sosyoloji araştırmalarına, kitaplara, filmlere konu olmuş durum.

kimsenin yüzü gülmüyor artık. insanlar birbirinin yüzüne bakmıyor. metropol insanları yalnızlaştırıp, daha kuşkucu, daha tahammülsüz bir hale getiriyor. yeni yapılan binalara bakın. o ufacık dairelerde yemek masası var mı? aileniz ve arkadaşlarınızla nasıl toplanacaksınız kırk metrekare evlerde? ya da komşularınızı tanıyor musunuz?

sokaklarda insanlar devamlı koşturuyor. yaşam hızlı akıyor ve çabuk tüketiliyor. yazlık beldelerde yaşayanlar sinirlenirler istanbul'dan gelen şoförlere, hızlı kullanıyorlar diye, muhakkak duymuşsunuzdur. peki neden? alışmış çünkü metropol insanı, yetişecek kaçırmayacak, öne geçecek. işin kötü tarafı gidebileceğimiz bir yer de yok ya da düzeltmenin de imkanı yok bu saatten sonra. herkes emekliliğinde herhangi bir beldeye yerleşme hayalinde ve bu hayallerle yaşamaya çalışıyoruz.
devamını gör...
aylak adam romanında bu konu çok güzel irdeleniyor. şiddetle okumanızı tavsiye ederim.
devamını gör...
siz metropol demişsiniz ama bizim buralar hala köy.
devamını gör...
ne zaman bu tür başlıkları okusam, birden istemsiz gülüyorum. yüzümde bir gülümseme, bir mutluluk. sanırım "ben sürüden değilim aga, ben farklıyım" deme şeklim. gerçi normalde de gülüyorum. ama mutsuzum. var mı tanıdık bir psikolog falan?
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"metropol insanının mutsuzluğu" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim