kitap okurken şarkı dinlemek

garip bir şekilde yaptığım ve bunu sözlü müzikler ile olması insanların şaşırmasına yol açan olay. sanırım benim zihnimi etkilemiyor ve uzun süre şarkının değiştiğini bile anlamıyorum. önerir miyim bilmem. deneyin ama.

arvö part favorimdir.hem zihin rahatlatır hemde sözsüz oluşu kafa karıştırmaz.

benim yapamadığım eylemdir. kitap okumak için sessizlik arayan azınlıktayım. ne otobüste okuyabilirim ne yolda kafede ne de parkta... dikkatim çok çabuk dağılır, okuduğumu anlayamam. benim için evim en güzel kitap okuma yeridir.

eskiden hiç yapamadığım bir şey ama artık müzik olmadan odaklanamıyorum.

oldukça keyiflidir ancak şarkıların değişmesi dikkatimi dağıtıyor. o yüzden her kitap için bir şarkı seçiyorum ve kitap bitene kadar hep aynı şarkıyı tekrar tekrar dinliyorum. şöyle bir katkısı da oluyor. her kitap için bir şarkı edinmiş oluyorsunuz. kitap ile şarkıyı birbirine bağlıyorsunuz ve ne kitabı ne şarkıyı unutuyorsunuz.

tabii bir kitap bitene kadar yüzlerce kere aynı şarkıyı dinlemek kimine saçma ya da yapılamaz gelebilir. ama ben oldukça keyif alıyorum. *

enstrümantal, sözsüz sakin müzikleri tercih ederek yaptığımdır. ancak romantik bir melodide gerilim, korku; hızlı ritimli müziklerde romatik, dram vb bölümler uyumsuzluk nedeniyle okunamayabiliyor. yutupta bazı listeler buldum onları deniyorum ama dikkatim dağılıyor. en güzelini buldum ama. şöminede odun yanışı videolarını açıyorum. daha bi' dingin.

sadece klasik müzikse oluru olan durumdur. sözlü, normal müziklerle nasıl kitap okuyorlar hiç anlayamıyorum.

yağmur veya ateş sesini tercih eder ve sizlere de tavsiye ederim.

farid farjad mix açık olur.

ne gerek var denilen hadisedir. lütfen bir hadise olsun, çünkü bu kişinin her ikisinden zevk alması mümkünden çok uzaktır.

kitap yazarken şarkı dinlerim. üstelik her kitabımı tek bir şarkıyla yazarım. bu benim ritüelim oldu.

sözsüz müziklerde olabilecek ama sözlü müziklerde pek olmayacağını düşündüğüm eylem. hele de sözsüz müzik kitabın konusu ile uyumlu ise sizi daha çok kitabın içine bile çekebilir ve zevkinizi artırır.

sözlü müziklerle okuyamiyorum ama enstrumental ya da klasik muziklerle gayet keyifli oldugunu dusundugum aktivite.

(bkz: dark jazz)
(bkz: post-rock)
(bkz: klasik müzik)

konsantremi bozan eylemdir. asla yapamam. yapanların da konsantre olmasına yardımcı olduğunu düşünüyorum. yoksa çok zor yapılamaz herhalde metro da bile zırt pırt saniye arayla anonslar olduğundan keyifle okuyamıyorum kitabı. ama belki benim odaklanma sorunum vardır bilemiyorum.

asla dinleyemem çünkü bir yandan kitap okuyup bir yandan şarkının sözlerini söylemeden duramıyorum ama klasik müzik dinlemek mükemmel oluyor.

kitap okurken arada şarkının sözlerine kayıp sonra hemen toparlanıp kitaba geri dönmek.. aşşşırı keyif verici bi olay.

serdar ortaç dinlerken merleau ponty okumayı pek severim. benzer işler yapıyorlar sonuçta.

kitap okurken şarkı dinleyemem ama çoğunlukla kulaklık takarım böylece diğer insanlar beni rahatsız edemez.

carlos maria dominguez tarafından yazılan kağıt ev'de şöyle bir pasaj var kitap okurken müzik dinlemek ile ilgili:
... bu konuyu konuşmuştuk, çünkü ben de goethe'yi wagner operası dinleyerek ya da baudelaire'i debussy eşliğinde okumayı severim. bu, yolculuğun bir parçasıdır ve sizi temin ederim alınan haz, her anlamda, en üst düzeydedir. belki alçak sesli bir şey okurken harfleri algılanamaz bir frekansta yaydığımızın farkındasınızdır. oysa sesi susturmuyoruz. ses orada, kısık ama mevcut; asla namevcut değil. bir bir enstrümanın partisyonu gibi takip eder hattı ve sizi temin ederim, görme duyusu kadar temeldir. bu, bir tını, kelimeleri ve cümleleri saran bir melodi yaratır, haliyle de buna bir de çok yüksek sesli olmayan bir müzik eklendiğinde kulak zarının derinliklerinde, konuşmacıların ve kendi sesinizin arasındaki ahenkli bir kontrpuan oluşur. belli bir desibel geçerse şayet, müzik bireyin sesini örter ve metnin sesini öldürür. sadece bununla da kalmaz, okuru üçkağıda da getirir. iyi bir konserin eşlik ettiği kötü bir nesir, olduğundan çok daha iyi tınlayabilir.
buna ek olarak, elektriğin icadından önce yazılmış kitapları mum ışığında okumanın muhabbeti de geçiyor kitapta. peki biz ne yapıyoruz? okuduğumuz kitapları anlamak için sessiz bir ortam sağlıyoruz çünkü anlamak istiyoruz. halbuki olması gereken alabileceğimiz en büyük hazzı bilhassa hissederek almak değil midir?