köy düğünü

önümüzdeki birkaç sene içerisinde bir şekilde katılmayı planladığım etkinlik.
imece ile herkesin bir ucundan tuttuğu düğündür de ayrıca.
babamlardan duyduğuma göre eskiden içkilisi çok daha yaygınmış artık ulu orta içilmiyor da kıyıda köşede içiliyor sanıyorum.
köy düğünlerinin tek olumsuzluğu silah patlatmak, keşke bu gelenekten bir kurtulsak artık.
bu silah patlatma olayı istisnasız hemen hemen her köy düğününde oluyor.

ama yine de samimiyettir, şatafatsızdır, organiktir.
iç anadoluda köy düğünleri daha az nüfusla seyrederken doğuda çok daha kalabalık oluyormuş.

youtube'da bakınırken, şöyle bir köy düğünü videosu gördüm.
çok etnik geliyor bana ve çok hoşlanıyorum.

garip adetleri olan düğün türüdür. oyun oynuyoruz ayağına millete bir temiz sopa atıyorlar. geçen bir tanesine denk geldim. hava buz gibi. adamın biri elinde kalın bir urganla üstleri çıplak birkaç adamı köy meydanında kovalıyor. yakalayabildiğine gavura vurur gibi vuruyor. "ne oluyor?" dedim. "köyde düğün var. oyun oynuyorlar" dediler. hemen jandarmayı arayıp köyde kavga var diye ihbarda bulundum.

kafayı mı yediniz oğlum siz?

düğünden önce düğün yemekleri olmazsa olmazdır.

nefret ediyorum son ses saçma sapan şarkılar dönüyor o mikrofonu elinde tutan herifin sesi kısılsın istiyorsunuz alıp kıçına sokmamak için o alkışlar arasında lililili yapan teyzelere kulak tıkayarak allah ne verdiyse kaçmak istiyorsunuz.
alkolsüzdür zira köy düğünleri. veletleri aşıp oturacak yer bulursanız biraz tıkınıp gidebilirsiniz.

en baştaki entry i gorunce aklıma geldi. doğru diyor yazar.
o köy düğünü dediğimiz işte taşra düğünü diyelim. henüz düğün salonlarının olmadığı. düğünlerin evin önünde yapıldığı. cuma öğleden sonra başlayıp pazar öğle bittiği düğünler.

ve düşünün yıl doksanlı yıllar. biz çocuktuk. bizim oralarda mini eteği bırak taytlı hafif iri yarı bir kız geçse ilçede bir ay konusulurdu. öyle yobaz mi desem aslında şimdiye göre yobaz değilmiş. şimdi değişti durun anlatacağım.
işte geri mi desem yoksa tutucu mu. örf adete bağlı mi. yoksa zamana göre normal düşünceler mi.

neyse işte o ilçedeki köydeki düğünde düşünün cumartesi gecesi içki icilirdi. isterse düğün sahibi derviş gibi olsun. ciddiyim. zaten bu ilahili düğünler de 2000 li yıllarda çıktı.

işte gençler düğün evinin arkasında bahçesinde bir içki masası kurardi. o masa gece sabaha kadar kalırdı. herkes içerdi. kimsede alkolik olmadı.
ben alkol kullanmıyorum bu arada. içtim beğenmedim .hepsini denedim nerdeyse.

işte o düğüne gelen anne baba genç evladının o masa da içtiğini bilirdi yav. ciddiyim bak.
sonra o gençler ve genç kızlar bir oynardı. ama ne oynamak. şimdiki gibi apaçi gibi değil.
hep birlikte halay ankara havası.


ordan buraya nasıl geldik valla bende anlamadım.
alkol medeniyet değil tabi. kimsede alkolik olmadı içkiye başlamadi öyle.
ortam güzeldi.

bir kere uzaktan izleme şansım oldu. bu düğünler 3 gün 3 gece sürüyor. davul asla durmuyor.* herkes çok eğleniyor. yemek yemek isteyen yemeğini yiyor, oynamak isteyen oynuyor. böylelikle köylü için haber niteliği olan bir şey ortaya çıkıyor.*

tek eksisi, millet hiç durmadan silah sıkıyor. ne alaka yani? ne gerek var? ama işte gece gündüz durmadan tak tak tak. birine denk gelse düğünde işte o zaman kan çıkar da.. neyse.

flaman ressam pieter bruegel the elder resmi; "peasant wedding feast"

resim, 114 x 163 cm ebadında ve pieter bruegel'in 1567 yılında yaptığı bir resim. bir janr resmi, yani günlük hayata ait bir konusu/teması var.

cumhuriyet gazetesinin düzenlediği ve 15 mayıs 1935 akşamı beyoğlu saray sinemasında finalini yapılan ilk ulusal müzik yarışmasında birinci olan faik canselen'in bestesi. *

o sırada ülkemizde bir dizi konser vermekte olan shostakovich de jüri üyeliği yapmıştır.

düğün dediğin zaten gitmemek için yüz tane bahane uydurduğum bir şey iken, bir de köy düğünü. çekilecek dert değil. sevenlerine romanya'dan bir tatar düğünü videosu:

bizim oralarda eskiden 3 gün sürerdi cumadan başlayıp pazar biterdi.
şimdi nasıldır bilmiyorum. hatırladıklarımı yazayım not olsun.
- cuma günü dış köylerden misafirler gelmeye başlardı. malum üç gün süreceği için erkek tarafın akrabaları tarafından bu gelenler paylaşılırdı kim kimde kalacak diye.
- tutulan aşçılar büyük kazanlarda keşkek yapardı. nerdeyse düğünün tek yemeği oydu.
- cuma gecesi erkek tarafı kendi aralarında eğlenir içerdi.
- cumartesi gelin almaya gidilirdi.
- kızı arabayla bile alsan köye ata bindirilerek girerdi gelin.
- cumartesi akşamı tam bir curcunaydı. bir sürü eğlenceler yapılırdı. arap oyunu gibi gibi oyunlar sahnelenirdi açık alanda.
- cumartesi nikah da kıyılırdı, üzerlerine buğday serpiliyordu yanlış anımsamıyor isem.
- pazar yine kahvaltı yapılır, sohbetler yapılır, iyi temennilerde bulunulur ve misafirler yavaş yavaş kendi köylerine uğurlanırdı.

küçüksündür. kocaman bir çayırlıkta berbat bir müzik çalıyordur. kır düğününün fakircesi gibidir. içersin içinde meyve olmayan meyve suyunu. bayat çerezini de löp löp indirirsin mideye. sonra annenin eteklerine sarılıp çişim geldi dersin. kimsenin olmadığı bir çalılığın dibine işeyiş ve tekrar ucuz çerez yemeye dönüş.

of yemekli düğün.
keşkek, kıpkırmızı yağıyla ekmek banmalık nohut ve içi geçmiş turşu*

köyde evlenecek yazarlar, çağırın gelirim.

kız almaya gittiğin gün kız tarafı yemek veriyor köylüsünden erkek tarafına. o ara kızın evinden bir şeyler çalıyorlar. çaldığın eşyaya göre para istiyorsun kız tarafından. dikiş makinesini sırtanıp götüren gördüm.

ulan adamın kızını aldıkları yetmiyor evini de başına yıkmaya çalışıyorlar. (bkz: swh) bu arada kız tarafı da kızı vermek için, kızın sandığı için ya da gelen misafirlerin ayakkabısını vermek için para istiyor. yani öyle kız evinden bir şey çalmayı düşünüyorsanız ayakkabınızı da yanınıza alın. kız evi de boş değil. köylü biliyor kim ne yapar.

hadi evdeki eşyalar neyse de köy orası. traktörün anahtarını, alamancının porche arabasının anahtarını ya da ağıldaki danayı kaçıran var. yer konya. çalmayı çok seviyorlar. (bkz: swh)