kedinin en sevmediğin özelliği

masamdaki her şeyi eliyle itip yere düşürmesi. *

uzanamadığı ciğere mundar etmesi

beni bu kadar seviyor olması benimle vakit geçirmek istemesi tabi ki cok mutlu ediyor fakat son 2 gündür zıvanadan çıktı. şimdi de saçlarıma taktı, uzandığımda saçlarım boynuma toplandiysa kafasını oraya sokuyor. bir de az önce saçım vantilatörde havalandigi için gelip tokat attı.. ya havle

en son kedim varken, sevmediğim hiçbir özelliği yoktu. arada, sabahın köründe kumunu büyük bir gürültüyle karıştırıp beni uyandırması dışında da çok iyiydi aramız. onu yaptığı zaman "kokoş!" diye seslendim mi suratıma bakıp "aa! sen uyanmış mıydın?" der gibi koşup gelerek üzerime atlaması ve ağzımı yüzümü yalaması da zaten hemen unutturuyordu sinirimi.

özledim.

siz içeride bir şey yaparken sokak kedisinin içeri dalması. aynı sokak kedisinin masalara çıkması. şu allah'ın keditapar karıları kedilere ortalık yere mama döküyor sonra gelen geçen ev kedisini de oraya bırakıyor. sonra oraya buraya atladıkları için üstümüz başımız her tarafımız tüy. bir üst seviyeye geçtiklerinde köpek gibi bunlar da çeteleşip cırmık atıyorlar. şu kedici kadınlara kanada'dan brezilya'dan avustralya'dan gavur damat bulmaya bile razıyım yeter ki insanı bir rahat bıraksınlar.

işine gelince kendini sevdirmesi. asla köpekler kadar sevecen olamıyor çekik gözlü şeytanlar.

sözlükcüm pardon da benim ne haddime lucky'nin herhangi bir özelliğini sevmemek
(yazamıyorum, dövüyor sonra)
hani şöyle bakan varlığın nesini sevmeyebilirim?

kedilere karşı antipatisi olan bir insanım.bana hep şeytani bir figür gibi gelmişlerdir.bilmiyorum , acaba hastalıklı mı düşünüyorum?

mutfağa girdiğimde çok darlayip, kuyruğuna bastirana kadar uğraşması:d

eskiden yalnızlık falan tavan yapmış, boşlukta yüzen bir ruh halindeydim. bir gün karar verdim ve yeni doğmuş bir keratayı sahiplendim, adını da paşam koydum. heyecanla alışveriş yaptım, bir sürü şey aldım. ilk tuvalet denemesinde kuma gitti, öğretmedim. çok zekiydi ama paşam kapıların kapanmasından hiç hoşlanmazdı. tuvalete bile girsem, kapı açık kalmalıydı. ben de manyaktım o zamanlar, rahat edemezdim.
geceleyin odama gelir, yatağıma uzanır, beni uyutmazdı. kafamın üstüne çıkıp beni uyandırmaya çalışırdı. ben işe giderken evde tek başına kalırdı. mamasını, suyunu hazırlayıp işe giderdim ama komşularımın sen işteyken kedin akşama kadar bağırıyor dediklerini duyduktan sonra onu sahiplendirmem gerektiğini anladım. hayat şartları.
ben sanırım bir canlı ile birlikte yaşayamıyorum.

tahammülsüz olmaları. kendi yemeğimi paylaşırken birden pençe yemek hoş değil. istiyor ki tüm yemeğini bana birden ver sonra çektir git istiyorlar.