neden yalnızım

t: yalnız olmanızın sebebi nedir?
kimse benim gibi düşünemediği e haliylede anlayamadığı için yalnızım. şöyle bir soru vardı sevilmek mi anlaşılmak mı kesinlikle anlaşılmak.

benim ruh eşimi büyük ihtimalle başkası zimmetine geçirdi. *

şu zamanda zor işler. flörtün ötesine geçemiyorum. ya aklıma, duygularıma yatacak biri çıkmıyor karşıma ya da yaşanmışlıkların gölgesinde sağlıklı bir ilişki kuramıyorum.

çivi çiviyi söker işi hiç bana göre olmadı aksine çivi çiviyi gömüyor. çok fazla eksik arıyorsun. çok fazla yanlış görüyorsun. çok çabuk silip atabiliyorsun. yaşanmışlıklar, yıpranmışlıklar yaşanacakların önüne geçiyor.

sanırım ruhumun, kalbimin ve beynimin dinlenmeye ihtiyacı var.

o kişi yol arkadaşınız olsun, dert kaynağınız değil. ruhunuzu dinlendireceğiniz, kıyısında huzur bulacağınız birisi girsin hayatınıza. sizi daha da dibe çekecek, ruhunuzu sıkacak biri değil.
zaten stresli hayatlarımız var. daha da strese saplayan, kompleksli, atarlı, kendini yetiştirememiş, dünyayı kendi etrafında dönüyor sanan tiplerden uzak durun.

velhasıl kelam huzur verin huzur bulun.

küçük yaşlarımdan beri üzerime sinen bir durum da ondan. dünyamı kurdum artık . bilirsin bazı adalar vardır denizciler o adada ne vardır, o adada ne yaşar ,hangi tür canlılar vardır falan bilirler ama oraya ayak basmazlar. işte o ada benim adam. ı

çünkü kafasının içinde yaşayan herkes yalnızdır oraya nadir bir iki kişi ulaşır, onlar da çok kalmaz uzaklaşır.

kendinizi başkalarına beğendirmeye çalıştığınız için olabilir. herkes kendi gibi davransa her şey çözülecek aslında.

çünkü gecenin bir buçuğunda ankaralı namık dinliyorum. oldu mu cevap dediğim soru.

yalnızlığa mahkûmum çünkü. yalnızlığı kara kâğıdıma yazmaya bile gerek olmamış çünkü kararmış bir kadere ne yazılabilir ki ?

yalnızlığı seviyorum. yalnız kalınca daha çok içime dönüyor ve daha çok kendim olabiliyorum. çevremde insanlar varken kanım emiliyor gibi hissediyorum. bir süre sonra da yaşamaktan uzaklaşmaya başlıyorum. çevremdeki insanların yansımaları oluyorum. onlar ne derse o yöne gidiyorum. sonra tamamen kaybolmuş bir şekilde dönüp duruyorum. bir şekilde yorgunluktan düşüp kalıyorum sonra. sonra ne mi oluyor? bir ben kalıyorum. her zaman, her yerde. bir ben. neden mi yalnızım? öyle ya seviyorum işte.
yalnızlık demişken:
buradan

söylemeyim söylemeyim diyorum ama,

insanı iyi niyetinden vuruyorlar kardeşim alala.

çocukluğuma inmek lazım ama toptancı bir yaklaşımla özetlersem bir cümle ile müşkülpesent olmam.

canım böyle istedi çünkü