kıymet bilmek

elindekinin değerini bilmek ve geçmişe özlemle bakmayı önlemek için gerekli olan erdemli davranış. geçmişe özlem duymak normal ama pişmanlık duymak acı verici.

bunlar hayatımızın önemli anları, eşyaları veya kişileri olabilir. şahsen bunlardan kişi olan birine kıymetlim demekteyim.

tanımı: bir şeyin değerini bilmek anlamına gelen deyim.

kıymet bilmek kaybedince arkasından ağlamak değil, yanındayken sımsıkı sarılmaktır. - mevlana

“kıymet bilen insanlara zaafım var. onlar incili kaftan, gerisi yamalı fistan.”

cahit zarifoğlu

elindeyken değerini bilmek, ona değerince davranmak demektir.
genelde kaybedince anlaşılır. ona sahipken sıradan, normalmiş, herkeste varmış gibi gelir.

zamanında yapılırsa güzel bir şey, kaybettikten sonra yapılırsa faydasız.

dünyada ölüm diye bir gerçek varken, sevdiğiniz kişinin hala nefes aldığına dua edin, akşam anneninizin kapıyı açmasına şükredin. ne bileyim, bi silkelenin. kıymet bilin, sevin. severken incitmeyin. kibir yapıp gitmesine izin vermeyin. gün gelir öyle kayıp gider ki o eller avuçlarınızdan, feleğiniz şaşar, dünyanız durur. derler ki hayat devam ediyor. ama öyle kolay olmaz. önce gülüşünüz kaybolur, sonra neşeniz. siz siz olun şu boş hayatta hiçbir şey için karalar bağlamayın. özlemekten ciğeriniz solmadan soluğu yanında alın, sarılın.. teni hala sıcakken, sarılın.

bir insanın sendeki yerini anlamaktır. kendimizi büyük mü görüyoruz yoksa bir karamsarlık telaşıyla dünyadan mı vazgeçiyoruz tam kestiremedim. ancak yaptığımız şeyler kıymet bilmez bir duruma sürüklüyor bizi kimi zaman. kıymeti bilmemek kötü ancak farkediş ve uyanış yaşanıyorsa işte o zaman olayları geliştirebilirsiniz.