küfretmeyi bırakmak

tez vakte hayatıma uygulamayı düşündüğüm düşüncemdir.

çünkü küfretmek insanı her ne kadar rahatlatsa da, aslında biraz düşününce oldukça bariz bir şekilde bir zayıflığı işaret etmekte. sinirlendiğimiz durumlarda sinirimizi dilimize vurmaktan sakınamama zayıflığı yani.

küfretmek, sövmek, aşağılamak...

bunlar inanın ki çok kolay, zaten herkes yapıyor. asıl mesele beyefendi hanımefendi olmakta, en gergin zamanlarda bile terbiyeden, kibarlıktan ve asaletten ödün vermemektir. ben de yakında küfretmeyi bırakarak, daha önce hiç sahip olmadığım asalete ve beyefendiliğe kavuşacağım. evet, planım tam olarak budur.

ama bu uygulamayı hayata geçirmeden önce söylemek istediğim son bir şey var:

"hey, hayata dair sevmediğim her şey: sizin ta a***ıza koyayım!"

yerinde edilen küfür sanat eseri gibidir lakin her şeye küfür etmek saçma bana göre. bu yüzden yerine göre ederim, kimse küfür etme hakkını elimden alamaz. yalnız bazılarının dilinde iyice pelesenk olmuş onları da şiddetle kınıyorum o ayrı. açık ve net. evet.

yetişkin bir insanın yapması gereken şey.

bahsettiğim şey şu değil: sıfır küfür, hayatın hiçbir alanında, hiçbir şekilde hiçbir şeye sövmemek... bu, eğer küçüklüğünüzden itibaren alıştırılmadıysanız çok zor. bahsettiğim şey şu: yeni tanıştığınız insanlarla konuşurken/yazışırken rahatça sövmek, küfür konusundaki tavrını bilmediğiniz insanların yanında ağzınızı bozmak, tartıştığınız insanlara küfretmek... bunları, belirli bir yaşa gelmiş insanların kontrol edebilmesi gerekiyor. siz küfretmeyi seviyorsunuz diye, konuştuğunuz insanlar da sevmek zorunda değil.

kendiniz gibi olan, huyunu bildiğiniz, uzun zamandır tanıdığınız kişilerin yanında sövüyor olabilirsiniz. bunu ben de yapıyorum ama gelip de hayatımda 1 kez yüzünü bile görmediğim insana şurada küfretmem. dışarıdan görüntü aile terbiyesi görmemiş, hazımsız, hadsiz ve ruhu çirkin bir bireyden öte bir şey değil. kimse "vay bee! ne sövdü, helal olsun" demiyor, emin olabilirsiniz. aksine "adama bak, karşı tarafın rezilliğine rağmen efendiliğini bozmadı, helal olsun" diyoruz genelde. saygı görmek istiyorsanız yapmanız gereken şey bu özetle. benden söylemesi... gerisi sizin bileceğiniz iş.

küfretmeyi samimiyet ifadesi gibi görenler var. kesinlikle doğru değildir.
kendini ifade edemeyen yahut nasıl konuşması gerektiğini bilemeyen insanların başvurduğu bir yoldur. küfrü bırakmak kendinize yaptığınız büyük bir iyilik olacaktır. bu sefer kendinizi ifade etmek için kelimeler seçerek cümleler kuracak ve daha iyi anlaşılacaksınız.

ben de çok istiyorum ama hayat şartları küfürsüz yaşamak için hiçte elverişli değil.

yerinde edilen küfür şiir gibidir.. yerinde kullanmak lazım..

bu düşünce ile güne başlayıp gerilip daha çok küfür etmek...

küfür etmekten vazgeçme durumudur.

sigarayı bırakmak gibidir. dil alışkanlığı vardır bir kere. hele bir de sürekli zaman geçirdiğiniz ortam küfürlerin uçtuğu bir ortamsa, o alışkanlığı olup olmadık yerlere de taşıyabilirsiniz.

sayın meja’nın da gayet güzel açıkladığı gibi, küfürğn yeri var insanı var. size kibar yaklaşan bir insana gidip küfür edemezsiniz. hatta küfür etse dahi etmemelisiniz. ettiğiniz küfür, tartışmanın daha kötüye gitmesinden başka bir işe yaramaz.

yoksa dozunda ve yerinde küfür insanı rahatlatır. 2/3 tane samimi olduğum kişi var, onlarla görüştüğümüzde sohbet arasında küfür ediyoruz. ama gidip de kavga esnasında veya tanımadığım birine karşı asla küfür etmem. bana göre bu da bir görgü kuralı.

başıma gelmese de burada da yapılıyormuş, başlıklardan görüyorum. birinin paylaşımından dolayı o tanımadığı kişiye küfür etmek, hangi akla yarar bir davranıştır, o da ayrı mesele.

bir dahaki sinirlenmeye kadardır. bir dahaki sinirlenme: 2-3 dk sonra falan.

tek ve net tavsiye.
ne kadar az insan, o kadar az küfür.

(bkz: küfretmeye hiç başlamamak)

mevcut durumda şahsım adına gerçekleşmesi zor eylemdir. manyak ettiler.

küfür etmeyi bırakmaktan ziyade cinsiyetçi küfür etmeyi bırakmak daha mantıklı geliyor. fakat sözlükte takılmaya başladıktan sonra, kendimi küfürsüz de ifade edebildiğimi gördüm. eskisinden daha az küfür ediyorum. teşekkürler normal sözlük.

küfür etmek beni çok sinirliyken rahatlatsa da normal hayatımda kullanamayacağım kadar rahatsız eden bir eylem. şahsen ne kadınlara ne de erkeklere yakıştıramıyorum. hayatımda minimumda olan ve tamamen çıkarmaya çalıştığım bir şeydir küfür.

üretim yapan bir fabrikada satış temsilcisi olarak çalışıyorum ve türkiye de yaşıyorum sizce bu mümkün mü?.

bunu nasıl bıraktığımı söyleyeyim, asla küfür etmeyen bir karşı cinsle konuşuyorsanız otomatikmen kullanmayı unutuyorsunuz.

küfurden kasıt "geri zekalı" değildir diye düşünerek, normal hayatımda da hiç küfür etmeyen birisi olarak, başlamam tavsiye edilmişti bir ara. küfür edersem daha kolay sinirimin yatışacağı iddia edilmişti. başlasaydım ve gerçekten sinirimi yatıştırma etkisini görseydim muhtemelen hiç bırakamazdım. bu vesileyle bırakmaya çalışanlara kolaylıklar diliyorum.
ayrıca hiç hoş bir şey değil ya, yakışıyor mu hiç size cık cık cık.