kitap okumasına rağmen imla hatası yapan insan

kitap okumak tek başına imla hatasını engellemez diye düşündüğüm başlıktır. kitap okumak dil becerilerini ve kelime kapasitesini geliştirir belki ama tek başına yazı yazımında hatalardan korunmayı beraberinde getirmez maalesef. kişi kitap okurken dili iyi bildiği için okuduklarını anlar. ama bu dilbilgisi kurallarına da hakim olduğu anlamına gelmez. 'de' bağlacını ele alalım. eğer dilbilgisi kuralları konusunda ortalama bir dikkate ve bilgiye sahip değilse birey, kitaptaki bu tür hataların farkında bile olmaz ki bırakın oradan 'de' bağlacı kuralını öğrenip gerçek hayatta uygulamayı. ilave olarak, yazı yazımının gelişmesi için kitap okuyan ya da okumayan bireylerin mutlaka bol bol yazım taklidi ile işe başlaması ve dilbilgisine başkasının gözetiminde bir süre emek vermesi ve vakit ayırması gerekir. bunları yapanlar zaten belli bir süre sonra dilbilgisi takıntılı bireyler haline geleceklerdir. aksi halde kişi başta da diyeceğine baştada, görüp de yerine görüpte diyecektir.

okumayı bilmesi doğru yazabildiği anlamına gelmiyor demektir.

nefes almasına rağmen oksijen sentezleyemeyen insan ile aynı kaderi paylaşır.

çok üzgünüm ama gerçekten anlamıyorum bu nasıl mümkün olabilir? tabii ki tek tük hatalar olur, insanız ama cümle içinde katliam yapan insanların kitap okuyor olması beni çok şaşırtıyor. imla hatalarına dikkat etmeyen yayınevlerinden çıkan kitapları okuyorsa belki.

ehliyeti olmasına rağmen kaza yapan şoföre benzemektedir.

açıklamada bulunmak istiyorum, çünkü benim de hatalarım olabilir. sadece 2 sene türkiyede eğitim aldım. anadilim türkçe ve almanca. ayrıyeten ingilizce de biliyorum.
beni mazur görün lütfen. arada boşluğa düşüp kelime bile aklıma gelmediği oluyor.

fakat benim bile ifrit olduğum hatalar var:
evde yerine ewde
direkt yerine direk yazanlar.

kitap okumasına rağmen imla hatası yapan insandır.

aşırı düşünen ve kafası dağınık insanlardır.

insandır hata yapar.hep yapmıyorsa sorun olmaz

düşündüğü hızda yazamayan insandır. kafasındaki düşünce akışını yazıya aktarırken sıkılır ve imlayı umursamaz.

benim. özür diliyorum ama sürekli ya da ayrı mı yazılıyordu , şey birleşik miydi diye düşünmek istemiyorum. herkez yazmadığım sürece çok takılmıyorum.

kitaplar da imla hatalarıyla dolu...

benim bu. disleksi nin yan etkileri bazen polari dolar diye okumak gibi hatalar da yapıyorum.

neden her şey profesyonel olmak zorunda ki?

imla hatalarına kim karar verdi biz insanlar. belki yanlış karar alındı. mutlak çoğunluk de ayrı olacak dedi diye de ayrı olmak zorunda mı. sonra niye ab ye giremiyoruz. de leri da ları geçemiyoruz da ondan.

okumak bir yana bir kitaptaki imla hatalarını sıfırlamak da mümkün değil. mutlaka bir yerde kalıyor. *

kitap yazdığı halde imla hatası yapan bile var

ben çok okur çok yazar biriyimdir. ama yazılarımda aşırı anlatım bozukluğu vardır. gelişi güzel imlanın ve yazı dilinin anasını bile ağlatırım. üzgünüm tdkcılar sizi sevindiremedik.

bunun eğitimini yetişkinlik döneminde değil çocukluk döneminde alıyoruz. benim ilkokul öğretmenim imla kurallarına çok önem verirdi. yalnızca türkçe derslerinde değil diğer derslerde de hata yaptığımızda işlediği konuyu bir kenara bırakıp tahtada o yazım kuralı üzerinde hatırlatma yapardı. hâlâ yaşadığım stresi hatırlayabiliyorum. o zamandan kalma bir dikkat. ama iyi oldu mu? evet, ben memnunum.

yeterince okumamıştır.
okumuştur ama iyi editörlerin elinden geçmiş, son okuması dikkatlice yapılmış yayınevi çıktıları okumamıştır.
internetteki çoğu kaynakta imla kurallarına, yazım yanlışlarına, anlatım bozukluklarına yeterince önem verilmiyor. ha anlatım bozukluğu çok daha gri bir konu, konuşurken bile yapıyoruz farkında olmadan. herkes zeki müren gibi tane tane tık tık konuşacak diye bir şey tabii ki yok. ama imla, noktalama kullanımı gibi konular farklı.
hayatını editörlük, çevirmenlik gibi işlerle kazanan insanlar internet yayınlarının editörlük ve son okuma gibi işleri yapmıyor, iş genelde profesyonel olmayanlara veya yazarın bizzat kendisine kalıyor. keza düşük kalite, hey girl dergisinin yanında duran kitaplara da (bkz: sadece şeyma) yeterli özen gösterilmiyor ya da bu kitaplar zaten edebi zenginlikten nasibini almamış oluyorlar.

bir kelimenin doğru yazılışını yeterince gördüyseniz, yanlış yazdığınızda zaten bir gariplik hissedersiniz. yazılan şey okununca göze tuhaf gelir. mesela "birşey", "hiç bir", "bir kaç" gibi kelimeler doğrusuna aşina olan biri için "lan bu böyle değildi ama :s" gibi hissettirir, sırıtır yani. ara sıra tabii hatalar olur, dikkatsizlik olur, space'e kuvvetli basamazsın veya sadece o an için unutabilirsin. ama bu imla hataları sürekli oluyorsa kaliteli yayın okuma eksikliği ve ana dile yeterince hakim olamamaktan ibarettir durum.