kibar minibüs şöförü

çoğu meslektaşının aksine debriyaja basarak * yavaşça vites değiştiren, yolcudan gelen "müsait bir yerde inecek var" talebine "buyrun efendim" diyerek kapıyı açan şöför modeli.

maydanoz bahçesinde gül bulmak gibidir. zordur, çok zordur, hatta imkansıza yakın. ama işte içimizde de hep bir umut vardır, kibar şoförlerimizle karşılacağımıza dair.
bu dediğimi ve umudumu da sadece gerçekten kibar şoförlerimizin aracına binenler anlar. sayıları artasıcalar*.

zulüm gibi bir okul gününden sonra yüzümü gülümsetendir.

sohbet ettikçe edesim, elimden gelen yardımı yapasım gelir. böyle şoförlerin çoğalması dileğiyle.

(bkz: köşeli daire)

minibüste şoförle yalnızsanız mümkündür. tehlike çanları sizin için çalıyor demektir.

minibüscüler familyasında çok nadir bulunan şofördür. koruma altına alınmalıdır.

minibüs şöförlüğüne yeni başlamıştır

artık kibarlığını da olumsuz değerlendirdiğim çalışanlardır. zira kimsenin hiçbir hâline güvenilecek bir dünya değil yaşadığımız.

ben istanbul'dayken rockçı bir minibüs şöförü ile karşılaşmıştım. adam bildiğin hard rockçı idi.
kendimi resmen paralel evrende hissetmiştim.

çölde kutup ayısı, kutuplarda yaşayan deve bulmak kadar zordur böyle birini bulmak. en son 1950’lerde istanbul’da görülmüş diyorlar sonra ne yazık ki nesli tükenmiştir.

liseye giderken o zamanlar istanbulda oturuyorduk ve bir gün liseden çıktım eve doğru gitmek için minibüse bindim. ama o gün karşılaştığım şoför o kadar kibardı ki yani bir an için aklımda tamamen barış olsun savaş dursun falan böyle açık güneşli hava gökkuşağı gibi şeyler aklımda canlanmıştı. çünkü mesela biri müsait bi' yerde diyor ve adam da hemen indiriyorum efendim, buyurun efendim, teşekkürler gibi ifadeler kullanıyordu.
dünya bir anlığına güzel bir yer olmuştu.