümüz, aman yemeyelim de yanında da yatmayalım diyor olabilir bazı varlıklar bizim hakkımızda.

ikisini de kararında taşıdığını düşünüyorum, hangisini daha çok beslerse ona dönüşür. evrene ve genel düzene baktığımız da zıt kutuplarin varlığından söz edebiliriz. iyiliği varsa kötülüğü de vardır muhakkak. iyiliğinden kötülük, kötülüğünden iyilik de doğabilir. ama muhakkak mayasında ikisi de vardır.