sevmediğin işi yapmak

her sabah üzülerek uyanmak. tatsız bir kahvaltıyla işkenceyi düşünmek. hayat şartlarını bilmekten dolayı şikayet de edememek. saatleri saymak. mesai bitminden mutlu olmak. geceleri ise en zoru. ne olacak böyle diye düşünmekten uykusuz kalmak. bir tarafının, şükret haline demesi. öbür tarafının, ne işin var bu işlerde, çık git mutlu ol demesi. ne yapacağını bilememek. pişman olmak.

sevmediğin bölümü okumakla aynı acı vericiliktedir.
insanların yüzde 60 ı falan sevmedikleri işi yapıyorlar maalesef.

hayata dair en büyük motivasyonlardan birisinden yoksun olmaktır.

günümüzün önemli paradokslarındandır. sevdiğiniz işi yapmaya kalkarsanız aç kalma ihtimaliniz vardır. çünkü maalesef ülkemizde belli başlı meslekler iş yapmaz, yapamaz. daha doğrusu para kazanmaz, kazanamaz. misal arkeoloji okuyan birine ee bitirince ne yapacaksın ki diye sorarız çünkü biliriz ülkemizde bir değeri yoktur arkeolojinin. işte o yüzdendir ki sevmekten daha ziyade karnımızı doyurup doyurmayacağına bakarız iş seçerken. ancak bu seferde ruhumuz çürümeye başlar yavaş yavaş. böylece maalesef para karşılığı ruhumuzu satmış oluruz bir nevi.

sanırım bu konuda şanslı olan nadir insanlardanım.
çocuklugumdan beri yaptığım benimsedigim işi, okuluna seve seve gidip profesyonel olarak yapmaya basladim.

kendi işini yapamadığında bir yanın her zaman eksik kalır. işe her gittiğinde bir yalan senaryonun içinde yaşadığını bilirsin ama çok fazla da seçim şansın yoktur. evde geçim , kendin için para derdin olur. işte arkadaşlarına her muhabbette aslında ben öğretmenim demek istersin ama boğazın düğümlenir de çıkmaz o cümle . sonra suda boğulur gibi kelimelerde boğulmaya başlarsın ama iş işten geçmiştir. artık ne öğretmensin ne de yaptığın işin çalışanı . en sonunda yaşayan bir ceset olmuşsundur ama kimselere de kanıtlayamazsın...

aklında bugünü yaşamadan olabilecek sıkıntıları kurar çözüm ararsın. hani iş saat 08.00'da başlar ya 2 dakika bile erken gitmek istemezsin. ne geç gidip gereksiz laf işitmek istersin ne de erken gidip geçireceğin süreyi uzatmak.
hele çalışma arkadaşlarının yaptığı her eylem sanki kendine kurulmuş kumpas sanırsın. her söylemlerin hedefinde kendini koyarsın.halbuki yoktur öyle bir şey ama koyarsın. çünkü sevmediğin bir ortamda işi severek yapanları sevmezsin. kendini boşuna kandırma !
sevmediğin lise dönemlerine tekrar dönmüş gibi hissedersin.
pazartesi en sevmediğin,
cuma en sevdiğin,
pazar sıkıntılı olduğun gündür.
zordur sevmedigin işte çalışmak, yüzün gülmez ama mecbursundur.
bizlere sevdiğimiz meslek sorulmadı ki hep işleri garanti meslekler empoze edildi. yarış atı gibi gösterilen hedefe hazırladılar.

geç olmadan bırakılması gerekendir.

çok korktuğum fakat çaresi bulunmayan ve mecburen kendimi sevmek için zorladığım ancak zorla güzelliğin olup olmayacağı konusunda bir fikre varamadığım konu.

yataktan öfkeyle kalkar, asabı bozuk bozuk kahvaltısını eder. var olduğu güne lanet ederek günün ilk sigarasını yakar. sevmediği bir işe, sevmediği bir yolda, ayrıntıları farketmeden, sadece işe gidebilmek uğruna yürür. ayrıntıdan kastım her gün yanından geçtiği ama görmediği çiçekler. bezgin bir halde iş başı yapar, saatlere baka baka akşamı bekler. yorgun argın ayakları şişmiş halde evine döner. ne çalışmaktan mutludur ne de yarını düşünür. kendine bir şey katmaz o iş. günü kurtarmaktır tek isteği. bir an evvel eve gideyim yemek yiyem çay içem uyuyam.... sevmediği işi yapınca dünya cehenneme döner. sevdiği iş olunca da tam tersi...

bir ömür işkence.

sevmediğim bölümde okuyarak zaten sevmediğim işte çalışmanın muadilini yaptığımı düşünüyorum ki sevmediğim bir bölümde okumak da işkencelerin en ızdıraplısıydı (yani ruhsal açıdan). o yüzden kim sevmediği bir işte çalışıyor ise allah onun sabrını, dayanma gücünü arttırsın.

meslekle ilgili problemim yok ama çalıştığım kurumu değiştirince mutlu olacağım. son iki ay, sonra orhan veli gibi istifa edeceğim.

hayallerini öldürmekle başlayan ve gittikçe sıradanlaşan bir hayat .

bunu yaşamamak için çok çabalıyorum allahım sen yüzümü kara çıkartma.

ıçindeki çocuğun sana sürekli küfretmesine sebep olan eylem, her fırsatta senden çalınan masum günleri intikam alırcasına hatırlatmasına sebebiyet verir

istemediğin bölümü okumakla başlayan zincirin bir sonraki halkasıdır.
hayatın tokadını mecburiyetten yedirtir kişiye.

şu zamanda çokta şikayet edilecek bir şey değildir. en azından yarını kurtarıyoruz bu da bir şeydir.

twitte ki elemanın tuzu kurudur bakmayın böyle tiplere...hayatın içinde değiller ki kaideye alalım bu elemanları ?

sevdiğin işte, sevmediğin insanla çalışmak daha beterdir.

ulan sokarım size de, işinize de demek istersin, dilinin ucuna gelir, sonra kredi kartı borçlarını, ev kirasını hatırlarsın.
öyle uzaklara dalar dalar gidersin.