karşı cinste kusur aramak

eğer kusur ararsan her şey de bulursun.
insan nasıl görürse bilinci hemen onu kodlar.
böylelikle kendi kendini yalnızlaştırırsın.
kusur aramak yerine konuşularak çözülebilir.
devranın dönmeyeceğini düşünmek haksızlık olur.
kusur arayan karşılık olarak kendinde bulunur lakin kendi kusurunu bir türlü kabul etmez.
böylelikle yalnızlığa bir çivi daha çakılabilir
dikkatli olmak lazım, mazallah bazı kusurlar çok ağır gelebilir.

armutun sapı üzümün çöpü derken milletin söküğünü arar kendi yırtığını görmez

bir de şu var, kusursuz olduğunu bildiğin insanda kıskançlıktan kusur ararsın, o kadar mükemmel olması dayanılmaz olunca. (bkz: swh)

benim bunu acilen sevmemem lazım deyince, insan kusur görür.

normalde kaşının üstündeki bir ufak yara izi, onun suratında en sevdiğin yer olabilecekken, seni en soğutan şey olur.

zaten mutlu olamayız hiç gerek yok önyargısıyla, psikolojik olarak kendini hazırlarsın, sonra vay çatalı şöyle tuttu, vay yürüyüşü kezo, tipi keko diye diye uğur derin dondurucu olursun.

ben bu yaştan sonra kimseyi sevip başıma iş alamam. yeteri kadar sevdik ettik yorulduk. artık yeter.

kusur samur kürk olsa kimse sırtına almaz diye boşuna dememişler. herkes nalıncı keseri gibi kendini yonttuğundan karşı cinste ya da hemcinsinde kusur arar. arayan da bulur haliyle. en basitinden hüsnü cemaline vurulduğun kızın aslında ay parçası değil de hilkat garibesi olduğunu onu sevmekten vazgeçtikten sonra anlarsın. ''bu nasıl burunmuş lan'' da dersin ''tipe bak çay demle'' de.

ben aramıyorum ama onlar gözüme sokuyorlar.