1.
kendim kadar işte.
devamını gör...
2.
0 mesaj .
0 arama .
3 youtube kanal bildirimi .
2 sözlük bildirimi ..
berbat bir gün ve uyumaya çalışma çabam .
0 arama .
3 youtube kanal bildirimi .
2 sözlük bildirimi ..
berbat bir gün ve uyumaya çalışma çabam .
devamını gör...
3.
telefonun son aramalar kısmında ne kadar zamanı kaydettiğini bilmiyorum. şöyle bir baktım da kayıtlarda büyüklerim ve iş icabı aradıklarım harici bir numara yok ya.
devamını gör...
4.
sırtımı yaslayıp kaşıyacak bi duvarım bile yok, anlıyor musun?
devamını gör...
5.
çok kafa açar böyle sorular. gece gece hüzünlenmek yerine azıtmak daha iyi gibi duruyor.
gerçi böyle diyorum ama şu aralar aşırı duygusalım, çok hassasım sısıısıs
3. gine doğru ruhsal yalnızlığa bağlarız.
gerçi böyle diyorum ama şu aralar aşırı duygusalım, çok hassasım sısıısıs
3. gine doğru ruhsal yalnızlığa bağlarız.
devamını gör...
6.
telefonumun nasıl çaldığını unuttum.
devamını gör...
7.
devamını gör...
8.
tepesinin üstünde roket dolanan ibranice öğretmenim “ne zaman isterseniz konuşabiliriz” dedi bugün.
ulan sahiden sevenim varmış. neyse eve gidip yastığıma sarılıp öyle yatayım ben yine de.
ulan sahiden sevenim varmış. neyse eve gidip yastığıma sarılıp öyle yatayım ben yine de.
devamını gör...
9.
ekim ayında kullandığım iphone 4 telefonum esrarengiz bir şekilde ortadan kayboldu, bulamadım, yerine bir başka telefon kullanmaya başladım tüm rehberim silindi. yeni telefonum çok yakın bir sürede balkondan aşağı düştü. eski iphone 4 de yine aynı şekilde 2. kattan düşmüştü ancak hiç bir şey olmamıştı. yeni düşen telefonuma da bir şey olmamıştır diye aşağı inip rahat rahat ona bakarken ekranın kırılmış ve telefonun yamulmuş olduğunu gördüm. "işte dedim şimdi patlayacak." ertesi gün telefon tamiri için teknik servise verdim. telefonun ekranı değişecekti, tek sorun buydu. tam iki hafta telefonu bekledim olsun diye ancak hiç bir ekranı kabul etmemiş.
iki haftada evde müzik dinlemeden ki zaten müzik dinleyecek bir psikolojide de değildim, savaştan dolayı müzik dinlemek manevi ayıbıma gelmişti. normalde müzik bağımlısı bir insanım babam, annem, kardeşim ölse bile belki de yine müzik açar dinlerim. iki haftada telefonum tamircinin elinde açık bir şekilde kaldı. sonra beklediğim haber belki gelmiştir diye heyecan yapıp tamirciden telefonumu aldım, almasam ona kalsa iki hafta daha bekleyecektim. kırık paramparça telefondan heyecanla bütün gelen aramalara, whatsapp' a, maillerime ve haber beklediğim yere baktım. gelen aramalarda kardeşim dışında kimsenin aramadığını ve whatsapp' daki mesajlarda ise bir tek dövmecinin yazdığı mesaj görünüyordu, bana gelecek misiniz diye soru soruyordu, mail ve haber beklediğim yerden hiç ses yoktu. sonra düşündüm, sen iyice fransızlara, amerikalılara benzemeye başladın. asosyal. "sosyal çevrende ilgili olan bir tek ailen ve bir arkadaşın var." dedim.
beni seven çok insan var biliyorum, ölsem arkamdan çok ağlayanım olur. yalnızlığı işte ben kendim yarattım istemeden böyle olmasını istemeyerek, sosyal medya kullanmayarak, gelen aramalara bakmayarak, kimseyi aramamak ve şehir değiştirmek, teknoloji ile tanışmak;
ilk internet ve bilgisayar kullanımı benim hayatımda çok geç bir yaşta oldu. hayatımın üç evresi var, ikinci evrede her gün, tek başıma yalnız kalamadığım için söylenirdim ve aşırı derecede eğlenirdim. asosyallik mi sözü bile geçmezdi, aşırı ve abartı bir şekilde sosyal bir insandım. sosyal olduğum zamanlar internet, bilgisayar kullanmıyordum, bir tek telefonum vardı, istersem açıp görüşüyordum. gelen aramalara canım istediğinde cevap verirdim.
hayatımın üçüncü evresinde internet, bilgisayar ve akıllı cep telefonları kullanmaya başladığımda ben artık ben değilim. bambaşka bir şeye dönüştüm. çok geç yaşta internet kullanmaya başlasam bile hayatım ciddi anlamda bu araçlar yüzünden değişti. hepsini reddettiğim için unutuldum.
iki haftada evde müzik dinlemeden ki zaten müzik dinleyecek bir psikolojide de değildim, savaştan dolayı müzik dinlemek manevi ayıbıma gelmişti. normalde müzik bağımlısı bir insanım babam, annem, kardeşim ölse bile belki de yine müzik açar dinlerim. iki haftada telefonum tamircinin elinde açık bir şekilde kaldı. sonra beklediğim haber belki gelmiştir diye heyecan yapıp tamirciden telefonumu aldım, almasam ona kalsa iki hafta daha bekleyecektim. kırık paramparça telefondan heyecanla bütün gelen aramalara, whatsapp' a, maillerime ve haber beklediğim yere baktım. gelen aramalarda kardeşim dışında kimsenin aramadığını ve whatsapp' daki mesajlarda ise bir tek dövmecinin yazdığı mesaj görünüyordu, bana gelecek misiniz diye soru soruyordu, mail ve haber beklediğim yerden hiç ses yoktu. sonra düşündüm, sen iyice fransızlara, amerikalılara benzemeye başladın. asosyal. "sosyal çevrende ilgili olan bir tek ailen ve bir arkadaşın var." dedim.
beni seven çok insan var biliyorum, ölsem arkamdan çok ağlayanım olur. yalnızlığı işte ben kendim yarattım istemeden böyle olmasını istemeyerek, sosyal medya kullanmayarak, gelen aramalara bakmayarak, kimseyi aramamak ve şehir değiştirmek, teknoloji ile tanışmak;
ilk internet ve bilgisayar kullanımı benim hayatımda çok geç bir yaşta oldu. hayatımın üç evresi var, ikinci evrede her gün, tek başıma yalnız kalamadığım için söylenirdim ve aşırı derecede eğlenirdim. asosyallik mi sözü bile geçmezdi, aşırı ve abartı bir şekilde sosyal bir insandım. sosyal olduğum zamanlar internet, bilgisayar kullanmıyordum, bir tek telefonum vardı, istersem açıp görüşüyordum. gelen aramalara canım istediğinde cevap verirdim.
hayatımın üçüncü evresinde internet, bilgisayar ve akıllı cep telefonları kullanmaya başladığımda ben artık ben değilim. bambaşka bir şeye dönüştüm. çok geç yaşta internet kullanmaya başlasam bile hayatım ciddi anlamda bu araçlar yüzünden değişti. hepsini reddettiğim için unutuldum.
devamını gör...
10.
bunu sadece aynalarım cevaplayabilir.
devamını gör...