ne aceleniz var

bir alberto manguel sorusudur.

amatör bir alberto manguel olarak ileride onun gibi bir okur olmayı umut ettiğim için bu dünyanın en büyük ve en profesyonel okuru ile ortak bir nokta yakaladığım zaman inanılmaz bir mutluluk duyuyorum ve bunu herkesle paylaşmak istiyorum, yeni oyuncağını herkese göstermek isteyen safdil bir çocuk gibi.

insanların sosyal medyada, televizyon ekranlarındaki aptal tuzağı programlarda ve günlük sohbetlerde sürekli bahsettikleri hızlı okuma tekniklerini şaşkınlıkla izliyorum. belli durumlarda elbette hızlı okuma teknikleri kullanılabilir ama edebiyat okumalarında hızlı okuma tekniği olabilecek en saçma şeydir. gökhan yavuz demir’in borges’in dediği gibi isimli müthiş kitabında değindiği gibi böyle insanların hızlı seksi de denemesi muhtemeldir. hızla bitirip kalan zamanda ne yapacağını bilmemek gibi.

alberto manguel bu soruyu kendisine hızlı okuma teknikleri ile ilgili sorular yönelten genç bir yazara yöneltir socrates’in at sineği gibi. gerçekten de bu kadar hızlı olma çabasını altında ne gibi bir neden yatabilir ki. her zaman sorduğum sorudur bu benim de, ne aceleniz var?

anın tadını çıkar mottosunun dünyanın en önemli gerçeği ile "ben ve bana ait olanlar" konusunun kişinin kendisini tatmin edebildiği tek konu olduğu günümüzde ne kadar hızlı kitap okursanız o kadar hızlı bitirirsiniz ve bir o kadar da yeni kitap siparişleri verirsiniz. hızlı kitap okuyanların hızla büyük bir kutuphanesi olur. kutuphane ise güzel ınstagram fotoğrafı olur. önünde kahve kupası ile poz verirsiniz. ortamlarda adını kitap kurdu olur. herkes sizi kıskanır. entel ve bilgili olgun olduğunuz düşünülür. erkekseniz karizmatik, kadınsanız zeki olduğunuz imajı oluşur.e daha ne olsun?*

hızlı okuma yapması gereken bazı meslekler var. uzun raporları, tarihi belgeleri okuması gereken, literatür taraması yapması gereken insanlar gibi. bir mesleğin gerektirdiği olarak hızlı okuma öğrenilmesini yanlış bulmuyorum bu yüzden.


ancak gerçek bir okurun değil hızlı okumak, normal okuma yapmasını bile sağlıklı bulmuyorum. okur dedigin aynı zamanda düşünür. düşünebilmek icin bazen bir cumle hakkında günlerce kafa yormak gerekebilir.

hızlı mı değil mi bilemiyorum ama sevdiğim bir kitap ise saatte 150 sayfadan fazla okuyabilirim. ancak bunun hiç bir işe yaramadığını, hatta hızlı okumanın kitaptaki pek çok önemli noktayı kacirmama neden olduğunu fark etmemle birlikte yavaşlamayı tercih ettim.

hatta yanımda bir kalem bulundurup satırların altını çiziyor ve ya telefondan fotoğrafı metin olarak dönüştüren bir uygulama ile önemsediğim yerleri kaydediyorum. ara ara dönüp tekrar bakıyorum, üzerinde kafa yoruyorum.

bir diğer yavaşlama tercihim ise okuduğum kitapları aradan uzun zaman geçince tekrar okumak. bu, kitabın bana daha önce açmadığı katmanlarını açmasına ve benim daha önce kullanmadigim bazı beyin kıvrımlarımı kullanmama olanak sağlıyor.

yani çok kitabım yok. acelem de yok.

daha çok birkaç ay içinde evlenenler için kullanılan kinayeli cümle.

"neden hemen evlenmek istiyorsunuz?"
"bilmediğimiz bir şey mi var?"
"hı? hı?"

ölüm daha hızlı gelirse diye bu acele, oysa ki ölüm her an bizimle.

at koşturuyor arkalarından çünkü insanların. ama haklılar bi taraftan,yurtdışı ülkeleri çalışma saati düşürürken,bizim gıdadan tutun otomotive,sanayi bölgelerimizin elektrikleri kesiliyor. bunun dışında da insanlar günde en az 8-10 saat çalışıyor. ufak bir hesapla zaten günlerinin en az 1/3 ünü işte geçiyorlar.