kokuların insanı geçmişe götürmesi

gözleri kapatıp birkaç dakika o ana dönmek.

kokularla özdeşleştirilmiş anların olmasi durumu.

benim gibi koku duyarlılığı yüksek kokuyu unutmayan biriyseniz eğer direkt alır sizi o kişiye o an’a götürür.

büyükannemin evinin kokusu. kahvaltısını sigara ve kahveyle yaptığından bütün ev ikisinin karışımı kokardı. hoşuma da giderdi ne yalan söyleyeyim. ha bir de iskambil kağıtlarının kokusu olurdu bazen. şimdi alamıyorum o kokuyu maalesef, bazı ailesel sorunlardan dolayı. yine de gittiğimi düşündüğümde eminim ki zihnimde 1.10 boylarında bir kız çocuğu canlanacak. büyükannesinin antika yemek takımını gizlice alıp, kırmamaya büyük özen gösterip oyunlar oynayan bir kız çocuğu.

her açıdan geçmişe götürendir. yaşanan bir aşk yapılan güzel bir tatil ne olursa olsun akıllara gelir bazen bir ah bile çektirir.

bir çevre psikolojisi konusu. bellek ve koku arasında anlamlı bir ilişki vardır. bu yüzden koku bir hatırlatıcıdır bellek için.

kızarmış ekmek üstüne ince bir tereyağı ve üstüne dökülen poy, beni anneannemle çocukken yaptığım kahvaltılara götürür.
taze incir reçeli de öyle. çocukluğumda ender olarak mutlu olduğum zamanlardı anneannemle kahvaltı yaptığım zamanlar. onu ne çok özlüyorum.

koku hafızası aslında bir lanettir.
özellikle benim gibi kokulara çok dikkat eden, yanınızdan geçen tanımadığınız insanın bile parfümünü analiz eden bir psikopatsanız. her kokuyla bir anınız canlanır olur olmadık. sırf bu yüzden bazen modum düşer ya da yükselir. anıyı ya da kişiyi hatırlamasam bile hissini hatırlarım.

özellikle naftalin kokusu beni çocukluğumun büyük bir kısmını geçirdiğim anneannemin evine götürür. hatta artık anneannem bize her geldiğinde naftalin kokusu alırım.

dün bizim sınıftan bir arkadaş önümden geçti. ya dedim bu güzel koku senden mi geliyor. dedi evet yasemin bir şey. sonradan fark ettim ki üniversite yıllarında eski sevgilim de bu ya da çok benzerini kullanıyordu. beni kötü etkileyen bunu hatırlamak oldu. öyle eski sevgili falan filan değil . sıfır duygum var allah da yolunu açık etsin o ayrı ama ben o halimi özlüyorum. mal ama mutlu olduğum yılları. şimdi her dışkıyı biliyorum da ne oluyor.

proust'tan bahsedilmesiğine şaşırdığım başlık. halbuki en güzel o gitmiştir bir koku ile çocukluğuna. (bkz: swann'ların tarafı)

kokuların en güçlü dil olduğunun kanıtıdır.

kavunlu bir oda spreyim var 2019 senesinden kalan. banyo dolabının en üstünde duruyor. komple bitmiş durumda. arada kapağını açıp koklayıp geri kapatıyorum. o kokuyla birlikte tonlarca şeyin gözlerimin önünden akmasına izin veriyorum. geçen atacaktım elim bi gitti sonra atamadım geri koydum yerine. şimdilik geçmişi de atamıyorum yani.