kendini eskisi kadar zeki hissetmemek

teknoloji geliştikçe kendimi içinde bulduğum durumdur. herkes yavaş yavaş böyle hissediyor bence dediğim başlıktır.

yaş almanın ve hayatta karşılaşılan zorlukların; aşılması gereken engellerın, yaşanan sosyal konuların, insanların vs sonucu olarak artık işlemcinin yorulmaya başlaması anlamına da gelebilecek eylem.

çevredeki küçüklerin, büyüyüp akıllanması sonucudur. alında olması istenendir. evlatlarımız büyüsün, adam-kadın olsun kendini çeksin çevirsin isterdik hep.
bize ihtiyaç duymasın isterdik.
onun gerçekleşmesini gördüğümüz zamandır. onların sırasının gelmesidir.
takdiri ilahi.

iyiye işarettir, çevrende zeki insanların sayısının arttığını gösterir.

içinde bulunduğum histir. yaş aldım, kafam doldu. artık bazı şeyleri anlayamadığımı ya da geç anladığımı fark edebiliyorum.

işlemcim kasıyor gibi geliyor bazen. evet ben de öyle hissediyorum.

monotonluğa teslim olduğu anlarda devreye giren hissiyat.
her şey belli bir sistemde ilerlerken insan zekasından ziyade alışkanlıkları yönetiyor.
yeni bir durum, bir sorun veya alışılmışın dışındaki her şeyde insanın zekası, düşüncesi ve bakış açısı değişiyor ve gelişiyor.

üniversiteye gittiğimden beri ciddi manada gerilediğimin farkındayım gariptir ki adımı yazarken bile elim titrer oldu.

çevrenizi değiştirin.. gerekenden çok gerizekaliyla berabersinizdir..

kendini hiçbir zaman zeki hissetmemekten daha kötü olmayan bir durumdur

başlığı okuyunca bir şeyi fark ettim ki; benim böyle bir fobim var sanırım. yani aptallaşma korkusu daha çok sanki.

mesela nerede bir test kitabı veya soru görsem yarım bulmaca vs. çözmeden yahut tamamlamadan bırakmam, atmam. çözemeyince de hırs yaparım. youtube dan video falan izler illaki o eksiğimi tamamlamaya çalışırım. eskisi kadar hızlı ve kıvrak bir zekaya sahip olamayacağım gerçeği ürkütücü evet. ama eskiden de şiirleri ve felsefecilerin nelerden bahsettiklerini anlamazdım. bilemedim.

daha çok okumak

hayat yorgunluğudur o

ben eskiden de zeki hissetmiyordum, zeki olmak hissedilen bir şey mi onu da yeni öğrendim.*
ama hızlı konuşuyorum mesela o bir zeka belirtisi ise lütfen bunu haneme işleyelim.

zeka, bilgi ve tecrübe ile birleşip kibri kontrol altında tutarsa çok güzeldir, kişi bu şekilde bilgelik vasfına ulaşır . zaman insanı pişirir, olgunlaştırır. zamanla insan zekadan başka öğelere de saygı duymayı öğrenir, eğer bunun farkındaysa kişi zekidir.

eksikler ve hatalar için affola.

kendini eskisi kadar zeki hissetmemek değil o, o ne biliyor musun, dünyayı değiştiremeyeceğini anlayınca boynunu büküp içe kapanmak. gerçekleri gördükten sonra artık her şeyi oluruna bırakmak. olsa da olur olmasa da yaşamak. o ne biliyor musun. siyasetin mitinglerde kafana attıkları çayı görüp , hayat memat meselesi olan toplumsal olayların , mecliste kabul edenler etmeyenler , bir parmak inip kalkıyor ya, kabul edilmiştir yahut edilmemiştir. bunu gördükten sonra oy kullanmayı bile bırakmak. hepimiz eskisi kadar zekiyiz. sadece yıldızımız parlıyor ama kimse görmüyor. suç bizim değil. toplumun. herkesin. insanlara iyi misin diye sormayan 24 saat penceresiz plazaya tıkıp iki üç bin liraya pestili çıkana kadar çalıştıranlarda . ötekileştirende. anlamayanda. sevmeyende. bakmayanda, görmeyende. hepimiz zekiyiz. ama bunu kanıtlamak için bile bir ömrü gözden çıkarmak gerekiyor. o da çok kafa açan şeylerden. neyse.

belki de eskide yaptığınız şeyleri, şimdiki aklınız "basit" görüyordur. ilk okuldayken heceleme ölüm gibiydi, şimdi üstünde bile durmuyoruz, 23+53=? aşırı zordu şimdi saniyeler içinde yapılıyor, 500-600 sayfalık bir genç kurgu kitabını bir günde okuyorduk ama şimdi daha nitelikli kitapları hazmede hazmede okuyoruz ve çoğumuz sakin bir kafayla okumayı seviyoruz artı olarak kimse bütün gününü böyle heba etmek istemez, sorumluluklarımız arttı.
eskiden 'bilinmeyen bilgiler' tarzındaki sayfalarla kendimizi bilginç sanıyorduk ama şimdi öyle olmadığını, bir şeyi layıkıyla bilmenin zor olduğunu öğrendik.
insanlarla iletişimimiz değişti, önceden "sana ne, saman ye" tarzında uğraşırken şimdi apayrı boyuta ulaştı.
ve farkına vardık, nerede yaşadığımızın, nasıl şartlar altında olduğumuzun, hangi konumda olduğumuzun.
siyaset denen illet bir şeyle karşılaştık genç yaşımızda.
güzelim ülkenin günden güne karardığına şahit olduk.
farklı duygular, düşüncelere sahip olduk.
anne babanın o kadar harika olmadığını öğrendik.
geceler boyunca boş boş duvarlara baktık, kaçtığımız uykuya sığınmak istiyoruz. ama olmuyor, eskiden zeki değildik bilinçsiz, farkındalık sahibi olmayan, günü yaşamaya bakan çocuklardık. artık büyüdük, yorulduk.
neyse, gidip ağlaya ağlaya çalışmam lazım, sonra da biraz üzülürüm belki.

zeki hissettiğimden değilde sürekli şimdiki aklım olsaydı diye söyleniyorum muhtemelen bir 5 yıl sonrada bu günler için böyle yakınacağım.

kendin kadar zeki bulmadığın insanların elde ettikleri sonuçlarla seninkiler aynıysa yaşanan durum.

bazılarının bellek 8 gb heralde.