muhlis berberoğlu

başlığını açmak bana nasip olduğu için çok sevindirik oldum bak şimdi. yaklaşık 20 yıldır bağlama dinlerim, "tc nin en iyisi" budur
dediğim çok kişi oldu ama hep değişti, (dedim ya değişmeyen tek şey değişmektir) son 2-3 yıldır evet bu çocuktur ülkenin en iyi bağlama icracısı. o nasıl bir tuşe, o nasıl bir duygu ellaaamm ellaaaaam..

sivaslıdır. hemşehrimdir.
gepegenç yaşında bu kadar başarılı olmak herkese nasip olmaz.
çok beğenerek dinler, herkeslere de dinletirim ortamını bulunca.

bağlama bir başka dokunur bana. o yüzden bu çocuğun da yeri ayrı. ömrü uzun olsun da bizi sanatından mahrum bırakmasın.

erkan oğur ile birlikte bizi verem etmeye ant içmişken:

son dönemin en yetenekli saz virtüözlerinden birisi. kendine özgü çalış stili ve yorumuyla dinleyeni mest eder.

neşet ertaş coverleri ile gönüllerde taht kuran inanılmaz nağme yeteneği olan bir virtüözdür. meydan/divan sazları konusunda memleketteki sayılı bozlak tezenelerindendir.
adını türkülere girmeden önce yaptığı intro açılışları ile duyurmuştur.
muhlis dinliyorsan türküden önce 3 dakika intro dinliceksin aga.

bir enstrümana, bir ton duygu yükleyen adam.

muhlis berberoğlu; 1995 sivas/şarkışla doğumlu. 4 yaşında bağlama ile tanışır ve yolculuğu başlar. izmir güzel sanatlar lisesi ardından, 9 eylül üniversitesi müzik bilimleri bölümünde eğitimine devam etmiştir.

bir insan duyguyu bir enstürmana nasıl yansıtır? virtüöz kime denir? esere nasıl özgün yorum getirilir? sorularının karşılığıdır.

2018 yılında sinan cem eroğlu ile “herdem” albümünü yaparlar. herdem; birlikte nefes almak anlamına gelir. dinlerken gerçekten birlikte nefes alırsınız. daha önceki yazılarımda, türkülerin bir kültürel miras olduğunu ve mutlaka gelecek nesillere aktarılması gerektiğini söylemişimdir. muhlis berberoğlu bu anlamıyla doğru kişidir. esntrümental dinletileri o kadar duygu yüklüdür ki, normal insan işi değildir. bir yetenekten daha fazlası, gerçek bir müzisyendir.

haklı bir sitem ile soruyorum;

kültür bakanlığı ne işe yarar? böyle bir değer ortada iken, senfoni orkestralarıyla birlikte performansla, sahip olduğumuz mirası dünyaya tanıtmak varken, kültür bakanlığı gerçekten ne iş yapar?

youtube’da videoları vardır. henüz izlemeyenler için öneririm. benim gibi enstrümental müziğe ilğiniz var ise, izleyin derim.

sözlerimizi son viedo paylaşımı olan, “bahçalarda mor meni” ve kapadokya görüntüleri ile bitirelim. esere girerken yaklaşık 3 dk taksim çalar. bu yazıyı yazarken, bir taraftan da dinliyorum. siz dinlerken ben bir kadeh drink alayım. başka türlü olmuyor.

bahçalarda mor meni,
yine üzüme düşürdün, muhlis sen beni.

buyrunuz;

yıllarca söylediğim; "blues ile bozlak ve türkü aynı şeyler" " hendrix ile ertaş aynı şeyleri çalıyor" söylemimi destekleyen kıvırcık marul.

kendisini çok severek dinlediğim mabel matiz konserinde canlı dinleme fırsatı buldum. bağlama ile çalınan şarkıların genelde türkü ve benzeri alt yapılı şarkılar olduğu düşüncesi bir çok şarkı ile zaten kırılmıştı fakat a canım şarkısına bi bakmanızı tavsiye ederim. bu kadar hareketli bir şarkıya bağlama ile bu ezgiyi katmak gerçekten bence olağanüstü bi durum. beni çok büyülüyor böyle şeyler. daha sonra zaten çok severek kendisini de dinlemeye başladım. enstrüman ile olan ilişkisine sadece kabiliyet demek ayıp olur. gerçekten hakettiği yerde olmaması üzücü bir durumdur.

hakkında sabaha kadar sunum yapabilirim, yalnız gecelerimin aktörü, tınısı, tuşesi, çarpmaları, kesmeleri, tremolaları, oğluşum...

yapma böyle şeyler güzel kardeşim. öğlen rakısına düşürme bizi! kalp dediğin nedir ki? biz onu tüketeli çok oldu…



4 dakika hicaz açılış yapıyor. sonrasında bir giriyor ki esere, of of of. hani bir ayrılık yaşamadıysanız bile hüzünlere gark oluyorsunuz.

değmen benim gamlı yaslı gönlüme.

yerim onu ben... ne yapıyorsa doğrudur...zekasını, ufkunu görüyorum çünkü...

ozan akyol'a o kadar benziyor ki çalarken izleyemiyorum, dikkatim dağılıyor. gide gide bir söğüde dayandım'a "biiziiiim şov ta tak tak tak ta" diye eşlik ediyorum. tüm duygu çöp oluyor.

takdir yüce mahkemede olmak üzere...



buraya kadar gelmişken bir sarı gelin dinleyelim bari.
buradan

oğluş o...kıvırıcık birde, birde oğluşumuz....

yetenekli olduğu kuşkusuz ama giderek abarttığını düşündürüyor bazen.. emprovize girişimleri ana melodiyi unutturacak boyuta taşıyor.