minibüs şoförü

tercihen olmasa da genelde j10 kullanan, göbekli, paso küfreden, trafik kurallarını hiçe sayan, en acılı arabesk şarkıları dinleyen ve dinleten, vites kolundan tespih denen sihirli aparatı eksik etmeyen, arabasının içini sayanora pavyon gibi ışıklandıran, 14 kişilik minibüse bir 14 kişi de ayakta olmak üzere en az 28 kişi sığdırmaya çalışan, dakika/önündeki arkasındaki rakipleri yüzünden bazen saatte 120 km ile yol alıp bazen de bomboş yolda sağa çekip milleti bekleten kişilik…

bu canlı türünün tek kulakları daha büyüktür biraz çünkü telefon kulaklarından hiç düşmez, dakikayla yarışırlar, sürekli aynı hat üzerinde çalışan önündeki minibüsü şikayet ederler derneğe telefonla "yatıyor orda, topluyor herkesi, saklanmış arada, benim dakikam tutuyor, onun dakikası tutmuyor" diye hep isyan, küfür. öğrenciyken gözlemleme fırsatım oldu bu abileri, belgesel bile yapabilirim bu konuda,tekliflere açığım.

ortalama 20 kişinin can güvenliğini sürekli elinde bulunduran ancak bu önemli vazife için ne gibi elemelerden geçtiğini merak ettiğim insanımsı. bakkaldan alınan bir ehliyetle aynı anda direksiyon hakimiyeti, telefonla konuşma, sigara içme ve müşteriye para üstü vermebilme yeteneği doğuştan gelmektedir. keşke bu işi üniversite mezunu, iki dil bilen, en az 5 bin tl maaşla yapacak olan şöförlerimiz olsa.

bazıları fazladan yolcu alıp da yol ağzında polis aracıyla karşılaştıklarında ''ayaktakiler eğilsiiin!!'' diye bağırabiliyor mesela.

minibüsün dolduğuna ikna olmayan, koltuk altında levye taşıyan erkek kişisi.

asla arabanın dolduğuna inanmaz.

otobüsün dolu olmasına rağmen körmüş gibi davranan insan

bir meslek olarak insanlar tarafından yapılsa, kötü bir şey değil aslında. nerede delik kondom ürünü var sonuç bu meslek.

yahu bu mesleği icra edenler hiç mi kendi itibarlarını düşünmez.toplum bizden neden bu kadar yaka silkiyor,nefret ediyor diye düşünmez.bu sektör lağvedilirse kimse üzülmez.

atalarımın mesleği. eskiden bu işin bir raconu vardı. ama ne zaman ki taşımacılık sektörü cahil ve tarlasını satıp büyükşehirlere yerleşen köylülere geçti o zaman racon bozuldu.

deniz kenarı şehirlerde çalışanlar arasından orta düzeyde ingilizce bilenlerine denk gelebilirsiniz. turistlere espri yapacak kıvama gelenle karşılaşmıştım kuşadası'nda. ingilizce öğrenmek isteyenlere tavsiyem; böyle şoförlerin yanında bir süre çalışabilirler.

lisede okuldan erken çıkıp arkadaşlarımla oturmaya giderken saatlerce gelmesini beklediğimiz kurtarıcı meleğimiz. ben hep babacan amcalarla karşılaştım. en sevdiğim mesleklerden biridir :)

türkiye'nin özeti.

öğrenilecek çok şey vardır. ilginç bir deneyim.

minübüs şöförleri istanbulda ikiye ayrılır ;gebze -harem şöförleri ve diğerleri,türkiyede de ikiye ayrılır istanbul minibüs şöferleri ve diğerleri.

(bkz: eski mesleğim)

özet geç diyenler için bu kadar yeter, aşağısı hep uzun.

sene 2013,belki hayatımın en güzel yılları belki 1 sene daha var, bilmiyorum. ev açmışım kendime, kocaman manzaralı, yalnız yaşıyorum, hafta sonları çocuklar geliyor, bir de hatun var hayatımda beni boşu boşuna adam etmeye çalışıyor, işim güzel, maaşallah bana.

ev buca'da, hafif nokta atışı da vereyim, evka-1 dolmuş son duraklarının hemen dibi, bir müddet sonra komşularla tanışmaya başladık, biri minibüs şöförü, arada arabada da denk gelip laflıyoruz. ben yine her zamanki yalaka halimle muhabbet ediyorum, adam çok efendi, beni (bazen bizi) yemeğe filan çağırıyor, bazen biz onları.

her neyse, bi gün bana "abi sen benim arabayı kullanabilir misin?" dedi, araba dediği de j9, pırıl pırıl şerefsiz.
"kullanırım" dedim, "ya senden bir ricam olacak, gel sana işin piçliğini anlatayım, bir tur atalım, durakları filan göstereyim, kafana yatarsa pazar sabahı ilk sefer benim, arabayı 5.30 da çıkarmam gerekiyor duraktan ama hanımla denize gidecektik, laf edip duruyor" dedi.
tamam eyvallah da, bende sadece b sınıfı ehliyet var, ya bişi olursa diye sordum, "abi bas konuşa dikkat et, bir de önder'e* yakalanma yeter, zaten saat 9 gibi öbür şöför alacak senden arabayı" dedi, eyvallah, tam benlik bir şey! hayatta ıskalamam!

ve macera başladı,

pazar sabahı 5.30 da marşa basıp çıktım yola, tek dert j9'un turunun olmaması, ona da alıştım. sabahın körü zaten, bi de pazar.
böyle böyle başladım bu işi yapmaya, manyak bir iş, yol, trafik, bas konuş, dakika takmamaya dikkat etme, müşteri, polis ne ararsan var, deli bi dünya!

diğer şoförler baktılar yapıyorum bu işi, onlar da rica etmeye başladı ajhhahaha cumartesi pazar ilk seferi olup biraz uyumak isteyen kim varsa elinde anahtar, kapımda. hahhahaha kış boyunca çalıştım böyle kaçak göçek ama çok zevkli, ya da ben su katılmamış deli olduğum için bana iyi geldi, bilmiyorum.

not 1 : o ağustos akşamında manita koltuğuna oturup bana gülümseyen sarı saçlım, seni de unutmadım. vites atarken 5 saniye havada kalan o kol senin içindi bebeğim ahahahah

not 2 : aranızda minibüs'e bindiğinde çalan yunanca şarkılara, bocelli aryalarına, rammstein böğürmelerine şaşıran varsa bilin ki o şöför bendim

bir zamanlar kısa süreli de olsa yaptığım meslek. çok keyiflidir. ama hat sahibi olarak arada hobi olarak yapılmalıdır. sonra havalimanına vip araçlar ile devam ettim ama aynı tadı vermedi. ara gaz veremedikten sonra ne anlamı var?

beni toprağa verdikleri mezarlık eğer bir minibüs hattında olursa; önünden geçerken hunharca kornaya basanlarıyla, yattığım yerden kalkıp kavga edeceğim meslek grubu mensubu.

diğeri için;
(bkz: taksi şoförü)

biri yüzünden direksiyon sınavından kalmıştım. genelleme yapmayı pek sevmem ama biraz büyükbaş hayvan cinsine mensuplar.