insanlara hatalarını söylemeyip kendilerinin keşfetmesini beklemek

(bkz: ben). karşımdaki durumun farkında değilse hatırlaması için kendisini çeşitli ipuçları ve imalarla yönlendiriyorum. açık açık kendimi ifade etmek istediğimde gereksiz duygusallaşıp tamamen saçmaladığımdan bu yol benim için daha ideal. ben de böyle biriyim.

hata demeyelim de, iletişimde yaşadığınız sorunları kimsenin anlamasını beklemeyin.

kimse müneccim boku yemedi çünkü. telefonla filan değil oturup tek tek tek konuşun. ben hiç yapmadım bunu bu seneye dek.

siz yapın.

çünkü ağzımız var. dilimiz var. telepatiyle anlaşsak başlık mantıklı olurdu.

boşa bekleyiştir.

birçoğu hatasını anlamayacak, kabul etmeyecek ve göremeyecek kadar körlerdir. özellikle bazıları çok akıllıymış gibi hata yaptığı insanı salak yerine koymaya ve zeytinyağı gibi üste çıkmaya bayılır. hatasını söylesen gönül razı değil, sussan zeytinyağı fiyatları artıyor. en iyisi en ufak hatalarında resti çekip hayatından çıkaracaksın. neticede bu da bir seçenek. yoksa bu tarz insanların hatasını anlamasını beklemekte bir hatadır. deveye hendek atlatmak daha kolay öyle söyleyeyim size.

bir nevi sokratik yaklaşımdır.


(tozlu necmettin, (2003), insandan devlete eğitim, ankara: yeni türkiye
yayınları)

(bkz: tolstoy)

söylediğimizde bile kabul etmiyorlar bir de kendilerinin keşfetmesini mi bekliycez hahaha

hah, bravo. tam kendimi buldum bu başlıkta. tebrikler.

bekleyin bekleyin keşfeder bi gün. aferin. aynen devam.