tüm yaşamın boyunca bir sorunun cevabını merak ettim. vazgeçtiğim her şey, geride bıraktıklarım, acılarım ve sevinçlerim ulaşılamaz noktalarım oldu. kendimi bu süreçte kaybettim. tekrar aramaya da çalışmadım. benden saklanmayan apaçık ortada duran birini arayamazdım zaten. bana bakan gözleri ve anlamsız gülüşü hep merak uyandırdı bende. bu yüzden sana yalan söylemek çok anlamsız. benim yalan söylemeye ihtiyacım yok. bilakis senin yalan söylemek için bir çok nedenin var. çünkü sen kendini kaybettikten sonra hep onu aradın. vazgeçtiğin her şey, geride bıraktıkların, acıların ve sevinçlerin ulaşılamaz değildi. sadece bunları hep sakladın. üzüldün söylemedin, acı çektin göstermedin. anlaşılmaz oldun ve yalnız kaldın. kendi gerçekliğinde yalnız kaldın. ızdırap duyan ruhunu o vazgeçemediğin yastıkla boğdun. bilmediğin bir şey var ki ruhunu boğmak onu öldürmez. elbet birgün güçlenecek bunların sebebini sana soracak, neden diye? o yüzden ister benim yaşımda çocuğun olsun ister sorduğun sorulara farklı tepkiler al fark etmez. sen benim düşüncelerimdeki sen olmadığın gibi kendi düşüncelerindeki sen de değilsin. bunu kimse bilmiyor. çünkü seni görebilen kimse yok. eğer birgün bulursan onu konuşacaklarımız olduğunu söyle gerçek kalbinin olduğu yeri göstersin bana.

devamını gör...

(1) (0)