iyi bir dedikodu dinleyicisi olmamak

size hevesle anlatılan nice dedikoduyu hiç edip, dedikoducunun hevesini kursağında bırakan bir tip olmaktır.

misal biri bir dedikodu anlatır, karşısındaki hemen "aa haadi canıım o ne demiş pekii?" falan diye merakla tepki verir. benim merak ettiğim tek şey ise bu tepkiyi veren şahsın gerçekten de bir merak içinde mi olduğu yoksa otomatik şekilde mi bu tepkiyi verdiğidir.

biri bana dedikodu anlatsa hafif tebessüm ederek hiçbir şey söylemeden konuşmasını devam ettirmesini beklerim. zira anlatılan dedikodudaki vurucu kısmı çözümleyip "aa hadi be" falan tepkisi veremem. çünkü vurucu sanılan noktalar bende "beklenmedik bir durum" etkisi yaratmaz. kaldı ki çözümlesem de yine de öyle tepkiler çıkmaz benden. maksimum çok düz bir tonla "hadi ya" falan derim gönlü olsun diye. o da zaten bu sönük tepkimden sonra hevesini yine kaybeder.

"hım olmuştur, öyledir, olabilir" falan derim. böylece dedikodu anlatma heveslisi insanın hevesi kursağında kalarak "neyse işte" vs deyip buruk şekilde konuyu kapatır. büyük ihtimalle bana da, "bu da odun mudur ruhsuz mudur" falan diyordur. ne gariptir ki odunum ve ruhsuzum. çer çöp şeylere şaşıramıyorum. hele şaşırma tepkisi hiç veremem. bu tip insanlar gökyüzünde ufo görse hele uçahtur o uçah deyip ona bile şaşırmaz ama eltisinin yemek takımı almasına şaşırıp nidalar mimikler yapıyor. de hayde şuradan.

rüyasını anlatanları dinlemememle kapışır.

kim ne yemiş ne içmiş, kim kime ellemiş umrumda olmadığı için iyi bir dedikodu dinleyicisi değilim. olmadığım için de çokça mutluyum.