köşesine çekilen normal sözlük yazarları

bir zamanlar acaba ne yazmış diye isim isim aradıklarım vardı bir çoğu bu gruba dahil olmuşlar galiba arada girip baktıklarını düşünüyorum. geri gelip şöyle ortalığı bir coştursanız hani güzel olurdu.

ben cember misali dönüp dolasip yine ayni yere geliyorum maalesef. kosesi olmayan sozluk yazarlari davardir

ben. arada bir içimden gelirse tanım yağmuruna tutuyorum burayı, sonra sakinleşip bir süre uğramıyorum. gerçi uğramayınca da neden uğramıyorsun diyen de yok da neyse....

(bkz: kafa iznindeki yazarlar)
(bkz: kalbimiz seninle yazarlar)

bunlar dışında köşeye çekilmek yok sözlükte. hiç bir şey yazmasan biri gelip sataşır, laf sokar, rahatsız eder ve o akıntıya yine kapılırsın. çünkü bununla yaşayan tipler var bu sözlükte. sabah akşam '' acaba kim kime ne demiş, kim kimi beğenmiş, kim kimin nickaltına bir şey yazmış diye dört dönen tipler var. ama sorarsan hepsinin mükemmel sosyal hayatları vardır.

erkek yazarların beş, dişilerin üç sevişmelik raf ömürleri olur sözlüklerde.
sonra yeni nick şart oluyor. yoksa korozyon ve çürüme başlıyor. bence sebep bu.
şu an burada daha don göremedim don! utanması gereken ben değilim bence.

dolayısıyla, avrupa'da feodalizmden kapitalizme geçiş dönüşümleri sırasında seyfettin çavuş'un psikolojik gel-gitleri, soğuk savaşın kültürel yansımasının dijitalleşme çağındaki absürd hamacatları gibi önemli hususlarda bilgiler sunmaya devam edecek kadar dimdik bir kararlılık içindeyim. yoksa ben de isterim tabi çekileyim köşeme. bayılmıyom her sabah sığır gibi modernitenin yumuşak kulak memeleri ve atomik parçacııklar hakkında yazmaya. ben bilmiyom sanki köşeme çekilmeyi, peh.

şu kutlu günler için savaşıyoruz.