krematoryum

ülkemizde açılmaları azımsanmayacak sayıda insan tarafından istenmektedir.

cesetlerin yakıldığı yer.

günlük ölen insan sayısı düşünüldüğünde mezarlıklar artık çok fazla yer kaplamakta yakmak iyi bir yöntem gibi görünüyor ama atmosfere vereceği yükü hesaba katmak gerek alternatif bir yöntem bulunması taraftarıyım.

bilemiyorum altan.

genel olarak antik çağdaki çok tanrılı dinlerde mevcuttur. ölen kişinin gözlerine altın yada gümüş 2 sikke konur ve ölüsü yakılırdı. tek tanrılı dinde mezar kavramı olduğu için bu uygulama unutulmuştur. antik mısırda ise bu durum yoktur. en azından firavun ve saray ahali için bu durum görülmemiştir. 1939 dan sonra nazi almanyasında bu durum gözlenmiştir fakat yakılan insanların akıbeti hakkında kesin bir bilgi yoktur. bendeniz de ölümü yaktırmak isteyen birisi olmakla beraber bunun türkiye'de giderek yaygınlaştığı belirtmek isterim.

bazı avrupa ülkelerinde halen tercih edilen ölen kişinin yakılması işleminin gerçekleştirildiği oda.

daha çok hinduizm gibi dinlere özgü olsa da artık dini bir ritüel olmaktan çıkmıştır .

"krematoryum
krematoryum
krematoryum
bir deniz görüyorum
ölü balıklarla örtülü bir deniz
negatif resimcikler boşluğun karanlığında
yaşanmamış günlerimiz
çocukların avuçlarıyla birlikte yok olan"

toryumun en güzel hali. tabi damak tadı kişiden kişiye değişir.

eskiden ölüler yakılmazsa salgın hastalık oluyordu ya da hastalıktan ölenleri yakmazsan salgın bitmiyordu. bu yakma meselesinin bir boyutu bu bence. cennetin krallığında da ilgili bir sahne var hatta. diğer yandan bence ölen kişinin gözlerine para koyma adeti de çok hoş. sizi öteki dünyaya götürecek kayıkçıya ödeme yapacağınızı düşünüp “yolluk” vermeleri hoş bir detay bence.

müslüman kişinin böyle bir istekde bulunması caiz değildir. bizde insanın ölüsü bile şereflidir, ölüye eziyet edemezsin, onu kötü olarak anmak dahi hoş karşılanmaz.

kabil kardeşi habil'i öldürdüğü zaman onu yakmamış, bir kargadan gördüğü şekliyle onu toprağa gömmüştür:

"yazıklar olsun bana, şu karga kadar olup da kardeşimin cesedini göm­mekten de mi aciz kaldım!" (maide, 5/31)" demiştir.

ben ölülerin canlı gibi her şeyi gördüklerini ve hissettiklerini düşünüyorum, bir hadiste;

ölünün kemiğini kırmak, onu diri iken kırmak gibidir buyrulmuştur.*

antalya da özel bir firma projesini belediyeye sunmuştu. açılmışlardır diye düşünüyorum bunca zaman. ibb ye de talepler varmış ki o da olacaktır. insan bedeni gömmek alan kaplıyor. dinen caiz değil belki ama dinen mezar yerinin belli olması da üzerne mermer kaide konulması da caiz değil, dümdüz olmalı. zaten bazı arap ülkelerinde her beş yılda bir mezar yerleri tekrar kullanılmak üzere düzeltiliyor. yakalım gitsin derim ben. alandan tasarruf ederiz.

açılmama konusundaki ısrarın insan haklarına saygısızlık olduğu ölü yakma tesisleri.

ölülerin yakıldığı yer. daha çok hinduizm gibi dinlerde görülür..

cesetlerin yakıldığı fırınlardır.
müslüman ülkelerde, en azından bizim ülkemizde kabul görmesi teklif dahi edilemez çünkü bir ölü yanarsa kabir azabı durumu da ortadan kalkmış olur gibi duruyor.

aslında krematoryumumuz var, madımak katliamı'nda diri diri yakılan insanların yakılması buna bir örnektir.
ölenleri yakmaya korkarız ama dirileri yakmaya korkmadık.

ölenler ya yakılmalı ya da ağaçların altına gömülmeli. bu kadar mezarlık boşuna yer israfı. mezarlıkların yerine çok daha işe yarar yerler yapılabilirdi.