normal sözlük yazarları mutlu mu sorunsalı

değil. bu ülkede mutlu olmak mümkün mü diye düşünülmeli önce? bizim yaşadıklarımız başka ülkede yaşandığında insanlar sokağa dökülüyor, biz goy goya vuruyoruz. biz etimize budunuza, ekonomik gücümüze bakmadan abilik taslıyoruz, biz toplumun yargılarını ve imkanlarını kullanarak bencilliğimizi besliyoruz, biz en ahlaklı geçinip sonra tüm yolsuzlukları ya da kötülükleri yapıyoruz. bu dediklerimden kastım da o, bu , şu değil; gerçekten hepimiz. torpil yaptırmak da aynı şey, birinin giydiğine karışmak da, belki hırsızlık yapmak da. elbette dereceleri farklıdır ama hepsi aynı kapıya çıkıyor, birinin hakkını gasp etmek. ve biz bu ülkede hep birilerinin hakkının gasp edildiğini bilerek yaşıyoruz ve bizimki de ediliyor. bu durumda mutlu olmamızı beklemek saçma bence.

sorunsal olmayan bir sorudur. net mutsuzum. mutlu olanın da b... neyse genelleme yapmayacağım.

maalesef ki değilim. akp saolsun.

cok mutluyum
(bkz: bu başlıkta kendimizi kandırıyoruz)
(bkz: olumlamalar)

cevabı belli olan sorunsaldır. mutlu olsak burda işimiz ne?

bu soruyu ne zaman düşünsem, “mutluluk nedir?” “nasıl mutlu olunur?” diye sorguluyorum.

sadece mutlu gibi gözükenlerdeniz.

mutluluk neydi gülmek neydi onu bile unuttum ne mutlu olabiliyorum ne mutsuz arafta kalmış yaşıyorum.

mutlu olan varsa şu şartlarda formülünü bıraksın bir zahmet.

mutluluk denen hissi birine, bir şeylere indirgediğiniz sürece "mutluluk nerede nerede" diye gezinip durursunuz.
her saniye kendinize yatırım yapın bakalım "mutsuzluk" diye bir kelime ya da düşünce gezinecek mi içinizde?

mutluluk yavaş yavaş ütopya olmaya başladı benim için, hayatım distopik bir eser gibi. george orwell görse imana gelir polyannayı yeniden yazmaya başlar.(bkz: swh)