kemik

doğarken 300'den fazla olan parça sayısı, yetişkinlerde 206 parçaya kadar düşen insanı ayakta tutan yapı.

iskelet sisteminin temel taşı 2. os.

kırılması halinde insana acı çektirir..

yenmediği halde yemeklere katılan sert doku.

vaktizamanında yayınlanan bir mizah dergisi. güzel zamanlardı, okurken eğlenirdim.

azerbaycan türkçesi'ndeki karşılığı sümük'tür.

zamanında bir müşterim ile yemeğe çıktığımızda "en iyi sümük nerde yeriz?" gibi bir şey sormuştu da dumur oluştum ordan hatırlıyorum.

mecazi köpeklik alâmeti. ilkeler ilik olunca semirenlerin enseleri kat kat olur, kantarın hâliyle ayarı bozulur. ama işte kantar bu ya; gün gelir onu bozanı da tartar.

bir zamanların efsane mizah dergisi

vücudu oluşturan dokular arasında en sert olanıdır.

organizmanın kalsiyum deposu olup, destek işlevi görür.
kıkırdak dokusundan farkı damar içermesidir.

dokusunda çeşitli hücreler bulundurur;

osteosit
osteoblast
osteoklast ve hücreler arası madde.



yetişkin bir insan iskeleti 207 kemikten oluşmaktadır, yeni doğan bir bebeğin ise 300'e yakın kemiği bulunmaktadır. bu farklılığın sebebi; insanın yetişkin haline gelirken kemiklerin zamanla birleşmesiyle yeni kemiklerin ortaya çıkmasıdır.

köpeklerin kavga sebebidir, dalkavuklar için uygun görülen yemektir. diş gösterip bağrışanları susturmak için önlerine atılan ufak menfaat yemliğidir. bâzılarınca değersiz bulunduğu için terk edilse de başkalarınca kıymetli görülüp sahiplenilendir.

mutasavvıf erbâbına göre ise cîfe-i dünyâdır; yâni eşrefoğlu rûmî'nin:
''bu dünyâ cîfesin nefs iti komaz
gönülde azm-i dîdâr olmayınca!'' beytinde geçtiği üzere, geçici menfaatlerin arz-ı endâm eylediği, aslı leş olan bir dünyadır.

gerçek şu ki; dünyaya bir köpek nazarıyla bakıldığında geçimsizlikler ve kavgalar kardeşi dahi seçip ayırmıyor. halbuki, bu dünya, birlik-beraberlik içinde nimetlerin bölüşülmesi gereken, allah'ın kulları için geniş ve bereketli bir sofrası değil miydi? allah, insanı ''ahsen-i takvîm'' suretinde yaratıp ona ulvîlik pâyesi verdi. ama o, çoğunlukla dünyanın geçiciliğini ve değersizliğini unutup köpekliği tercih etti, kemik kapma yarışında sırtlanları geçti.

(bkz: kemik dergisi)