mozart etkisi

1993 yılında yapılan bir araştırmada 36 üniversite öğrencisi önce ıq testinin sağ beyin yeteneklerini ölçen soruları ile test edildi. testten sonra öğrencilere mozart'ın "re majör k 448 iki piyanoluk sonat"ı 10 dakika boyunca dinletildi. daha sonra öğrenciler tekrar test edildiklerini iq skorlarının önceki değerlere göre daha yükselmiş olduğu gözlendi. araştırmayı yapan dr. frances rauscher bir sonraki deneyinde, mozart’ın müziğinin farelerin labirenti öğrenme yeteneklerini artırdığını öne sürdü. "mozart etkisi" olarak tarihe geçen bu araştırma birçok farklı araştırmayı da beraberinde getirdi. farklı araştırmalar sonucu farklı sonuçlar alınınca gördüler ki mozart ya da klasik müzik dinlemenin zekayı artırmakla bir ilgisi yok. bu "mozart etkisi" de efsaneleşmekten öteye gidemedi. ama toplum tarafından muazzam rağbet gördü. hamileyken anne rahmindeki bebeklere klasik müzik dinletilmesinin kökeni buradan gelir.
bu çalışmadan 10 yıl kadar sonra, bir araştırmacı ekibi bugüne kadar yapılan en kapsamlı meta analizi ile mozart etkisi olarak adlandırılan yaklaşık 40 çalışmayı bir araya getirdi. “mozart effect-shmozart effect” başlıklı bu analiz, klasik müziğin belirli görevler üzerindeki performansı geliştirdiğini ve ancak zekayı geliştirdiğini gösteren sıfır kanıt olduğunu buldu.
kısaca klasik müzik zeka seviyenizi artırmaz ama hayal gücünüzü genişletebilir