kendini eskisi kadar zeki hissetmemek

(bkz: yaş almak)

yaşlandığımı hissediyorumla paralel bi duygu sanırım.

belki de eskisi kadar hızlı öğrenememekle ilgilidir.

zihin artık yorgun...hız sevmiyor.

geçen günlerde, büyük kızımla girdiğim "din" tartışmasında yaşadığım durum. "baba, tamam dinler zırva, ama bir şey var sanki" dedi.
bende muz orta bulmuş gibi yapıştırdım cevapları. ulan sanki ne cümle kuracağımı önceden biliyormuş gibi karşıladı cevaplarımı, bir an kesildim. beynimin gigaherzine çok güvenirim ama kızım beni geçecek.
dip: orta 3.

tek seferde izah edilemeyecek durum. öncelikle dunning kruger sendromundan kurtulduğunuza delalettir. yıllar geçtikçe, bilgi birikiminiz ve tecrübeniz arttıkça bir olay ya da durum karşısında yapacağınız değerlendirme kriteri sayısı artacak ve daha çok zorlanacaksınız karar alırken. bu da sizde "ben artık zeki değilmiyim?" sendromuna neden olur. sadece bir yanılsamadır.

ihtimalleri değerlendirme ve karar alma konusunda size şöyle küçük bir not aktarabilirim. gençlikte yapılır bu iş dediğiniz için para kazanırsınız. ihtiyarlıkta ise bu iş yapılmaz dediğiniz için para kazanırsınız. çünkü tecrübeniz artar ve para kazanamayacağınız işe girmezsiniz.

bir diğer konu ise dışarıdan fazla uyaran gelmemesidir. uyaranlar ne kadar fazla olursa insan zihni o kadar çalışır. hep aynı uyaranları almak ise bir süre sonra işe yaramayan antibiyotik gibi işe yaramaz hale gelir. gününüzü bir önceki günden ne kadar farklı yaşarsanız zihniniz o kadar canlı kalır.

yine de işi takıntı boyutuna getirmeyin. hepimiz sıradan bir hayat yaşayıp ölüp gidicez.

zekilik hissinden ziyade eskisi kadar çabuk anlamadığımı hissediyorum. sanki bilişsel fonksiyonlarım azalmış gibi. bu durum hematolojik olabilir diye kan tahlillerime baktıracağım. geçirdiğim depresyon sonucu da olmuş olabilir.
yani kendinizi eskisinden farklı hissediyorsanız, fonksiyon kaybı yaşıyorsanız bunun fizyolojik bir nedeni olabilir. vücudunuzu dinleyip onun ihtiyaçlarını karşılarsanız eskisi gibi hissedebilirsiniz.

bıkkınlık hissinin tetiklediği bir histir. hayata karşı eski iştahınız ve enerjikliğiniz kalmamıştır. kim bilir?

eskiden test mest çözüyorum diye zeki olduğumu düşündüren olay.

bu aralar yaşadığım durum. ben ki manipulasyon kralı, insanın beyniyle oyuncak gibi oynayıp atan adam, son zamanlarda idrak olayımın yavaşladığını hissediyorum.

bir ironiyi, bir denilmek isteneni anlamak için üstünden biraz zaman geçmesi gerekiyor. jetonun sonradan düşmesi olayını yaşıyorum.. beynim eskisi gibi değil artık. düşünce de nasıl anlamadım triplerine giriyorum. değişik duygu durumları.

memeye fazla dadandık bu ara aklımız gitti. çok sıkıntı durumlar. acil beyin egzersizi yapmak şart.

insanı hayattan soğutan üzücü gerçek. 25 yalını geçtikten sonra nörogenezin vr nöroplastisitenin azalması dolayısıyla yavaş yavaş yaşlanma, zekanın eski kıvraklığını kaybetmesi ve öğrenmenin zorlaşmasıyla kendini gösterir. artık zekan ile önplana çıktığın işlerden zevk almazsın. sıradanların arasına katıldığını hissedersin, narsisistik yaralanmaya merhaba dersin.

aksine benim zekam sanki gün geçtikçe keskinleşiyor .

bu tanışılan güç sahibi vizyonsuz birey ve yöneticilerden dolayı oluşur. böyle bir durumda o alanı terk etmek en iyisi, yerinde sayacağına daha iyi bir yol aramak gerek.

kendini eskisi kadar zeki hissetmiyorsan bu zeki olduğu içindir. ben mesela hala zeki hissediyorum kendimi. (bkz: swh)

pandemide eve kapanmamızdan ötürü günlerimizin rutinleşmesi sonucu; hayatımızı, amaçlarımızı ve bulunduğumuz durumu sorgulamamız, düşünmekten yorulup birden gelen hiç bir şey yapmadan yatma isteği... hiçbir şey yapmadığımız için kendini bom boş hissetmemiz ve kendi kendimizi onaylayıp zeki olmadığımız kanısına varmamız.

sen o yaşa gelince yürüyebilecek misin bakayım demek istediğimdir.*

öğrendikçe hissedilen durumdur.
“bir kitap okuyan her şeyi bildiğini zanneder. ikinci kitabı okuyan kuşkuya düşer. üçüncü kitabı okuyan hiçbir şey bilmediğini anlar.” diye özetlemiş frederick pollock. illa ki kitap okumak değil elbette, yeni bir şeyler öğrendikçe, en iyi ben bilirim demek yerine bin de bilsen bir bilene soruyorsun.

(bkz: boşluğa düşmek)

tam zıttını yaşadığım histir, ben eskiden maldım arkadaşlar, ilgili olduğum şeyleri hep negatife kanalize ederdim.
yıllar geçtikçe, kafamın içinde bulunan şu kıvrımlı organ, büyüye büyüye patlayacakmış gibi hissediyorum, bazen alev alıyor. çok çalışıyor kendisi.

eskisi kadarı geç , hiç zeki hissetmiyorum. hatta bazen düşünüyorum bu zekayla bu yaşa nasıl geldim diye.

kendini eskisi kadar zeki hissetmemek değil o, gerçekleri kabullenme. torpilsiz bir insan olma, torpili kendine yakıştıramadığı için de işsizliğe boyun eğme diye liste uzar gider.

gerizekali hissetmek kadar kötü değildir herhalde