mutluluğun sırrı umursamazlık mıdır sorunsalı

öyle olsaydı teoman dünyanın en mutlu insanı olurdu...

umursanmayana göre değişir...

fitlawyer ukdesi.

cevap veriyorum: mutluluğun kendisi vardır sırrı yoktur.

hayır teşekkürler, iyi günler.

benim için mutluluğun sırrı görmektir. mutluluk bir nevi alışkanlıktır. hayatta her saniye farkında olmadan mutluluk veren bir an yaşıyoruz ama artık sürekliliğine, normalliğine o kadar alışmışızdır ki, o anları mutluluktan saymıyoruz, es geçiyoruz. en sonunda da elimizden gidene kadar anlamıyoruz. bakan körler olmayalım. biri size "nasılsın, iyi misin?" diye sorduğunda; "evet her şey aynı işte." derken iki kez düşünün. her şeyin aynı olması bir mutluluk sebebin olmalı. her şeyin aynı olmayabilirdi. yolun adliyede bitebilirdi. hastaneye düşebilirdin. karakola uğramak zorunda olabilirdin. her şey aynı gidiyo derken bunu basit bir alışkanlık ve bıkkınlıkla söylemekten istifa edin ve mutluluğunuzu bulabilmek için küçük anları kaçırmayın.

bu konu üzerine etraflıca düşündüm. öncelikle mutluluk üzerinde durayım. bir araştırma yapılıyor ve rastgele insanlara şu anki mutluluk derecenizi 1 ila 10 arasında değerlendirin deniliyor. tabi ki sıkça değişkenlik gösteren bu soruya her sayıdan örnekler geliyor. verilen cevapların ortalaması alındığında ise karşımıza 7 sayısı çıkıyor. normal yaşamda mutluluk düzeyimiz 1 ila 10 arasında değişse de genelde 7 olarak seyretmekte. tam 5 olsaydı stabil bir ruh haline sahip olurduk. sürekli 10 da olamayız çünkü hangi mutluluğa kavuşursak kavuşalım etkisi zamanla azalmak zorunda. ortalama 5+2=7 buradaki 2 de umudu temsil ediyor.
umursamazlık konusuna gelirsek... yine rasyonel bir örnekle anlatmaya çalışacağım. bir bozuk paranın tura gelme ihtimali 1/2 dir. arka arkaya 7 kere tura gelme ihtimali 1/2 üzeri 7, yani 1/128'dir. düşük bir oran olsa da asla imkansız değildir. bunu bir yazı-tura grafiği olarak hayal edersek grafik şu an tamamen turaya doğru bükülmüş durumda. fakat bu parayı on milyon kez atarsak, grafik stabile oturur. en fazla %49 ila %51 arasında değişkenlik gösterebilir. buna büyük sayılar kanunu denir. şimdi bu bakış açısını alıp hayatımıza entegre edelim. 22 yaşında bir insan olarak lise arkadaşlarımın neredeyse hiçbiri ile görüşmüyorum. oysa lisedeyken sanki sonsuza dek görüşeceğimi düşünüyordum. şu an üniversite okuyorum ve 5 yıl sonra muhtemelen yine hiçbir arkadaşım ile görüşmüyor olacağım. insanlar olarak en çok düştüğümüz yanılgı, başımıza gelen talihsizliğin ya da mutluluğun sonsuza kadar süreceğini düşünüyor olmamız. aslında bir yandan haklıyız, sadece şu ana hükmedebiliyoruz ve şu an sonsuzluğa sahip. fakat dünya böyle çalışmıyor. şimdi bu bakış açısını eski sevgiliye ekleyin, yeni sevgilinize, küstüğünüz ya da görüşmediğiniz arkadaşlarınıza... 10 yıl sonra hangisini hatırlayacaksınız ki? aileniz hariç hiç kimse hayatlarınızda kalıcı değil. dünyaya bu pencereden bakınca hiçbir insan sizi üzemiyor. çünkü insanlara o yetkiyi vermiyorsunuz. çelik gibi sağlam sinirler ve nasıl olsa bir gün hayatımdan çekip gidecek mantığıyla aşırı bir umursamazlık... tebrikler, artık aileniz hariç hiçbir insan sizi mutsuz edemiyor. fakat her şey o kadar güzel mi? insanlar sizi mutsuz edemiyor evet doğru. fakat mutlu da edemiyor. umursamadığınız o insancıklar, ne kadar çabalarsa çabalasın sizde karşılığı olmadığı için sizi mutlu etmemeye başlıyorlar. stabil, dümdüz bir ruh haliyle yaşıyorsunuz. bu tıpkı ölen bir insanın kalp ritimlerine benziyor. normal insanlar mutlu ve mutsuz olurlar. kalp ritimleri de bir tepeye çıkar, bir dibe düşer. siz ise ne mutlu ne de mutsuz olabiliyorsunuz. yani bir nevi ölüsünüz. öyleyse umursamazlık mutluluğun sırrı değildir. mutluluk nedir peki, yazı çok uzun olduğundan belki başka bir yazıda anlatırım. ama mutluluk ne değildir, umursamazlık değildir.

mutluluk diye bir şey yoktur evey dükkanı kapatıyoruz iyi geceler herkeslere özellikle hanfendilere. hatta sadece onlara..

saplantılı şekilde bir işin, sporun, hobinin esiri olmak, onu yaşama amacı edinmektir.

bu tanımı 5 sene önce okusam ya bunlar ruh hastası olur ne alakası var derdim. ama şimdi bakıyorum en mutlu görünen insanlar bunlar. bir amaç belirlemişler onun peşinde hayatlarını sürdürüyorlar.

raad ol yaaa yat aşşaa tipi yaşam bir yerden sonra insanlarda enerji, ışık, zeka bırakmıyor.