kalbe dokunan şarkı sözleri

neden bilmem, bize derman olması gerekenlerin bizden kaçması

yazık ki bakınca maziye benzemiyor
ne bir huzura ne de o çocuk sevinçlerine
sanki bir kavim göçtü üzerimden
kimse dönüp bakmadı
sormadı
sormadı, iyi misin diye

tuğkan-yazık

söyleyin memleketten bir haber mi vaar
yoksa yarin gözyaşları mı bu yağmurlar?.

"senden sonra benzerine rastlamadım, kabul...
senden sonra kendime de rastlamadım, kabul...
kayboldum; kocaman bi' sıfır var elimde...
kabul...
etmiyorum! itirazım var...
bekliyorum... itimadım var..."

günaydın annecim günaydın babacım yine sabah oluyorrrr...

bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
uykusunda bir kuş ölür ecelsiz
alıpta başını gitmek istersin
karanlık sokaklar kör sağır dilsiz
(bkz: grup yorum - uğurlama)

-cem karaca // tamirci çırağı -bütün sözler-

gönlüme bir ateş düştü yanar ha yanar yanar
ümit gönlümün ekmeği umar ha umar umar
elleri ak yumuk yumuk ojeli tırnakları
nerelere gizlesin şu avucun nasırları

otomobili tamire geldi dun bizim tamirhaneye
görür görmez vurularak başladım ben sevmeye
ayağında uzun etek dalga dalga saçları
ustam seslendi uzaktan oğlum al takımları

bir romanda okumuştum buna benzer bir şeyi
cildi parlak kağıt kaplı pahalı bir kitaptı
ne olmuş nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız
yine böyle bir durumda tamirci çırağına

ustama dedim ki bugün giymeyim tulumları
arkası puslu aynamda taradım saclarımı
gelecekti bugün geri arabayı almaya
o romandaki hayali belki gerçek yapmaya

durdu zaman durdu dünya girdi içeri kapıdan
öylece bakakaldım gözümü ayırmadan
arabanın kapısını açtım açtım girsin içeri
kalktı hilal kaşları sordu kim bu serseri

çekti gitti arabayla egzozuna boğuldum
gözümde tomurcuk yaşlar ağır ağır doğruldum
ustam geldi sırtıma vurdu unut dedi romanları
işçisin sen işçi kal giy dedi tulumları

-çok çok seviyorum bu parçayı her dinlediğimde kendimi çok garip hissediyorum

görünürde nefes alıyor gibiyim.
görünürde gülüyor ola da bilirim.
görünürde yaşıyor gibi dursam da,
içten ölünürde.

ölünür de farkına varamaz insan.
ölünür de kopamaz bu dünyadan.
ölünür de yaşayan sıradan biri gibi,
görünürde.

bir çocuk telaşında
yüreğim sevmeyi bilir sadece
kırsan bile avutur
ben unuturum ben unuturum.

yıllar birer birer eskiyerek değiştiler. oysa bir zamanlar çocuk gibi mahsun ve gençtiler.

ister kırılıp dökülelim
ister yok olup dirilelim
sevişmeden uyumayalım
anlaşmadan ölmeyelim

oyunun adı aşk, kan ve gül
sen katilsin bense maktül
çek hançerini
son kez öp ve beni öldür

nedense aklıma şuan bu şarkı geldi. (bkz: katil ve maktül)(bkz: yüksek sadakat)

vay vay dünya

neşet ertaş, köyünden ayrıldıktan sonra hiç göremediği ve ölüm haberini aldığı çocukluk aşkına yazmıştır. her mısrası kalbe dokunur.

bugün bana bir hal oldu
yardan kara haber geldi
bu haber bağrımı deldi
dediler ki menom öldü

sevdiydik birbirimizi
açamadık sırrımızı
babalar haldan anlamaz
duysa öldürürdü bizi

büyümüş gelinlik olmuş
hasretinen rengi solmuş
gizli dertten hastalanmış
bir de duydum menom ölmüş

yalandır bu dünya yalan
var mıdır muradın alan
cennet yüzünü görmesin
sevenlere mani olan

göz yaşı seldi dediler
ölürken güldü dediler
haberi geldi dediler
menoşum öldü dediler

insanoğlu hiç mi idi
öksüz sevmek güç mü idi
biz de murada erseydik
garip olmak suç muydu

vay vay dünya vay...

güneş doğacaksa, sabah olacaksa eğer
satırlar bana yeter, unutmak varsa eğer.

kendini seçemiyorsun, bırakıp kaçamıyorsun. yazmadığın bir hikayede uzun ya da kısa vadede az biraz keşfediyorsun.

gün doğdu aştı böyle
gönlümüz coştu böyle
sen orada ben burda
ömrümüz geçti böyle

bi' fırlatsam

arıyorum cebimde masalımın mutlu sonunu
duyuyorum içimde yüzü düşmüş umudumun
derdim büyük ama başım da dik
ve kesiklerin hepsi kuruyor
acıtır ve ilacını da verir
zaman ezelden böyle akıyor

ben olmalıydım, ben olmalıydım
sevilen özlenen ben olmalıydım
seni bir başkası sarmamalıydı
kalbinin sahibi ben olmalıydım

“ ne bir kinim var sana, ne de başkasın bana.” sancak abimizin dilinden.