konstantinos kavafis

bir çok şair gibi , yalnız başına ve kimse tarafından anlaşılamadan ölmüş yunan şair . ismi çok duyulmasa bile , oldukça kuvvetli bir kalemi var. aşk şiirleri yazdığı gibi özünde eleştiri sunan şiirler de yazmıştır. bizans ve helen kültürüne yoğun bir ilgi beslemiştir ve eserlerinde bunun izleri görülmektedir.

--- alıntı ---

barbarları beklerken

neyi bekliyoruz böyle toplanmış pazar yerine?

bugün barbarlar geliyormuş buraya.

neden hiç kıpırtı yok senatoda?
senatörler neden yasa yapmadan oturuyorlar?

çünkü barbarlar geliyormuş bugün.
senatörler neden yasa yapsınlar?
barbarlar geldi mi bir kez, yasaları onlar yapacaklar.

neden öyle erken kalkmış imparatorumuz,
şehrin en büyük kapısında neden kurulmuş tahtına,
başında tacı, törene hazır?

çünkü barbarlar geliyormuş bugün,
onların başbuğunu karşılamaya çıkmış imparatorumuz. bir de koca ferman hazırlatmış
ona rütbeler, unvanlar bağışlayan.

iki konsülümüzle yargıçlarımız neden böyle
işlemeli, kırmızı kaftanlar giyinip gelmişler?
neden böyle yakut bilezikler, parlak,
görkemli zümrüt yüzükler takınmışlar?
ellerinde neden böyle altın, gümüş kakmalı asalar var?

çünkü barbarlar geliyormuş bugün,
onların gözlerini kamaştırırmış böyle takılar.

ünlü konuşmacılarımız nerde peki,
neden herzamanki gibi söylev çekmiyorlar?

çünkü barbarlar geliyormuş bugün,
onlar pek aldırmazlarmış güzel sözlere.

neden bu beklenmedik şaşkınlık, bu kargaşa?
(nasıl da asıldı yüzü herkesin!)
neden böyle hızla boşalıyor sokaklarla alanlar,
neden herkes dalgın dönüyor evine?

çünkü hava karardı, barbarlar gelmedi.
ve sınır boyundan dönen habercilere göre,
barbarlar diye kimseler yokmuş artık.

peki, biz ne yapacağız şimdi barbarlar olmadan?
bir çeşit çözümdü onlar sorunlarımıza.


--- alıntı ---


the complete poems of cavafy

kendi varlık ve birliklerini sürekli yarattıkları ortak düşmanlarla temellendiren , bu düşmanlara duyulan nefret ve öfkenin toplumsal bağları kuvvetlendirdiği, insanları bir arada tuttuğu toplumlarla ilgili kavafis şiiri. şahsen bende iki şiirini biliyorum diğerini de ben altına bırakayım.

'bir başka ülkeye, bir başka denize giderim', dedin
'bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.'

yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecektir.
sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
başka bir şey umma-
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.

yukarıda paylaşılan iki şiiri de beni ilk okuduğumda derinden etkilemiş, aynı coğrafyada yaşamak böyle bir şey olsa gerek diye düşündürmüş, yunan şair. bazen olan biten şeylere bakarken aklıma barbarları beklerken şiiri gelir. bazen başka türlü bir hayat kurma düşüncesine kapılırım ve içimden hemen "bu şehir arkandan gelecektir" diye seslenir bir ses.

edebiyat ne işimize yarar sorusunun cevabı burada biraz da işte. bir şeyi derinden bilip, hissedip, fark edip yine de acı içinde kıvranırken, biri tutar ona bir isim ve form verir. bir şiir haline getirir onu mesela ve siz bu derinden bildiğiniz ve tanıdığınız şeyi bir şiirde bulunca, bir meseleyi bir şiirle çözünce, artık daha huzurlu hissedersiniz kendinizi. canınız yansa da. çünkü dile getirilmiştir, anlaşılmış ve sindirilmiştir o. dile gelen şey içeride dönenden daha emniyetli hale gelmiştir. edebiyat, şiir bunu bize iyi ki yapıyor.

iskenderiye de memurluk eden münzevi bir oglanci. çok büyük sairdir o ayrı.

çocukluğu ve gençliği iskenderiye-londra-istanbul hattında geçmiş, 1863 iskenderiye doğumlu yunan şair.

1882-1885 arası istanbul'da yaşayıp, bizans ve helen tarihini incelemiştir.

bir erken dönem şiiri;

geleceğimizin günleri durur karşımızda
bir sıra küçük, tutuşturulmuş mum gibi -
altın, ılık, diri küçük mumlar,

başımı çevirmek istemem, görür titrerim diye -
nasıl çabucak uzar gider bunlu dizi,
nasıl çabucak çoğalır sönük mumlar.

çekip gidememeyi, olduğumuz yere çivilenip kalmayı, aslında olduğumuz yere iyisiyle kötüsüyle ait olduğumuzu şu muhteşem şiiriyle anlatır;

dedin, “bir başka ülkeye, bir başka denize gideceğim.
bundan daha iyi bir başka kent bulunur elbet.
yazgıdır yakama yapışır neye kalkışsam;
ve yüreğim gömülü bir ceset sanki.
aklım daha nice kalacak bu çorak ülkede.
nereye çevirsem gözlerimi, nereye baksam
hayatımın kara yıkıntıları çıkıyor karşıma,
yıllarıma kıydığım, boşa harcadığım.”

yeni ülkeler bulamayacaksın, başka denizler
bulamayacaksın.
bu kent peşini bırakmayacak. aynı sokaklarda
dolaşacaksın. aynı mahallede yaşlanacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
bu kenttir gidip gideceğin yer. bir başkasını umma - .
bir gemi yok, bir yol yok sana.
değil mi ki, hayatına kıydın burada
bu küçücük köşede, ona kıydın demektir bütün dünyada.

sürtüp duruyorum beyrut’un meyhanelerinde
kerhanelerinde
iskenderiye’de kalmak istemedim.
tamides terk etti beni nil kıyısında bir villayla,
kentte bir konak uğruna gitti vali’nin oğluyla.

iskenderiye’de kalmam doğru olmayacaktı. -

sürtüp duruyorum beyrut’un meyhanelerinde
kerhanelerinde
işretin en rezilinde en adisinde
bir şey var ki beni koruyan
sonsuz güzellik gibi, etime sinmiş
bir koku gibi, tam iki yıl benim oldu
gençlerin en güzeli tamides
tamamen benim
ne konağına, ne de nil’de villasına.

yeni bir ülke bulamazsın.
başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecek
sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın. dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda başka bir şey umma..

konstantinos kavafis

tek bir şiirini mıh gibi aklımda tuttuğum 1863/1933 yılları arasında yaşamış yunan şair.
çağdaş yunan şiirinin bayrağı taşıyan isimlerindendir.

zor bir hayat geçirmiş, babasını yitirmiş, ilk şiir kitabını 30 yaşında çıkarmış ve gırtlak kanseri sonucu yalnızlık içinde hayata veda etmiştir.




şiir

konstantinos kavafis

1863/ 1933 yılları arasında yaşamış yunan şairdir; yunan şiirinin en büyük isimlerinden birisi kabul edilir ve kitabı pdf olarak bulunmaktadır.
kanserden mütevellit hayatını kaybeder.


"yeni bir ülke bulamazsın.
başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecek
sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın. dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda başka bir şey umma.."

imgesiz şair, kavafis. anlatır bize şeyleri, en düz haliyle. ve bunu yaparken efsunlu olmayı başarmıştır hep.
***

dolanıp duruyorum boş günler
geçirdiğim bu karanlık odalarda
pencereleri arayarak. -nasıl ferah olacak
bir pencere açılsa.-
ama bulunmuyor pencereler, ya da ben
bulamıyorum. belki de daha iyi bulamamam.
belki yepyeni bir zulüm olacak ışık.
kim bilebilir neler getireceğini?