mutfak dili ve edebiyatı

annelerin uzmanlık alanı olan dildir. edebiyatı da benzetme sanatının en güzel örnekleriyle doludur.
ustasından görerek öğrenmek makbuldür. zamanla kendi üslubunu oluşturmaya da imkan verir.
efendim, kulak memesi kıvamı mesela, kimin aklına gelmiştir? soğan nasıl pembeleşir? tavşan kanı, bir çimdik, tepeleme dolu kaşık düşündükçe neler çıkıyor neler.

(bkz: soğanları öldürmek) diyerek cinayete teşvik eden edebiyattır.* nesilden nesile aktarılan kültürel bir mirastır..

maydanozları kıymak.*

sarımtırak, mavimtırak gibi renklerin çok önemli hale geldiği bu edebiyat geleneğinde, kulak memesinin kıvamını bilmek de ayrı bir öneme sahiptir.

cheesecakemize 4 adet 200 gramlık labne atıyoruz, bir cheesecake yapabilmek için 500 türk liramızı gözden çıkarıyoruz.

dedikodu yaparken yemek, bulaşık ve tezgah temizliği gibi faaliyetlerin tümünü birlikte idare edebilen insanın aa aldığını düşündüğüm fakültede değil hayatın içinde öğrenilen ders.

soğanı kavur salçayı ekle üzerine ne koysan yemek olur. next canım.

dur yanına geleyim de...
çağırıp duruyorsun gel sigara içelim diye. geldim ne diyeceksen de.
şarkı mı... ya demin sözlükte dinledim. konuyu değiştirme de beni neden çağırdığını anlat. aslında biliyor musun iyi ki çağırdın. birinin gel konuşalım azıcık demesine ne çok ihtiyacım varmış.
saçmalama neden delireyim. mutfakla konuştuğum için mi deli oluyorum?
sözlükte mutfakla konuşuyor gibi yazdığım için mi?
hepsi için.
sen beni neden çağırdın söylesene. hatırlasana bir defa çöpüne yanan sigaranın olduğu küllüğü boşaltıp odama gitmiştim. az kalsın yanıyordun. yanıyorsun fuat abi diye espri bile yapardım sana yansan.
yok yapamazdım. annem panik olurdu muhtemelen onu bir ebeveyn gibi sakinleştirmek ve sorumsuz davranışımın cezasını kızgın bakışlarla çekmek zorunda kalırdım.
keşke akışa düşmeseydin. aramızda konuşuyorduk ne güzel.
sen beni neden çağırdın.
söylesene.